Zaterdag heb
ik 4 uur in het IJsselland ziekenhuis doorgebracht. Mijn vriendin was verkouden
en ze vreesde voor een longontsteking. Zaterdag had ze koorts: 38,3. Dat
laatste was voor de ambulante arts van het IJsselland ziekenhuis om met gezwinde
spoed naar het huis van mijn vriendin te komen en haar uitputtend te
onderzoeken. Volgens die ambulance-dokter moest ze in het ziekenhuis onderzocht
worden. Die zaterdag ….. ik ging met mijn
vriendin mee…we gingen per taxi want behoorlijk openbaar vervoer is er in deze
wijk niet bij. We werden door de receptionistes allervriendelijkst ontvangen.
Waarschijnlijk hadden zij mijn vriendin ook telefonisch te woord gestaan want
ze vroegen meteen hoe het er nu mee was met het hoesten en de pijn aan de
longen en de rug……Nou, dat was nog even vervelend als een uurtje eerder. We
mochten plaats nemen in de wachtkamer waar al acht andere mensen zaten.
Er zat een
man in sportkleding, die duidelijk heel veel pijn had, hij zat zich letterlijk
te verbijten. Wat hij precies had kwamen we voorlopig niet te weten. Ik
vermoedde wel dat hij op een kunstgrasveld gevoetbald had en gevallen was. Het
leek er op dat hij zijn pols had gebroken. Ondertussen kwamen er weer mensen
binnen onder andere een echtpaar met een klein jongetje , net geen baby meer, die
er bijna dood uitzag. Het kind zei ‘neen’ tegen elk aanbod van eten of drinken.
De ouders leden niet onder het duidelijk doodzieke kind. Ze maakten grapjes en speelden vrolijk met hun smartphone.
Ondertussen was er bijna twee uur voorbij en de meeste mensen die in de
wachtkamer zaten toen wij daar binnen kwamen waren inmiddels aan de beurt
geweest. Nou moet natuurlijk niet iedereen een zelfde dokter hebben. Er waren
nogal wat kinderen die hadden natuurlijk een kinderarts nodig, zeker dat bijna
dode jongetje en wel met spoed. Mijn vriendin had een longarts nodig…..maar die
bleek ergens ver weg te bivakkeren want
na drie uur waren wij nog steeds niet aan de beurt.
Het zou een
hele verbetering zijn als er in de wachtkamer voor wat meer sfeer zou worden
gezorgd. Toegegeven het is allemaal een grote ellende daar niet van maar daarom juist kan een stukje amusement de
nodige ontspanning geven. Waarom wel een clinic clown in een ziekenhuis met
doodzieke kinderen en waarom kan er geen clinic clown werken in de ellendige
wachtkamer van willekeurig welk ziekenhuis. Het zal wel te duur zijn, hoewel ik
me heb laten vertellen dat die clinic clowns allemaal vrijwilligers zijn. Het
hoeven niet alleen maar clinic clowns te zijn….. ook is het mogelijk om een
moderne televisie met een groot scherm op te hangen en daar leuke romantische
komedies of tekenfilms voor de jeugd op
te vertonen.
Er kwam nog
een dikke vader binnen met een huilend joch van een jaar of vier op zijn arm.
Hij vertelde vol trots aan de aanwezigen in de wachtkamer dat hij, enige tijd
geleden, voor een jonger ziek zoontje, de mensen van het ziekenhuis gedwongen had naar zijn huis
toe te komen. Bij het ziekenhuis wilden ze dat eerst niet maar toen hij zei dat
het kind koorts had kwamen ze wel ineens
in actie. Toen de dikke vader dit gezegd had, ging het kind op zijn arm plotseling heel hard
huilen en dat huilen ging over in rauw kotsen over de baard, de jas en de broek
van de onsympathieke vader. Het was voor
mij een van de leukste momenten van de middag.
Nu waren mijn
vriendin en ik aan de beurt. We hadden een heel aardige dokter, die zei dat
mijn vriendin wel snipverkouden was maar beslist geen longontsteking had.
O ja, voor
de volledigheid: bij die kunstgrasvoetballer bleek zijn arm uit de kom geraakt.
