Waar is Theo nou helemaal mee bezig? Hij is een rustige, zeg maar ietwat verlegen man. Doorgaans loopt ie in het zwart of in donkere tinten. Maar nu loopt hij met een rood petje, geel sjaaltje, lila trui, paars gilletje, oranje broek en rooie schoenen. Hij gaat er mee de straat op. Ook heeft ie nog een reusachtige hoofdtelefoon op zijn kale kop … luid zingt ie met zijn muziek mee:
Rode wijn, rode wijn. Kom laat ons vrolijk zijn.
Hij duwt in zijn ogenpijnigende outfit de winkelwagen door
de supermarkt. De andere klanten bekijken hem met argusogen. Hij gooit zijn wagen vol paasspul. Ja, hij gooit echt. Alleen maar paasspul: eieren,
kip, chocolade-eitjes in zakjes en in mandjes, paastafelkleden en -servetten, paashazen, groot en klein. Het eiwit en eigeel loopt in klodders en in langgerekte
draden door het metalen raster van de winkelwagen. ‘Hoppa’, roept hij vrolijk,
na elk artikel dat hij in zijn wagentje mietert en zingend gaat hij voort. Hij is een Stones- en Dylanfan maar Theo zingt helemaal niks van hen:
Rode wijn, rode wijn. Kom laat ons vrolijk zijn.
‘Godverdomme, alles vergeten te scannen.’ Nu
moet hij naar de kassa. Theo doet een beetje stoer tegen de kassière … dat hij dit jaar eens flink gaat uitpakken met
de Pasen. Alsof haar dat al niet gelijk duidelijk is! Hij heeft een paar buren en
zijn kinderen en kleinkinderen uitgenodigd. Dat klopt niet helemaal, want Theo is nu zes
jaar gescheiden en tot nu toe zijn de kinderen en kleinkinderen met de
feestdagen uitsluitend bij zijn ex geweest. De kassière mag van Theo ook komen, als ze
wil, hij woont op het Graskruid 29, zegt hij er bij. Zij moet een beetje
lachen. Heel misschien heeft hij wèl een paar búren uitgenodigd. Maar zo’n
innige band heeft hij nu ook weer niet
met zijn buren. Oké, hij gaat wel eens bij hen op de koffie en zij bij hem;
meer ook niet. Voor bijna tweehonderd euro ligt er in zijn wagen. ‘Sorry, mijn
geld en pinpas liggen nog thuis. Ik kom zo wel terug.’ Hij laat de stampvolle, druipende
winkelwagen bij de kassière achter. Headbangend,
gaat hij er vandoor:
Rode wijn, rode wijn, kom laat ons vrolijk zijn.
Een iets te minuscule Lidl-beveiliger spreekt hem aan maar
Theo loopt hem pardoes omver. Hij gaat direct naar zijn buren Tanja en Riek,
die hij uitgenodigd heeft voor zijn ‘High Easter Tea’: ‘Het gaat helaas niet
door, lieve buurtjes van me. Ze willen me bij de Lidl mijn winkelwagen niet meegeven.
Er zat toch zó veel lekkers in. Jammer hoor.’
Zijn buurtjes zijn verbijsterd. Ze weten niet waar hij het
over heeft. Wat ze wel weten is dat Theo
zo af en toe een enigszins verward
persoontje is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten