OUWE ZUS

 Na het eten gaan we weer naar Amsterdam. Het is dan rond een uur of zeven. Bus 5 is helemaal leeg. Op ons na.

 Carola en ik  zijn in Bergen op Zoom geweest. Op bezoek bij Thea, de ouwe zus van mijn vrouw; 84 is ze inmiddels. Thea is ruim twintig jaar ouder dan mijn vrouw, Carola. 

Als ik, ruim 40 jaar geleden, voor het eerst bij Carola over de vloer kom, vind ik het een heel vreemde gewaarwording, dat zij een zus heeft, die wel twintig jaar ouder is dan mijn ouders. Thea ziet er altijd tot in de puntjes verzorgd uit.  Ze heeft er tegenwoordig alleen wat meer tijd voor nodig om zich zo te vertonen. Want ons oorspronkelijke voorstel is om op de koffie te komen maar dat ketst ze vlotjes af: ‘Kom maar om een uur of één, ik moet nog eerst het een en ander doen.’ Zich optutten, bedoelt ze natuurlijk, de ijdeltuit maar dat zal ze nooit zeggen.  Aan d’r haar en zeker aan haar make-up te zien heeft ze die ochtend handenvol werk gehad. ‘t Ziet er allemaal keurig uit, dat wel. Als ik Thea leer kennen is ze  vierenveertig en beeldschoon; zelfs voor mij als twintiger een aantrekkelijke vrouw. Tot op hoge leeftijd is ze dat ook gebleven.  Carola is een beetje jaloers. Het voelt niet zo lekker voor haar, dat ik haar ouwe zus óók een stuk vind. 

Bij Thea, is er nu , op 84 jarige leeftijd, het betoverende wel vanaf. Toch heeft ze nog elke dag weer die drive om een mooi ‘Thea-plaatje’ te maken. Zeer zeker als haar zus en haar zwager uit Amsterdam op bezoek komen.  Behalve dat ze haar haar doet en haar gezicht opmaakt, kleedt ze zich modieus. Nooit grijs of zwart, dat soort ‘kleuren’ haat ze. Vandaag draagt ze een vlot rood broekpak, een fel gekleurd sjaaltje met een witte geborduurde blouse eronder.

 Ondanks wat gebreken: knieën, bloeddruk, doet ze nog van alles. Ze gymt, zingt en kaart. Zo’n Rietje Precies als ze vroeger was met allerlei huishoudelijke taken is ze niet meer.  Met een beetje minder inspanning vindt ze het uiteindelijke resultaat ook prima.

Koken deed ze als de beste. Vooral Indisch.  Een rijsttafel voor twaalf personen maken is geen enkel probleem voor haar. Daar heeft ze nu  geen zin meer in. Ze heeft een pakje Conimex Nassi Goreng gekocht en maakt er met wat kip, rijst, komkommer en kroepoek wat lekkers van voor ons drietjes.

 Haar twee kinderen, Hans en Olga hebben haar zes klein- en drie achterkleinkinderen gegeven; de vierde is in aantocht. Een super trotse oma is ze. Bij de kleinkinderen is oma populair en andersom ook. Vrijwel op elke muur van haar appartement hangen foto’s van de kleinkinderen. Haar kinderen,  zijn allebei inmiddels gescheiden. Daar heeft ze veel verdriet van.

 Dat heeft vooral te maken met het einde van haar eigen huwelijk met Felix. Dat was een uitstekend huwelijk. Ze had dat haar kinderen ook zo graag gegund. Haar huwelijk duurt veel korter dan ze wil: Felix stierf 21 jaar geleden al op 67 jarige leeftijd aan strottenhoofdkanker.

 Thea overlijdt op 87 jarige leeftijd

JONGE MEID

Zelden zo’n energieke vrouw gekend als Tanja. Ze is al tegen de zestig; drie kinderen heeft ze. Haar eerste en enige huwelijk loopt binnen twee jaar op de klippen. Er zijn dan al twee kinderen. De derde, Theo, het nakomertje, is nu 15 … en na die 15 jaren weet nog niemand in de buurt wie zijn vader is. Tanja staat graag, met Jan en Alleman, over van alles en nog wat te babbelen.  Maar over het hoe,  waar en waarom van Theo, rept ze met geen woord. Met niemand niet. Maakt mij niet uit. Ik ga het toch niet doorvertellen. Voor iedereen is het zo klaar als een klontje, dat de vader iemand moet zijn met van die schuine spleetoogjes, Chinees, Japans, Vietnamees of Koreaans. Theo heeft namelijk ook van die schattige oogjes en de bouw van een Sumo worstelaar. 

Een van mijn medeburen vertelt me, dat er rond geboorte van Theo een Chinees restaurant in de buurt  is, waar Tanja zo af en toe wat bijklust. De eigenaar is een knappe, charmante man. Er wordt bij die Chinees  veel meer afgehaald dan normaal. Maar dat komt niet alleen omdat die eigenaar zo’n leuke vent is. Zijn éten is óók hemels. Met name de gado-gado. Verrukkelijk zelfs. Maar of Tanja, die Chinees en Theo iets met elkaar te maken hebben, vertelt dat verhaal niet ....en is dat dan erg? Welnee!

Tanja’s oudste kinderen zijn al weer jaren de deur uit.  Het zijn dertigers. Getrouwd. Hebben allebei een kind. Tanja is de oppas-oma; haalt haar kleinkinderen uit school en moet ze bezighouden tot paps en mams ze op komen halen.  Soms eten de kleinkinderen ook bij oma Tanja mee.

Een keukenprinses is ze niet en zal ze ook nooit worden. Ze kookt op laag blo-niveau: ‘spruitjes, aardappeltjes, balletje gehakt, een bakje yoghurt met roosvicee toe. Daar ben ik goed in, ook in variaties daarop maar dat kan iedere boerentrien toch?!  Van mijn 19e af doe ik het al zo. Ziek ben ik zelden of nooit. Energie heb ik meestal genoeg.'

Voor haar hoeven dingen nooit zo precies op tijd te gaan. Zoals eten bijvoorbeeld. Ikzelf  moet altijd zo rond acht uur ’s morgens, twaalf uur ’s middags en zes uur ’s avonds wat eten. Zielig eigenlijk wel  maar zo is het nu eenmaal. Tanja eet alleen wanneer ze honger heeft. Haar kleinkinderen weten inmiddels wel, dat ze, als ze trek hebben, wat uit de kast kunnen pakken.

‘Wacht maar niet op mij hoor, jongens!’ roept Tanja dan, ‘er liggen nog tuccies en een paar bounty’s in de voorraadkast. Of neem  wat van de fruitschaal.’ Lachend voegt ze er aan toe, dat ze zich die laatste opmerking net zo goed kan besparen. 'De jeugd heeft tegenwoordig een ooftfobie’, geloof ik. Die zoete snoeptroep, die gaat er in als koek.  Tanja snoept zelf ook wel eens; gedroogd fruit: pruimen abrikozen, rozijnen. Als ze eens een dipje heeft trakteert ze zichzelf op een magnum, je weet wel, dat populaire ijskoude pakje boter met een dikke laag chocola en een houtje d’r  in.  Ze zal er geen grammetje van aan komen. Daar is ze veel te energiek voor, Tanja,, een jonge meid van bijna zestig.