Bos

Met de metro van huis naar de Voorschoterlaan, vlak bij het Kralingse Bos. Dat was het doel natuurlijk: het Kralingse Bos. Het was redelijk warm weer. Ik liep alleen in een overhemdje en het was genoeg. Alleen mijn vriendin had het veel te warm maar zij had dan ook veel te veel kleding aangetrokken. We ontdekten nieuwe borden in het bos zoals: verboden te betreden in verband met ontwikkeling nieuwe fauna. En even verderop: Verboden te betreden in verband met instabiele bomen.. Verder liepen er vele hondjes rond van allerlei ras. Sommige hondjes kwamen vrolijk op mij af gedarteld andere honden hielden even stil en keken me van top tot teen even aan.. Mijn vriendin zei dat als je iets leuks zegt tegen de hond dat het baasje je dan vriendelijk goedendag zegt. En dat gebeurde dan ook precies. Op een wandelpad in het Bos was een enorm groot spoor paardenpoep getrokken…..zo groot dat het moeilijk te ontwijken was. We moesten er als het ware overheen springen.

Het tweede doel van onze wandeling was pannenkoekhuis de Nachtegaal. Het was retedruk daar. Alle terrasplaatsen waren bezet en binnen, daar kon je wel gaan zitten, wat wij dan ook deden, maar daar werd je niet geholpen. Na een kwartier daar zitten besloten we te verhuizen naar een plaatsje meer naar voren  en toen we ook daar niet geholpen werden besloot mijn vriendin haar grote mond op te zetten en vroeg zeer duidelijk: ‘mogen wij iets bestellen meneer?’. Dat mocht en binnen vijf minuten was die meneer terug aan onze tafel en wij bestelden een grote sorbet (voor haar) en een Westmalle tripple voor mij. Toen duurde het nog tien minuten voordat we die bestelling op ons tafeltje hadden. Het was heerlijk dat moet gezegd worden zowel mijn vriendin als ik hebben met volle teugen van die consumpties genoten.

Binnen in de Nachtegaal was er ook nog een festiviteit gaande van een Nederlands-Surinaamse familie. Er werd daar flink gelachen, gegeten en gedronken en voor de rest viel het me op dat het een festiviteit was die net zo goed onder Hollanders gevierd had kunnen worden. Er werden net zo veel pannenkoeken gegeten, sorbets genuttigd, bier en limonade  gedronken, en appeltaart met slagroom gegeten. Het enige verschil was: er werd meer bewogen, meer rond gelopen en  nieuwsgierig rondgekeken. Voor de rest was alles het zelfde.

Op de terug weg kwamen we langs de reetjes…maar die hebben we al zo vaak gezien , daar keken we niet meer naar…..ja, dat gaat op den duur echt vervelen. Verder ontmoetten we onderweg naar huis nog een oude bekende van mijn vriendin. De oude drogist van de Voorschoterlaan. Zij herkende hem gelijk maar of hij mijn vriendin herkende durfde ze niet met zekerheid te zeggen. Mijn vriendin wist nog wel te zeggen dat de zoon van die drogist ook drogist was geworden , dicht in de buurt van zijn vader. Maar dat is fout gelopen; de zaak van de zoon is failliet gegaan. Dat was heel jammer.