SNEEUW

Vannacht heeft het een beetje gesneeuwd. Gelukkig maar een beetje. Maar het klopt niet met de weerberichten van het KNMI. Volgens het KNMI zou het pas op vrijdag gaan sneeuwen en zoals die weerman van het Journaal het zei, zou het wel eens een behoorlijk pak sneeuw kunnen worden en daar was ik als de dood zo bang voor. Vroeger, als kind vond ik het hartstikke leuk,  (wie niet?) sneeuw,…..sneeuw ballen gooien, sneeuw poppen maken maar tegenwoordig ben ik er bang voor…..bang voor sneeuw. Toen ik hoorde dat het vrijdag zou gaan sneeuwen ben ik gelijk een boodschappenbriefje gaan maken met allerlei spullen die ik in huis wil hebben als er buiten sneeuw ligt, want ik weet bijna 100% zeker dat ik in de sneeuw onderuit ga en daar heb ik natuurlijk geen zin in, ik heb geen zin in nog een gebroken schouder of zoiets dergelijks. Het is jammer dat ze bij het KNMI niet kunnen zeggen hoe lang die sneeuw blijft liggen. Van mijn zus hoorde ik dat het dan wel sneeuwt op vrijdag maar dat het zaterdag alweer weg gedooid is. Dat zou wel mooi zijn als dat waar is. En dan is het wel weer jammer van al die spullen die ik extra in huis gehaald heb. Ik heb bijvoorbeeld drie liter soep, 3 broden, 3 liter melk, 3 rookworsten, 2 pakken met plakken kaas, een pak knackers, een sixpack bier, een doos eieren, 1 blik ravioli, een pot tuinbonen,  2 potten Mexicaanse bonen schotel, een pot peen en erwten, een pot jam, 2 pakken yoghurt en 1 kilo aardappelen extra in huis  gehaald.  Ik zal, denk ik, toch wel vooral veel brood  eten…..maar ja hoe lang duurt het hè?…..als het echt niet meer dan één dag duurt, dan zal het nog niet meevallen om alles opgegeten te krijgen. Ik denk dat ik het  met deze extra voorraad zeker wel vier á vijf fikse sneeuwdagen moet kunnen uithouden.

Ik heb het nou allemaal al gekocht en nu pas komt er een stemmetje (heel zacht) in me hoofd dat zegt : ‘Joh, wees niet zo bang, trek je grote stevige schoenen met dat stevige profiel aan, die schoenen heb je toch niet voor niets gekocht……als je met die schoenen in de sneeuw loopt val je niet zo gauw om…..je zet stevige stappen in de sneeuw en ga vol zelfvertrouwen naar de Jumbo, die is toch zo ver niet van je huis vandaan?’ ‘Nee,’ zeg ik dan tegen mezelf, ‘de Jumbo is eigenlijk heel erg dichtbij.’ Maar nu heb ik alles al in huis gehaald dus nu kan ik gewoon binnen blijven en alles opeten tot de sneeuw weer weggesmolten is. Maar als er dan daarna nog weer een sneeuwperiode komt (laten we het niet hopen)dan denk ik dat ik wel dapper genoeg zal durven (moeten) wezen om met mijn stevige stampers aan, door de sneeuw, boodschappen te gaan doen. Want als ik dat dan nòg niet durf, dan kan ik die stevige schoenen beter maar weggooien, want ze nemen nu eigenlijk alleen maar heel veel plaats in op mijn schoenenrek.

