Zaterdagavond ben ik in Schiedam. Ik heb daar tweeëneenhalf
uur genoten van het optreden van ‘Flight to Rolling Stones’, een Rolling Stones
cover band … voor alle duidelijkheid: een coverband is een band, die alleen
maar nummers van een bepaalde groep op zijn repertoire heeft. In dit geval dus van
de ‘Rolling Stones.’
Vorige week donderdag, eigenlijk op het allerlaatste
nippertje, hoor ik van kennissen dat de ‘Flight’
zaterdag optreedt. Zij hebbende band al eens gezien; ze zijn er enthousiast
over. We gaan en spreken af om kwart voor acht voor de zaal.
Het is zaterdag lekker weer dus ik besluit om naar Schiedam
te gaan fietsen. In een uurtje ben ik er. Om kwart voor acht sta ik voor de
zaal. Mijn kennissen zijn er dan nog niet. Pas om negen uur komen ze eindelijk
aanzakken.
‘Ik heb je vanaf kwart voor acht gebeld om je te zeggen dat
de ‘Flight’ pas om tien uur begint … maar
… ik hoor alleen maar je voicemail,’ zegt Greta.
‘Klopt, ik laat m’n smartphone altijd thuis als ik uit ga.’
Greta, Otto, Hans en ik gaan de zaal in. Het is niet zo druk als ik verwacht had; zo’n honderd mensen. Nog drie kwartier. ’t Is hier
nauwelijks mogelijk je verstaanbaar te maken. Het geluid staat loeihard. Ik ben
dat niet meer zo gewend.
Dan is het moment daar. De Flight gaat overrompelend van
start met ‘White horses’, ‘Brown sugar’ en ’Jumping Jack Flash’. Ik kan er niet
rustig bij blijven zitten. Ga met een pilsje in mijn hand, een beetje staan te
swingen aan de rand van de dansvloer. Goeie band. Die zanger heeft net zo’n
stem als Mick Jagger. De eerste sessie duurt een uur. Dan een half uur pauze
De tweede sessie besluiten we ‘uit ons dak’ te gaan. De band
begint met ‘The Last Time’, een beetje sloom nummer, helaas. Dan spelen ze
Caroll en It’s all right now’ … en nog een stel van die stevige rocknummers, echt
bedoeld om je uit je dak te laten gaan. Ik heb in jaren niet meer zo wild ‘gedanst’,
we zwepen elkaar lekker op. Af en toe
voel ik een pijnscheutje in mijn rechterknie. Maar dat mag geen naam hebben. Ik
swing en spring vrolijk door. Het laatste nummer dat ze spelen is Ruby Tuesday.
De hele zaal schreeuwzingt het refrein mee. Geweldig!
Het is inmiddels half een. Ik zeg de Leidenaren gedag. Tijd
om te gaan. Loop naar mijn fiets. Mijn
knie voelt niet best. De pijn wordt gelukkig minder naarmate ik dichter bij
huis kom te fietsen. Maar als ik bij huis van mijn fietsje stap is de pijn in
alle hevigheid terug. Ik kan niet eens meer de trap op lopen. Bij elke stap sterf
ik van de pijn aan mijnrechterknie. Ik hoef godzijdank niet meer te lopen. Gauw
gaan liggen. Morgen zal het wel beter gaan.
Maar morgen gaat het helemaal niet beter. Het is zelfs nog heftiger
geworden. Normaal doe ik ‘s zondags het huishouden. Deze zondag zit ik
voornamelijk op de bank en alleen voor het hoognodige sta ik op.
Ik had het kunnen weten: voor wild swingen en springen ben
ik te oud geworden. Dat moet ik voortaan
maar overlaten aan jonge Jumping Jacks.
