SNIPVERKOUDEN

Hoe het komt weet ik niet maar ik schijn al enkele dagen geen stukjes meer te hebben geschreven. Ik ben niet ziek geweest en ook niet op vakantie. Het enige dat ik als excuus kan aanvoeren is dat ik een cursus doe (met die pannetjes, weet je wel) en dat mijn vriendin ziek is; ze is snipverkouden en als haar liefhebbende vriend moet ik haar dan wel verzorgen en daar gaat natuurlijk ook tijd inzitten. Ik heb trouwens zelden iemand zo blaffend horen hoesten als zij. Het lijkt wel alsof ze haar longen uit haar lijf hoest. Dit duurt nu al drie dagen  en ik zie of hoor er ondanks alle theetjes en hoestsiroopjes die er in haar lijf worden gegoten geen enkele verbetering in. Ik hoop van harte dat ikzelf nog steeds die hoge weerstand heb, die ik altijd heb gehad en niet word aangestoken door haar.

Ik ben trouwens ook niet zo in orde maar dat is dan op heel ander gebied. Ik heb last van mijn heup, mijn onderrug en mijn kuit. Daarvoor heb ik me gemeld bij een fysiotherapeut. De eerste fysiotherapeut, ene Valentijn, noteerde keurig al mijn gegevens maar stak geen vinger naar mij uit….. hij zei slechts, dat ik vooral veel in beweging moest blijven en als het dan over tien dagen nog zo veel pijn deed, dat ik dan telefonisch contact met hem kon opnemen. Ik bleef, op advies van Valentijn, bewegen als een gek maar van de toenemende pijn werd ik helemaal knettergek. Nu wil het toeval dat er in mijn sportschool (nou jaaa….. mijn…..die sportschool is niet van mij), in de sportschool waar ik oefen, tegenwoordig ook een fysiotherapeut gevestigd is: FysioHolland…..en tot mijn vreugde vergoedt mijn verzekeringsmaatschappij vrijwel alle kosten die ik daar maak. Dus ik maak een afspraak en kan gelukkig al snel terecht. Deze keer wordt ik geholpen door ene Perry. Die misschien 5 minuten vraagt wat er aan de hand is, vervolgens zijn bril afzet, zijn mouwen op stroopt en gaat trekken en duwen aan mijn rechterbeen en dat is goed wat in dat rechterbeen zit precies de pijn. Na een paar minuten begint hij met zijn vuist of vinger(s) (ik kan het niet precies zie of voelen) met grote kracht in mijn rechterbil te duwen en te wrikken. De pijn, die dat teweeg brengt, is zo groot dat ik daar op die behandeltafel lig te kermen van de pijn. ‘Daar hebben we de boosdoener’ zegt Perry en priemt nog een paar minuten op het gevoelige plekje door.  Na een half uurtje stopt Perry met zijn goedbedoelde martelpraktijken.  Het is toch wel een heel groot verschil in aanpak. Die Valentijn die me gewoon tien dagen laat wachten en Perry die gelijk aan de slag gaat. Ik heb die Valentijn na tien dagen inderdaad teruggebeld en hem gezegd dat ik uitstekend geholpen door een andere Fysiotherepeut en dat ik me dus niet meer bij hem zou melden. ‘Nou, bedankt voor je telefoontje’, zei Valentijn nog.

Ik heb helaas wel iets te vroeg gejuicht want ik moest vandaag toch weer bij Perry langs om me door hem te laten pijnigen in mijn rechterbil; ik had namelijk gisteren en vandaag weer een beetje last gehad. Maar na die laatste behandeling, voel ik me weer geweldig. Maar of dat meer stukjes oplevert durf ik niet te zegggen.