ONTRUIMD

Ik kon me niet herinneren dat ik er opdracht voor gegeven had maar er waren opeens drie man aan het werk in mijn huis. Wat me het eerst opviel was dat de hele woonkamer ontruimd was……..de fauteuiltjes, de bank, de lampen, het vloerkleed, de planten, de gordijnen, de schilderijen, de kasten, de televisie en de stereo installatie, de klok, alles was weg en ze stonden behang van de muren af te trekken die drie mannen . Het waren geen echte Nederlanders zo te zien het waren buitenlanders. Een was een Chinees, eentje was een creool en een was duidelijk een Mexicaan want hij had nog zo’n grote hoed op …..een sombrero heet dat geloof ik. De andere twee hadden ook wel een hoofddeksels op maar die heten bij ons gewoon ‘petjes’. Het was behoorlijk koud in de woonkamer, dat klopt wel want het was winter maar het was vooral koud omdat het klapraam open stond. Ze hadden gek genoeg wel de kachel hoog aangezet (op 24 graden) zodat er voor de vogeltjes gestookt werd. Opeens snapte ik waarom het raam openstond: ze gooiden alle behang in proppen naar buiten . Dat zou echt een rotzooitje worden beneden. Ik ga vast heibel met mijn buren krijgen als dat zo doorgaat. Ik liep even naar het balkon om naar beneden (ik woon op de 4^e étage)te kijken en zag tot mijn grote verbazing (en schrik) dat mijn hele meubilair daar beneden aan diggelen lag. Bovenop de berg zooi lag het prachtige schilderij dat mijn ex-vrouw ooit eens (45 jaar geleden) van mij gemaakt had. Het eigenaardige was dat ik wel verbaasd was, ontstelt bijna, maar totaal niet de neiging had om in te grijpen: ik stond er bij en keek ernaar. Op het moment dat ik van het balkon terug kwam waren ze klaar met het behang afrukken. Toen kwam er een vierde buitenlander binnen: een Jood, zo’n ouderwetse met een keppeltje, een lange vlassige baard en een paar vlechten en helemaal in het zwart gekleed. Hij had een paar emmers witsel op  het karretje staan dat hij voortduwde. Er lagen ook nog vier kwasten en lange stokken op dat karretje. Zodat het mij wel duidelijk was wat er zo meteen ging gebeuren: de heren gingen witten. Het was een goed op elkaar ingewerkt stel: ze haalden tegelijkertijd de deksel van het witsel en gingen met een stukhout in het witsel zitten roeren. Voor zover ik weet ging dat geheel geruisloos maar ze deden het wel in hetzelfde ritme. Ik vroeg me nog steeds af hoe ze op het idee waren gekomen om hier in mijn woonkamer aan de slag te gaan. Inmiddels waren ze begonnen met witten en logisch, binnen de kortste tijd waren ze alweer klaar en gingen ze mijn huis uit. Het plafond was prachtig wit geworden. Toen kwamen er twee Nederlandse behangers (met alle twee een helm op hun hoofd)die het voor elkaar kregen om in een half uur tijd de woonkamer met prachtig blauw behang te behangen. De witters kwamen nog even terug om de woonkamer schoon te maken en alsof het allemaal zo afgesproken was met mij, werden de mooiste  meubeltjes, gordijnen, schilderijen, kasten, planten, een kleedje, een tv, een salontafel, een stereo installatie, een bankje (allemaal spiksplinternieuw en helemaal mijn smaak) de woonkamer  in gesjouwd. Ik stond het met mijn mond vol tanden  allemaal aan te kijken, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Dit  bleek alleen een droom te zijn

TANTE ELLY

Ik zette een cd van de Rolling Stones op in de hoop daaruit wat inspiratie voor dit stukje te kunnen op doen. Het eerste nummer van de cd (Black and Blue) was Hot Stuff. Het deed me meteen denken aan mijn eerste en enige drugservaring. Ik studeerde in Utrecht aan de Academie voor Expressie door woord en Gebaar in Utrecht maar ik kon in die stad geen kamer vinden. Daarom woonde ik enige tijd in Hilversum bij een tante van me: tante Elly. Ze was niet een echte 100% tante maar een ex-schoonzus van een zus van mijn moeder. Het was in ieder geval aardig van haar dat ze mij een kamer aanbood in haar grote huis. Tante Elly (35)zat nog steeds in het verwerkingsproces van haar echtscheiding. Uit haar klaagzangen bleek dat ze er nog steeds niet bij kon waarom hij, Ton, haar van de ene op de andere dag in de steek had gelaten……het was zo’n mooie lieve man, die bovendien twee kinderen bij haar had verwekt.

