VERWARRING

Ik slaap nog steeds heel slecht. Vier à vijf uurtjes per nacht. Inslapen gaat steeds prima maar na een paar uurtjes ben ik al weer wakker. De gevolgen beginnen nu ook merkbaar te worden. Ik wordt ongeconcentreerd; ik kan film of toneelstukken lang niet meer zo goed volgen als ik dat in het verleden kon; ik raak m’n balans een beetje kwijt, het is niet dat ik om de haverklap val maar ik heb een beetje het gevoel dat ik niet zo stevig meer op mijn benen sta. Ik ben ook bangig dat ik ga vallen, eerder dan ik ooit had. Maar behalve deze vervelende zaken heb ik ook last van verwardheid en vergeetachtigheid. Ik verwarde bijvoorbeeld de zondag met de maandag. Midden in de nacht had ik de wekker voor maandag op half acht gezet; althans dat dacht ik. In werkelijkheid stond de wekker op zondag; halfzeven. Mijn vriendin maakte me er wel op attent dat het half zeven was maar niet dat het zondag was. Dus ik wachtte tot het half acht was en ging mijn bed uit want ik dacht dat het maandag was. Ik moest op maandag vroeg op om dat ik naar een cursus in Crooswijk moest.  Ik stopte mijn hoofd onder de kraan om wakker te worden kleedde me aan en liep naar de aanrecht om mijn eten te pakken. Ik vond het heel vreemd dat mijn vriendin geen muesli voor me gemaakt had en voor haar zelf ook niet.  Er lagen wel een paar krentenbollen, die eten we altijd op zondag en ZELFS TOEN had ik nog niet in de gaten dat het geen maandag was maar………….zondag. Er zaten 4 krentenbollen in de plastic zak. Ik was nog steeds in de veronderstelling dat ik naar de cursus moest. Dus riep ik tegen mijn vriendin: ’ik neem twee krentenbollen hoor, moet jij er ook twee?’, terwijl we er altijd maar 1 nemen op zondag. Maar ik wilde er twee omdat ik de hele maandagochtend verder niks te eten zou krijgen.  Mijn vriendin hoefde maar 1 krentenbol. Na het eten ging in mijn tas pakken voor de spullen van de cursus en mijn bril en mijn mobiele telefoon. Toen mijn vriendin ineens vroeg :’Wat ben je nou aan het doen?’ Ik zei: ’Ik ben mijn tas klaar aan het maken voor de cursus, want daar moet ik zo naar toe. ‘Nee, joh, het is zondag ik ga zo naar de kerk en jij gaat zo naar je eigen huis voor wat klusjes. En toen pas , en toch nog na enige aarzeling, realiseerde ik me dat ze gelijk had, dat het zondag was. Rare ervaring, ik wijt dat aan mijn tekort aan slaap, ik zou ook kunnen zeggen het is een beginnetje van dementie. Diezelfde zondag (’s middags)bracht ik mezelf nog eens in verwarring door bij een bezoek aan mijn eigen huis mijn rode jasje thuis te laten liggen toen ik weer naar mijn  vriendin ging. Het was veel te mooi weer voor een jas aan. Toen ik maandagochtend vanuit het huis van mijn vriendin naar mijn cursus ging, had ik geen jas, die lag in mijn eigen huis. Ik zeg dat komt door mijn slechte slapen maar het kan natuurlijk een beginnetje van Alzheimer zijn.