DATE

Er is niemand in het herentoilet. Alle wc-deuren staan open en de acht urinoirs zijn allemaal vrij. Er hangt een kunstmatig sinaasappelgeurtje in de ruimte. Ik moet plassen meer niet. Ik kies voor één van de urinoirs. Die zijn vrijwel altijd schoon, in ieder geval goed bruikbaar. Af en toe sta ik wel eens te dansen in andermans pies. Normaal plas ik het liefst zittend maar de wc-brillen op herentoiletten zijn doorgaans goor, nat, onhygiënisch en plakkerig. Daar durf ik niet op te gaan zitten. Soms werkt er in de toiletruimte een heer of juffrouw van de retirade. In dat geval waag ik mijn billen wel eens aan een wc-bril. Met grote passen loopt een man in een Feyenoord - shirt met dito petje achter me langs, stapt een wc in en knalt de deur achter zich dicht. Ik was mijn handen en droog ze aan een luidruchtige handendroger.

Ik kijk even in de spiegel. Meer dan mijn hoofd zie ik niet. Zo dadelijk heb ik een ‘date’, met een dame, Natalie geheten. Toch nog vergeten mijn neus- en oorharen te knippen. Ik wrijf nog een beetje ‘soep’ uit mijn ogen. Mijn tanden zijn wat gelig maar schoon; net  gepoetst. Meer kan ik er echt niet aan doen. Mijn haar is keurig geknipt. Baardje getrimd. Jammer wel dat ik de laatste paar maanden steeds van die rode vlekken heb op mijn voorhoofd. Vooral als er een beetje zon is. Ook nu weer. Die vlekken verdrogen, gaan schilferen en dan dwarrelen die schilfers op mijn kleren maar even goed ook  op mijn eten of in mijn drinken. Met zo’n date komt dat wel erg slecht uit.

Achter me stapt de Feyenoordsupporter de wc uit. Iets te hard zwaait hij de deur weer dicht, waardoor de stank uit die wc heel eventjes hinderlijk om me heen komt hangen. De man pakt uit zijn binnenzak een grote viltstift en schrijft op de buitenkant van de groene wc-deur: ’AJAX DOOD’ met een doodskopje er achter. Met een waarschuwend vingertje komt hij op me af en zegt dreigend: ’En jij gaat toch zeker wel je mondje dicht houden, hè, poepie?!’

Normaal zou ik bang worden van zo’n kerel. Nu niet. Ik heb de beveiligingscamera’s hier gezien. Hij niet, denk ik.

Stukken rustiger dan dat hij hier binnenkwam loopt hij naar buiten. Begrijpelijk wel. Hij is kwijt wat ie kwijt moest. Wat ik echter niet begrijp, is dat hij hier weg wandelt zonder zijn handen te wassen.

O jee, mijn gulp staat nog open, slordig! Goed dat ik nog even kijk. Ik heb nu mijn kaki broek aan en die heeft gulpknoopjes. Waarom de confectie-industrie nu ineens weer is overgegaan op herenbroeken met gulpknoopjes, daar begrijp ik helemaal niks van. Een rits is veel makkelijker.

Als ik de toiletruimte uitloop zie ik dat een beveiligingsmedewerker de Feyenoorder overmeesterd heeft. Een collega belt, waarschijnlijk om assistentie. Zal zo wel komen. De politie moet tegenwoordig ook voor iedere pietluttigheid opdraven.

 

Mijn date is er nog niet. Ik zal vandaag toch niet wèèr tevergeefs een uur aan dat tafeltje moeten wachten?

SCHOON EN FRIS.

 Alleen op donderdagmiddag kan je bij ons thuis van de grond eten. Voor de rest van de week kan ik je dat niet aanbevelen. Niet dat het nou een onhygiënisch rotzootje is, nee, dat nou ook weer niet. Ik ben zelf degene die altijd (één keer per week op donderdagochtend) loopt te stofzuigen en te dweilen. Mijn vriendin vindt dat te weinig. Twee keer per week is echt het minimum, vindt zij. Toch is mijn vriendin niet eens zo’n heel fervente poetster. Op dinsdagochtend gaat ze zich irriteren aan de ontelbare witte en lichtrode kattenharen op ons donkerblauwe vloerkleed. Mij deert het niet, althans niet zodanig ik persé moet gaan stofzuigen. Zij slaat dan meestal gelijk die dinsdagochtend al aan het zuigen. Heb ik een makkie die donderdag.

Als huisman met speciale zuig- en dweiltaken, weet ik, dat onze onophoudelijk verharende kater, vervuiler nummer één is in huis. Rondom zijn bak is het constant een zooitje van jewelste door zijn driftige gedoe met die kattenbaksteentjes. Onze kater stinkt. Ik doe er van alles aan maar hij blijft stinken! Geen enkel probleem: voor hem hóéft ons huis ook helemaal niet schoon en fris te ruiken. 

Een goede tweede op de vervuilersranglijst in ons huis is mijn vriendin. Overal waar ze komt ligt as. De hoeveelheid as op een willekeurige plaats in huis is recht evenredig met de duur van haar verblijf daar.

Op de keukenvloer vòòr het aanrecht is ze nogal eens te vinden. Altijd met een peukie tussen d’r lippen. De as wordt op de vloer vermengd met spatwater uit de wasbak en vandaar uitgelopen in de keuken, naar de huiskamer en zo verder. Wat een dweilwerk heb ik daar steeds weer aan!!

Op en rond de driezitsbank, waar ze de krant leest, telefoongesprekken voert en televisie kijkt, zuig ik me de rambam.

De sinds jaar en dag in huis hangende rooklucht: is dat dat dan clean? Blijkbaar toch niet, want van een vriendin heeft ze een spuitbus anti rookgeur aangepakt. Hij staat nog wel onaangeroerd naast de telefoon. 

Op de ranglijst van vervuilers sta ik dus op de derde plaats. Mijn vergrijp tegen de hygiëne is: staand plassen. 

Al vele jaren vraagt zij  aan mij, voortaan ‘zittend te plassen’.

‘Okee,’ zegt ze nog, ‘jullie doen al de bril omhoog; prima, dus de dames zitten droog. Maar ben je je er van bewust, dat de spetters van jullie plas, vanuit de toiletpot alle kanten op gaan? Op de rand van de pot, tegen de muren achter en naast de wc, tegen de wc-deur en op de vloer. Dat is onhygiënisch. Dat gaat stinken Het moet daar vaker schoongemaakt worden en op de lange duur blijft het daar toch stinken. De urine trekt in de voegen van de tegelwand en –vloer.’ 

Ze heeft gelijk  maar om nou voor elk plasje met mijn broek op mijn knieën te gaan zitten? Neen. Ik vind het zo’n gedoe: riem los, gulp open, broek en onderbroek laten zakken. Oké, vrouwen zijn niet anders gewend dan zittend en mannen zijn weer niet anders gewend dan staand. 

Sinds kort ben ik mijn vriendin toch iets tegemoet gekomen. Ik plas doe het zittend als ik in een broek loop die heel makkelijk naar beneden te roetsjen is: een pyjama-,  trainings- of korte broek. Vanmiddag voelde ik aan den lijve wat mijn vriendin precies bedoelt:

Ik kom thuis na een fietstochtje en klap haast. Ren naar de wc. En plas een heeeeeele grote plas …  staand. Door een pijp van mijn korte broek. Vergeet helemaal te gaan zitten. Met een lange broek aan zou ik niets van het gespetter gevoeld hebben.