Op een dag stemde ze er mee in dat,  John, mijn beste vriend uit Rotterdam een weekendje mocht overkomen en blijven slapen bij haar thuis. Het was 1970 de tijd van seks, drugs en rock and roll: John en ik gingen allereerst op zoek naar drugs in het Hilversumse en dat was gauw gevonden, allebei hadden we een portie wiet ingeslagen waar we het hele weekend veel lol van zouden gaan beleven….dachten we …………. totdat tante Elly onze voorraad ontdekte in het laadje van het kastje dat op mijn slaapkamer stond.

‘Ik had er al zo’n vies vermoeden van’ zei ze ‘jullie stellen me echt teleur weet je dat, wat denk je dat je moeder daar van zou vinden,’ zei ze tegen mij…….tegen John zei ze: ……..’het was toch niet jouw idee hé, John,’ ‘Eigenlijk zou ik jullie op de trein naar Rotterdam moeten zetten, ik voel me behoorlijk in de maling genomen.  Maar ik neem dat spul van jullie af en spoel het door de wc, dan heb je er geen lol van en het doet jullie dan geen kwaad ook………….. kom nou maar naar beneden want ik heb het eten klaar.

We aten erwtensoep, het was eigenlijk helemaal niet zo koud voor erwtensoep maar Tante Elly deed wel meer rare dingen. John en ik vonden het wel vreemd dat drie glazen wijn volgeschonken werden bij de erwtensoep. Alsof alcohol geen verkapte drug is. Hanny en Rob, haar kinderen, aten braaf hun bordjes leeg en vroegen of ze op hun kamer naar de televisie mochten gaan kijken. Tante Elly hoefde niet eens te weten waar ze naar gingen kijken. ‘Ga je gang maar en zet het geluid niet niet te hard.’ zei ze.

Na het eten maakten we met zijn drieën de wijn op. Tante Elly was aangeschoten, ze kon duidelijk niet tegen alcohol. Ze begon steeds luider te praten en het ging steeds langer over haar favoriete onderwerp: seks, waarbij ze zowel mij als John verlekkerd aan zat te kijken. Toen ze tussen mij en John in op de bank kwam zitten vonden we het welletjes en gingen we naar onze kamer, Tante Elly verbouwereerd achterlatend.

Zo’n stuk was zij nou ook weer niet.

BIOS

Weet je waar ik vannacht wakker werd? In bioscoop LantarenVenster. Ik was naar die film over die drie Billboards geweest en kennelijk ben ik halverwege in slaap gevallen en ben ik niet gezien door de dienstdoende serveillanten. Want het was half vier in de ochtend dat ik ontwaakte. Echt uitgeslapen was ik nog niet maar ik kon het ook weer niet maken om me om te draaien en verder te gaan pitten. Er was natuurlijk niemand meer in de bioscoop het was dan ook muisstil. Wat vervelender was: alles zat hermetisch op slot. Ik zou alleen naar buiten kunnen door wat schade aan te richten……. En dat zou ik nou erg zonde vinden want ik was een fan van deze bioscoop en het laatste wat ik wilde was deze bioscoop op kosten jagen. Ik kon natuurlijk wachten tot het eerste personeel naar binnen kwam. Dat zullen dan wel de schoonmakers zijn…..rond acht uur zullen ze wel komen. Wat ook kan is dat ik wacht op de eerste beveiliger die binnenkomt. Ik geloof alleen niet dat ik met een beveiliger zo blij moet zijn. Die denkt natuurlijk dat ik wat heb lopen jatten en die gaat er denk ik gelijk politiewerk van maken. Mijn ware verhaal zal noch door de beveiliger noch door de politie worden geloofd. Het leek me dus maar het beste om me voor de beveiligers te verstoppen en er straks als de schoonmakers binnenkwamen tussen uit te glippen.

‘Hé, jij, lange, ja jij, wat doe jij hier?’ Ik hoorde een stem van een Marokkaan die al aardig Nederlands had leren praten maar ik zag helemaal niemand. ‘Ik hoor je wel maar ik zie je niet, waar ben je dan’ ‘Ik sta boven aan de trap, Lange, ik kijk van hieruit zo op je kale koppie. Ik slaap hier nou al een paar maanden elke nacht en nog nooit hebben ze me kunnen me betrappen en dat wil ik houden zo, dus ik wou je vragen om zo snel mogelijk op te  rotten. Alléén kan ik me gedekt houden, met jou erbij ben ik zo gevonden, ben ik veel kwetsbaarder.

‘Je zal van mij geen last hebben want ik ben van plan straks als de schoonmakers komen naar buiten te glippen.’

‘Luister es Lange, de schoonmakers komen pas om half elf, dat zijn de eerste personeelsleden die binnenkomen.’

‘Wat denk je dan, dat ik het beste kan doen om zo gauw mogelijk buiten te komen.’

‘Ik weet, Lange, dat er in de keuken een deur naar buiten is die van binnen uit opengemaakt kan worden; de sleutel ligt in de lepel- en vorkenbak. Je staat daar gelijk langs de Maas en dan kan je alle kanten op die je maar op wil.’

‘Voor mij is het heel belangrijk, Lange, dat ik hier kan blijven slapen. Ik heb namelijk geen huis. Ik ben door mijn huisbaas op straat gezet. Nu slaap ik hier al weer een paar maanden in zaal 6 tussen rij 12 en rij13 en voorlopig wil ik dat zo houden. Ik moet wel; ik kan niet anders

HOGE PIET

Tegen iedereen die het maar wil horen vertel ik dat ik aan slapeloosheid lijd. Maar hoogstwaarschijnlijk was ik toch enkele minuutjes ingedut want toen ik mijn ogen opendeed keek in de lopen van drie mitrailleurs.

‘Wat is hier aan de hand ‘, zei ik terwijl ik me probeerde op te richten. ‘Ik…..’

‘Niet bewegen!!’ schreeuwde de ene soldaat, want het waren drie soldaten, ‘Niet praten’ commandeerde de ander. ’Alleen praten als wij je wat vragen,’ beval hij

Ik hoorde in de woonkamer nog mèèr geruis dus ik vroeg:  ‘Zijn er nog meer soldaten…….?’

‘Kop dicht’, zeiden alle drie die soldaten tegelijk.

Ik zag nu duidelijk een stuk of tien militairen of misschien wel politieagenten in mijn woonkamer en allemaal waren ze bewapend met zo’n mitrailleur. Sommigen zaten op mijn bank, sommigen op mijn fauteuils anderen liepen ietwat ongedurig heen en weer tussen mijn meubelstukken. Ze zeiden geen woord tegen elkaar. Ook de drie die mij onder vuur hielden, zeiden vooralsnog geen woord. Ik begreep helemaal niet wat ze bij mij thuis kwamen doen. Ik doe nooit een vlieg kwaad. Maar als ik wilde vragen wat ze kwamen doen kreeg ik wel gelijk een grote muil…..dat ik me bek moest houden. Opeens werd hard op de voordeur gebonsd. Er volgde wat heen en weer gepraat de voordeur werd geopend en er kwam iemand mijn kant op, zo hoorde ik aan het gekletter van hakken. Het zal wel een of andere hoge Piet uit het leger geweest zijn want hij zei tegen de drie, die mij steeds in het vizier hadden gehouden: ‘Op je plaats rust!’ en toen gingen die drie rustig staan leunen op hun geweer.

‘Ik neem het van jullie over jongens.’

‘Wat is hier toch allemaal, aan de hand verdomme, ik heb nog nooit wat rottigs gedaan  waarom is dit dan nodig?

‘Houd je kop godverdomme,’ brulde nummer twee van de drie soldaten.

‘Nog nooit……..’ zei ik

‘Kop dicht anders sla ik hem dicht, begrepen,’ schreeuwde nummer één. Maar de hoge Piet bleef rustig en maande de soldaten ook kalm te blijven.

‘Meneer,’ zei de hoge Piet, ‘we hebben in uw berging een heleboel belastend materiaal gevonden. Ten eerste  legerkleding van IS-soldaten, ten tweede,  zeker tienduizenden  foto’s kinderporno en ten derde wapens klaar om te verschepen naar RAQQ, u weet vast wel dat dat de hoofdstad van het Kalifaat is.

‘Maar dat moe…….’

‘Laat u mij alsjeblieft even uitspreken’ zei de Hoge Piet. Meneer, u zult begrijpen dat  die spullen in uw berging nogal wat vraagtekens bij ons zullen oproepen. Dus ik vraag me onder andere af meneer wat u denkt te gaan doen met al die kinderporno ………. en ga nu niet meteen zeggen meneer dat u dat daar nooit in die berging heeft neergelegd.

‘Ja meneer, dat wil ik nu juist wel zeggen, noch die porno, noch die IS legerkleding, noch die wapens  zijn door mij in die berging gelegd. U moet in de berging van een ander geweest zijn.

De hoge Piet gaf in de tussentijd even de opdracht om voor de zekerheid toch nog even het bergingsnummer te controleren en te kijken welk huis daarbij hoort.

‘Ingerukt Mars! Schalde het plotseling door mijn huis en even later zag ik alle manschappen vertrekken en nog weer wat later hoorde ik tot mijn opluchting, aan het gestommel, dat het hele zooitje militairen bij mijn bovenbuurman bezig was.

‘Hou je kop, godverdomme’ hoorde ik een van de soldaten schreeuwen. Ik kende die stem.

UITGELATEN

Ik wil je niet ongerust maken maar ik zag vanmiddag je man innig gearmd lopen met iemand die ik niet ken. Althans dat dacht ik want bij nader inzien geloof ik dat ik haar laatst op je man zijn verjaardag bij jullie thuis heb gezien. Je hoeft je echt niet ongerust te maken want in vergelijking met jou is zij maar een lelijk eendje dat helemaal niet aan jou tippen kan. Ik snap helemaal niet wat hij in haar ziet……..als jij gearmd met hem in de stad loopt ben jij een sieraad aan die arm. Zij lijkt wel een vuilnisbakzak die bungelt aan zijn arm.

Nee, maak je nou maar niet ongerust; ik liep je man en zijn vriendin of wat daar voor moge doorgaan toevallig tegemoet en toen deed ze toevallig haar mond open tsjonge, jonge, jonge wat een tanden kwamen daar tevoorschijn. Er waren zwarte en er waren afgebrokkelde tanden. Ik vertel je dit alleen maar omdat je dan weet dat er wat speelt, dat je niet verrast  bent al je man plompverloren voor je neus staat met zijn vriendin en zegt dat hij met haar verder door het leven wil. Ik kan het me haast niet voorstellen want je man en jij passen veel beter elkaar. Jullie hebben stijl en klasse maar zij heeft de ongemakkelijke eigenschap alleen al door haar verschijningsvorm, haar uiterlijk, mensen diep omlaag te halen.

Ik heb er natuurlijk helemaal niets mee te maken maar je zou er natuurlijk zelf over kunnen beginnen met je man. Dan zou je zo iets kunnen zeggen dat je van een kennis gehoord hebt dat die je hebt zien lopen in de stad vlak bij je werk met een niet zo mooi meisje. Dat meisje was wel niet zo mooi maar was wel heel vrolijk ze liep constant te huppelen aan zijn arm. Ook had ze wel een mooi lichaam ze was niet zo groot als ik maar haar borsten en billen waren wel groter dan die van mij en dat was natuurlijk wat je in haar aantrok. Haar man zou nooit toegeven dat hij tussen de middag wandelde met een meisje van kantoor. Haar man zei altijd dat hij dolverliefd was op zijn  vrouw en dat hij zich erg verantwoordelijk voelde voor zijn  drie kleine kinderen.

