Je bent net gek dat je van
het Lage Land helemaal naar het Oude Noorden gaat om je vrijwilligerswerk te
doen. Er zal toch ook wel wat in je eigen buurt te vinden zijn? Zeven uur moet
je je bed uit, lul, om om half tien in ‘t Kooster te wezen. Je bent gewoon helemaal
van de pot gepleurd.
Ja, ja, eigenlijk heb je
wel gelijk.
En …… wat is dat eigenlijk
precies voor eh … vrijwilligerswerk?
Nou, ik help mensen, die in
de puree zitten ... diep in de schulden …. Mensen komen soms binnen met twee Albert Heijn
- tassen stampvol met onbetaalde rekeningen en aanmaningen. Probeer samen met
hen een beetje orde in de chaos te scheppen. Schuldhulpverlening heet dat … een
eerste stap op weg naar schuldsanering.
Dat kan je net zo goed bij
je eigen in de buurt doen, toch? Denk je dat er in het Lage Land niet van de
mensen met tassen-vol onbetaalde rekeningen zitten. Daar zullen ze ook wel
vrijwilligers voor nodig hebben toch, dacht je van niet soms ?
Ja, maar ik ben daar via
een vriendin, Ina, ingerold. Ina dacht dat ik eenzaam was en wat om handen
moest hebben, toen heeft ze dit baantje voor me geregeld en o,o,o, stommeling
die ik was, ik ga daar nog aan beginnen ook! Eigenlijk, puur en alleen omwille
van die Ina.
O, dus je motivatie is
niet het helpen van mensen in problemen, in feite is je motivatie: het paaien
van Ina?!
Ja zo is het eigenlijk wel
begonnen. Trouwens sinds ik in het Oude Noorden begonnen ben, heb ik nauwelijks
contact meer met haar. Ze reageert doorgaans lauwtjes op mijn telefoontjes of
smsjes. Zelf neemt ze geen enkel initiatief.
En dan ga je nou natuurlijk
stoppen met je vrijwilligerswerk daar.
Nee, want ik voel me wel
bij de mensen met die schulden betrokken mijn motivatie ligt nu meer daar dan
bij Ina. Zondag zou ze komen eten bij me. Ik had haar gevraagd. Eerst zei ze
dat de eerste twee zondagen niet kon komen eten omdat haar zoon dan bij haar op
bezoek was. Haar zoon is (meer dan) haar alles (daar kan ik me overigens wel
iets bij voorstellen). Toen belde ze me zaterdag ineens om te zeggen dat haat
zoon toch niet zou komen.
Nou dan kan je mooi bij
mij komen eten, zei ik.
Ja dat is goed, zei ze, ik kom. Ik ben om één
uur ’s middags in het Lage Land Godsiemijne, wat was ik daar blij mee MAAR ik
juichte te vroeg want, zondag ’s ochtends kreeg ik om half elf, een smsje dat
ze tandpijn had, au, au, au en dat ze om half twee naar de noodtandarts moest.
Ik heb haar verder de hele dag niet gezien (zat ik met al dat lekkere eten). ’s
Avonds heb ik haar nog gesmst en ik vroeg toen of ze nog last haar van haar
pijnlijke tand. Toen smste ze terug dat die noodtandarts 187 euro had gekost en
dat ze nog steeds een beetje tandpijn had. Au, au, au, smste ze. Echt waar! Dat
was haar laatste smsje … en ik, klootzak, die ik er ben, heb nog een sms naar
haar gestuurd:
Hoop dat je tand niet zo
veel pijn meer doet.
Groetjes xx
Jos.
Gênant en slijmerig
tegelijk (vooral die twee kruisjes … getverdemme!). Ik heb me gewoon laten belazeren
door die Ina. Natuurlijk had ze helemaal geen tandpijn … het is toch allemaal
wel heel erg toevallig ….die zondag …
bij mij komen eten en dan …. Tandpijn, ja hoor(!)…. noodtandarts pfff… pijn
blijven houden … Gewoon bullshit …. Gelul! Gelogen! En ik, naïeveling die ik er
ben, tuinde erin.
Dat vrijwilligerswerk in
het Oude Noorden blijf ik wel doen, dat ervaar ik inmiddels als veel zinvoller
als die hele Ina.
Maar je moet er wel elke
dinsdag om zeven uur voor je nest uit terwijl je tot half negen in nest ken
leggen stinken als je dat zelfde werk in je eigen buurt gaat doen.
Voorlopig kies ik voor het
Oude Noorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten