DAMMEN

Het was niet bepaald lekker weer. Hoewel de zon scheen, was het niet warm….er stond een fris windje.  Op een bankje langs een rotonde zaten een man en vrouw op leeftijd, laten we zeggen eind zestig. Ze zaten niet stijf tegen elkaar aan. Er stond een dambord tussen hen in. Zoals elk potje dammen begon ook dit spelletje met tossen: de man nam in zijn ene hand een witte en in zijn andere hand een zwarte steen. Natuurlijk mocht de vrouw dit niet zien, anders zou het geen ‘tossen’ zijn. Iedere dammer begint het liefst met het spel en je mag beginnen als je wit kiest. En dat deed de vrouw: zij koos de witte steen zodat zij mocht beginnen. De man was niet teleurgesteld, want hij dacht: ’ook al speel ik met zwart ik win toch wel van haar, want ik ben gewoon veel beter.’ Nadat beiden wat zetten hadden gedaan kon geconstateerd worden dat het spel gelijk op ging. Aan weerskanten van de spelers zette zich plotseling een dier neer. Beide dieren strekten zich uit om het spel  goed te kunnen volgen. Het waren twee dezelfde dieren: stokstaartjes.  Zoals bekend zijn stokstaartjes intelligente beestjes, die, wanneer ze enige tijd het spelletje hebben kunnen volgen,  kunnen dammen als de beste. De man wist daar niet van maar de vrouw, die toch meer een dierenkenner en – liefhebber was wist daar wel van.  Dus toen het stokstaartje naast de vrouw haar een zet influisterde volgde ze zijn raad subiet op, terwijl de man het beestje nukkig afwees, ja , hem zelfs van het bankje afgooide. Maar wat de man niet door had was dat hij moest slaan, (bij dammen moet je slaan) waardoor de vrouw in een uiterst gunstige positie kwam te staan en wel 4 stenen achter elkaar kon inpikken van de man. Het stokstaartje van de man was uitermate verbolgen over het feit dat zijn raad in de wind geslagen was en beet daarom hard (tot bloedens toe)in het oor van de man.  Het bloed van het oor van de man gutste uit zijn oorlel  over zijn witte sportjack. De man wilde ogenblikkelijk wraak nemen door het stokstaartje een por in zijn maag te geven maar zo ver liet het stokstaartje het niet komen. Voordat de man er erg in had stond het stokstaartje een paar meter verderop. En het bloeden ging alsmaar door. Om het bloeden te stelpen gebruikte de man een van zijn papieren zakdoekjes. Maar aan één zakdoekje had hij niet genoeg. Hij had er maar liefst wel vier nodig. Ondertussen lag het damspel alsmaar stil. Zijn damspel leed wel onder zijn blessure. Hij deed een zet die nergens op sloeg en de vrouw sprong juichend op de bank want door een paar damstenen te slaan was ze zowat winnaar geworden van het spelletje. Ze was zo blij dat ze alsmaar bleef dansen…..ook haar stokstaartje danste op haar schouder mee. En de man probeerde nog wraak te nemen op zij stokstaartje die hem zo lelijk te pakken had genomen. Maar het stokstaartje was  hem veel te slim af.