Toen haar man die avond thuis kwam, deed zijn vrouw een beetje uitgelaten vrolijk, (tralalala) zijn drie kinderen van 4, 6, en 7 jaar deden op verzoek van hun mama ook uitgelaten vrolijk (tralalala). Haar man, hun papa, vond dat wel een beetje overdreven, een beetje verdacht……waarom zouden ze nou ineens zo uitgelaten doen vroeg hij zich af, het lijkt wel of ik bezig ben met een buitenechtelijke affaire, dat is natuurlijk ook zo, maar daar weten ze helemaal niks vanaf…….toch?

Waarom doen jullie allemaal zo uitgelaten tegen mij, jullie denken zeker dat ik het met een ander houd? Ja zegt de vrouw, en ik weet het nog zeker ook want mijn vriendin heeft het me zelf verteld van jouzelf en jouw collega ……… dus wil ik dat het vanaf nu ogenblikkelijk is afgelopen ….ogenblikkelijk ….anders zoeken wij ook een ander ……… reken maar!!! 

LIFT

Ik was net mijn voordeur uitgestapt en wachtte even op de lift. Ik woon op de 5^e étage van Boleroflat. Alle flats hier in de buurt zijn genoemd naar bekende dansen. Zo heb je de Tangoflat, de Chachachaflat, de Twistflat, de Rock and Roll flat en ga zo maar door. Ik vind het leuke eigentijdse namen. Maar niet iedereen is het daar mee eens. Er staat hier in de buurt ook een stel flats die zijn genoemd naar de vier prinsesjes van de oude Koningin Juliana: Beatrix, Irene, Margriet en Marijke. Ik vind dat stijf en ouderwets. Maar ja, dat hoorde wèl weer meer bij die jaren.De lift is er en tot mijn grote afschuw staat er iemand in de lift aan wie ik de grootst mogelijke hekel heb. Van de eerst dag dat ik hier woonde mocht ik hem gelijk al niet. En als je me nou vraagt waarom …… dan is het niet één special heel vervelend ding. Het is de optelsom van die hele man die me de keel uit hangt. Hij heeft allereerst nog nooit een woord tegen mij gezegd, terwijl wij onderling nooit woorden gehad hebben. De eerste keer dat ik hem zag, dacht ik wel gelijk wat een vreselijk enge man maar ik zei toch maar mooi goedemorgen meneer tegen hem, de eerste keer dat ik hem zag. Hij keek in de liftspiegel, trok zijn stropdas recht en zonder iets terug te zeggen stapte hij uit de lift. Ik voelde me toen al behoorlijk beledigd. Ja, het is toch tamelijk ongehoord om een begroeting van een ander te negeren. We waren op de begane grond aangeland dus ik moest er ook uit. Ik liep vlak achter hem en eerlijk waar, ik heb zelden zo’n grafgeur bij iemand geroken. Met mijn neus dicht liep ik achter hem naar de uitgang van de flat. Normaal gesproken houdt degene die voor je loopt de deur netjes voor je open maar dit sujet gaf de deur juist een extra zet zodat ik de deur tegen mijn hoofd aan kreeg. Ik probeerde hem nog tot de orde te roepen en hem met zijn gedrag te confronteren maar hij liep strak door in de richting van zijn auto, een Mercedes.Met hem in de lift voelde ik me eigenlijk gewoon lucht. Hij deed of je niet bestond. Hij had dan wel een Mercedes maar dat was het enige sjieke aan hem, zijn kleding was allesbehalve sjiek. Hij droeg een sjofele pet zoals je marktkooplui vaak ziet dragen. Hij had ‘s zomers vaak t-shirts aan  waaruit een sterke zweetlucht opsteeg, zijn broek  zat vol met van die kunstmatig gemaakte gaten en hij stak met zijn vieze stinkende voeten in een paarmoderne sandalen.  Heel vervelend vond ik ook dat hij me nooit aankeek. Hij keek òf in de liftspiegel, òf hij ging met zijn rug naar mij staan òf hij ging naar het plafond van de lift staan staren. De lift was verboden terrein voor rokers maar hij verdomde dat verbod te eerbiedigen. Hij had een sigaar in zijn mond en die hield hij er in tot in zijn Mercedes. Het was kortom een labbekakker van een vent bij wie ik het liefs niet in de lift stond. Maar soms kon het helaas niet anders