Tweelingbuggy

Het kost haar nogal wat inspanning om haar tweelingbuggy het bruggetje over te duwen door de half gesmolten sneeuw. Zwaar werken. Ze zal wel op weg zijn naar ‘Action’, al enige tijd dè nummer één in de top tien van de ‘huishoudelijke artikelenshops’. Dè favoriete winkel,  sowieso bij onze allochtone medemens. Al moet ik onmiddellijk toegeven dat er in ons huishouden zo langzamerhand ook heel wat Action-rotzooi rondslingert. Mijn vrouw is er dol op. Als ze weer eens thuis komt met allerlei Action toppers zoals: tandenstokers, schuursponsjes, afwasborstels, verfkwasten, kleurboekjes, – potloden (dit laatste voor mijn gehandicapte broer),  en allerlei handige potjes, hangertjes en hebbedingetjes, hoor ik haar zeggen:

‘Was nog geen vijf euro alles bijmekaar. Kejje het toch nie voor laten leggen?!’

Ben op de fiets, op weg naar de wildhandel op de hoek van de Jonker Fransstraat daar; voor een fazant. Ik fiets net even achter de dame met de buggy. Ziet er leuk uit…..’Ziet er lekker uit,’  dacht ik eerlijk gezegd. Niet zo groot, 1.70m, grijze  mallot, stevige, mooi gevormde benen; een  spannend kort zwart rokkie, strak gespannen om een stevige kont. Een warm ogend, grijs jack heeft ze aan en….. heel opwindend vind ik ook: haar groene punkhaar.  Ze zet met een ferme ruk de buggy dwars voor de lege etalage van de Action en kijkt me, waarschijnlijk geheel per ongeluk, pal in mijn gezicht. Ik ook in het hare. Alles, letterlijk alles  oogt jong en aantrekkelijk aan die dame, zeker ook haar king size borsten maar potverdikkeme nog an toe……..dat gezichtje….o.o.o. dat gezicht was niks meer of minder dan een verfomfaaid omabekkie.  Dat was wel het laatste wat ik verwachtte van iemand die met groen punk haar achter de buggy loopt te duwen. Tegen de zeventig zal ze zeker zijn.

Ongetwijfeld is zij ook van de aanblik van mij geschrokken. O, ik maak me geen enkele illusie, hoor, met dat ouwe gerimpelde, half kale koppie van me. Haar schrik zal wat minder heftig zijn geweest omdat mijn haren nog gewoon grijs zijn en niet punkgroen. Maar naar dat laatste raad ik natuurlijk maar. Ik laat haar verder maar In die Action.  Ga eerst even mijn fazantje scoren

Ze manoeuvreert met de tweelingbuggy de Action in om te shoppen, al laverend op de smalle paden tussen de schappen. Een winkelwagen kan oma er absoluut niet bij hebben. De buggy wordt als zodanig gebruikt. Zonder pardon wordt de tweeling bedolven onder pakken luiers en reuzenverpakkingen pleepapier.  

Onverantwoord is het toch, nietwaar, om een bejaarde dame met een  tweelingbuggy los te laten rondlopen in het drukke centrum van Rotterdam? Mijn oude moeder zou ik het tenminste niet toevertrouwen, geen denken aan;  zeker niet met die drukte hier op straat.

Ja, het kan natuurlijk best zo zijn dat oma zelf zo eigenwijs is. Dat ze het als het ware weet af te dwingen bij haar kinderen,  dat ze een dagje in de week met de kids op stap mag omdat ze zonodig moet.

Je weet niet precies hoe dat gaat. Voor het zelfde geld werken de kinderen. Móét omaatje lief  een of meer dagen in de week komen oppassen op de kleinkinderen en loopt ze met de pest in haar lijf, in haar geile rokje, met haar paarse geverfde haartjes en haar klapperende kunstgebitje, achter de buggy.   

Je weet niet precies hoe dat gaat. Mij zou het niet verbazen als het oma gewoon opwindt; ze weer eens kriebeltjes in haar buik voelt en dan niks leuker vindt dan zich te gaan kleden als een lekkere jong wijfie. Een lekkere jong wijfie achter de buggy maar helaas, alleen van àchteren lekker.

En dan hoor ik opa Henk, half kaal, grijs kransje, zeggen:

‘Als je maar niet denkt, Marie,  dat ik zó nààst jou en áchter die kinderwagen ga lopen! Mij niet gezien. Ik voel me dan glad voor lul lopen.’

‘Ach stel je toch niet zo aan Henk, sinds ik dat ene dagje per week voor onze kleinkinderen zorg,  voel ik me  juist weer kiplekker, een beetje jong opnieuw, zeg maar gerust: gelukkiger. Het zou jou ook goed doen, jongen. Zeker weten, ouwe mopperkont! Weet je wat jou ook goed zou doen, Henk? Je haar zwart laten verven, dat zou je een stuk jonger maken, weet je dat? …………… en een andere broek….je zit altijd maar in die morsige armoedige grijze slobberbroek……koop toch eens wat vlottere broeken, man. Een spijkerbroek of iets van corduroy of leer en een klein beetje strakker!’ 

Opa Henk luistert al niet meer. Driftig is hij weer aan de slag gegaan met zijn sudoku puzzeltjes.

Met de fazant in de fietstas glibber ik huiswaarts. Oma is inmiddels ook klaar bij Action en op weg naar huis. De tweeling heeft het gepresteerd de rollen pleepapier van de buggy af te wapperen. De sneeuwdrab in. Oma staat zowat in haar blote kont als ze de pakken pleepapier  op de buggy tracht te krijgen. Weer nader ik haar van achteren. Discreet wend ik mijn hoofd van haar af.