JUMPING JACK

 

Zaterdagavond ben ik in Schiedam. Ik heb daar tweeëneenhalf uur genoten van het optreden van ‘Flight to Rolling Stones’, een Rolling Stones cover band … voor alle duidelijkheid: een coverband is een band, die alleen maar nummers van een bepaalde groep op zijn repertoire heeft. In dit geval dus van de ‘Rolling Stones.’

Vorige week donderdag, eigenlijk op het allerlaatste nippertje,  hoor ik van kennissen dat de ‘Flight’ zaterdag  optreedt. Zij hebbende  band al eens gezien; ze zijn er enthousiast over.  We gaan en spreken af  om kwart voor acht voor de zaal.

Het is zaterdag lekker weer dus ik besluit om naar Schiedam te gaan fietsen. In een uurtje ben ik er. Om kwart voor acht sta ik voor de zaal. Mijn kennissen zijn er dan nog niet. Pas om negen uur komen ze eindelijk aanzakken.

‘Ik heb je vanaf kwart voor acht gebeld om je te zeggen dat de ‘Flight’ pas om tien uur begint …  maar … ik hoor alleen maar je voicemail,’ zegt Greta.

‘Klopt, ik laat m’n smartphone altijd thuis als ik uit ga.’

Greta, Otto, Hans en ik gaan de zaal in. Het is niet zo  druk als ik verwacht had; zo’n  honderd mensen. Nog drie kwartier. ’t Is hier nauwelijks mogelijk je verstaanbaar te maken. Het geluid staat loeihard. Ik ben dat niet meer zo gewend.  

Dan is het moment daar. De Flight gaat overrompelend van start met ‘White horses’, ‘Brown sugar’ en ’Jumping Jack Flash’. Ik kan er niet rustig bij blijven zitten. Ga met een pilsje in mijn hand, een beetje staan te swingen aan de rand van de dansvloer. Goeie band. Die zanger heeft net zo’n stem als Mick Jagger. De eerste sessie duurt een uur. Dan een half uur pauze

De tweede sessie besluiten we ‘uit ons dak’ te gaan. De band begint met ‘The Last Time’, een beetje sloom nummer, helaas. Dan spelen ze Caroll en It’s all right now’ … en nog een stel van die stevige rocknummers, echt bedoeld om je uit je dak te laten gaan. Ik heb in jaren niet meer zo wild ‘gedanst’, we zwepen elkaar lekker op.  Af en toe voel ik een pijnscheutje in mijn rechterknie. Maar dat mag geen naam hebben. Ik swing en spring vrolijk door. Het laatste nummer dat ze spelen is Ruby Tuesday. De hele zaal schreeuwzingt het refrein mee. Geweldig!

Het is inmiddels half een. Ik zeg de Leidenaren gedag. Tijd om te gaan.  Loop naar mijn fiets. Mijn knie voelt niet best. De pijn wordt gelukkig minder naarmate ik dichter bij huis kom te fietsen. Maar als ik bij huis van mijn fietsje stap is de pijn in alle hevigheid terug. Ik kan niet eens meer de trap op lopen. Bij elke stap sterf ik van de pijn aan mijnrechterknie. Ik hoef godzijdank niet meer te lopen. Gauw gaan liggen. Morgen zal het wel beter gaan.

Maar morgen gaat het helemaal niet beter. Het is zelfs nog heftiger geworden. Normaal doe ik ‘s zondags het huishouden. Deze zondag zit ik voornamelijk op de bank en alleen voor het hoognodige sta ik op.

Ik had het kunnen weten: voor wild swingen en springen ben ik  te oud geworden. Dat moet ik voortaan maar overlaten aan jonge  Jumping Jacks.