Vandaag is het 1 oktober
en ik vier het heugelijke feit, dat ik met ingang van vandaag de Volkskrant
weer in mijn brievenbus krijg. Drie maanden heb ik zonder moeten doen en ik heb
hem gemist. Drie maanden geleden begon
het echtscheidingsproces; ik ging weg bij mijn vrouw en mijn vriend Kawus ving
mij zorgzaam en liefdevol op. In die drie maanden kocht ik wel eens een los krantje
de ene keer op een doordeweekse dag de andere keer op zaterdag maar dat kostte
me op te veel. Een doordeweekse Volkskrant kost 2,25 euro een zaterdagexemplaar
is 3,50 euro. Maar behalve dat het duur is mis je een soort van continuïteit in
de berichtgeving. Zo af en toe een krant geeft het nieuws zo’n hap-snap effect.
Dat was des te meer zo omdat ik in die drie maanden verder verstoken was van
alle nieuwsbronnen. Kawus had wel tv maar geen Hollandse zenders met nieuws en actualiteitenrubrieken.
Behalve het nieuws, miste
ik de boekbesprekingen en de filmrecensies. In juni had ik net zo’n abonnement genomen
op Cineville: voor 19 euro per maand onbeperkt in het hele land naar de bios althans naar de
filmhuizen zoals Cinerama en Lantaren-Venster. Pathé doet niet mee.
Tsja, nu kon ik dus van
juli t/m september helaas geen filmrecensies bekijken in de Volkskrant. Heel
jammer want ik vaar zo’n beetje blind op de recensies in die krant. Desalniettemin
heb ik toch wel wat films bekeken, films waarvan ik zelf toch ook wel wist dat
ze goed waren; onder andere ‘Irrational Man’ van Woody Allen, Night of Cups en
Dheepan. Ik heb ook columnisten gemist.
Geelen bijvoorbeeld, die tv-criticus en Sylvia Witteman, de vouw met huisgenoot
en kinderen (pubers) ,die schrijft over van alles wat ze meemaakt in Amsterdam.
De Volkskrant is voor mij een soort vriend die ik drie maanden heb moeten
missen. Fijn dat hij er nu weer is.
Dat begrip vriend, weet
wat, voor mij. Voor zover ik weet heb ik nu één vriend: de Iranees Kawus. Hij
heeft me bij zich in huis genomen toen ik mijn huis uit moest. Hij heeft me
geholpen met mijn verhuizing en allerlei klusjes; ik mocht zijn pc gebruiken en wat deed ik? Ik genoot van zijn
gastvrijheid (betaalde er ook wel wat voor), we gingen samen naar de bioscoop,
we lazen en spraken Nederlands (Kawus wil heel graag Nederlands leren praten),
ik hielp (als domme kracht) met het maken van een badkamer bij een klusklant van hem.
Vrienden helpen elkaar als
het nodig is en doen af en toe leuke dingen met elkaar.
Die vrienddefinitie slaat
op Kawus en mij. Voor zover ik kan nagaan is Kawus dan mijn enige vriend. Hoewel ….
Mijn ex-benedenbuurman
Hans heeft mij goed geholpenen en af en toe gaan we met (ex) vrouw en vrouw
lekker eten. Iets leuks doen dus. Maar toch zou ik Hans geen vriend willen
noemen. Hij is meer de spreekwoordelijk goeie buur die beter is dan een verre vriend.
Mijn zoon Freek, die volgens
mijn ex een van degenen is, wiens leven ik heb geruïneerd, voldoet wel aan mijn eenvoudige ‘vrienddefinitie’.
Hij zei laatst tegen me: ‘ik wil niet alleen je zoon zijn, ik wil ook je vriend
zijn’, dat ontroerde me. Hij zei wat ik hem ook wil zeggen: ‘ik wil je vader
zijn en je vriend’.
Dus de vriendenteller
staat nu zelfs op twee: Kawus en Freek en …. de Volkskrant natuurlijk maar dat
is een andere categorie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten