Voetballen betekent eigenlijk alles voor me. Bijvoorbeeld:
meestal zit ik ’s avonds rond negen uur een stukkie te schrijven zoals dit maar deze avond is er een wedstrijd van het
Nederlands Elftal (tegen Tsjechië) en die wordt gespeeld tussen tussen kwart
voor negen en half elf. Dus kan ik dan niet schrijven. Daarom moet ik het nu
doen; en nu is het daar veel te laat voor. Het zal dus wel een klote stukkie
worden, dat kan haast niet anders. Het is nu al elf uur …
Wat een klootzak zeg, die Janmaat, om die bal zo terug te
koppen op zijn eigen keeper en dan nog wel in de allerlaatste minuut… zijn kopbal
komt tegen de paal … en de terugstuitende bal is dan een makkelijke prooi voor
de Tsjechische aanvaller, die scoort en Tsjechië wint met 2 – 1. Een ouderwetse klote wedstrijd van het
Nederlands elftal was dat dus ga ik er vanaf nu geen woord meer aan vuil maken.
Vanaf nu alleen nog maar leuke dingen, op een na.
Voetbal is het enige waarmee ik alles kan vergeten. Heb ik
de grootst mogelijke heibel met collega’s of met mijn baas en eet, drink en
slaap ik al tien dagen slecht, gegarandeerd; als er op elfde dag een goede
voetbalwedstrijd op tv is dan vergeet ik zeker twee maal drie kwartier alles en
zelfs ook tijdens dat kwartiertje van de rust zit ik niet te tobben.
De eerste foto waar ik als min of meer normaal mensje op sta,
ben ik te zien zoals een voetballer op een elftalfoto staat: met zo’n beetje gemeen
lachje (‘pas maar op ik ga toch wel van je winnen) en zittend op mijn hurken.
Alleen op die foto, en dat zie je bij voetballers op een elftalfoto meestal
nooit, heb ik een bal in mijn handen … mij eerste leren bal!
Erg jammer was dat de dag, dat die foto genomen werd, mijn
zusje haar Eerste Heilige Communie deed. Daarom moest ik de hele dag in een wit
overhemd met een flikkerstrikje lopen en ook in een net
kort broekje, grijze sokjes en bruine sandalen, want het was ook altijd warm
weer met Eerste Communies toentertijd tenminste want het wat toch altijd met
Hemelvaartsdag toch? Een bril had ik ook op die foto op … dat klopt ook want
volgens de dokter had ik destijds een bril nodig, eerst dacht ik nog: dat zie
je toch nooit een voetballer met een
bril maar toen bedacht ik me, dat in de tijd dat die foto van mij genomen werd,
in de jaren vijftig, er genoeg
voetballers en ook keepers waren, die met een bril op voetbalden of keepten natuurlijk.
De keeper van Sparta, mijn lievelingsclub, droeg altijd een bril. Dat was dus
ook in de vijftiger jaren.
Mijn iets oudere neef
Klaas stond ook op die bewuste foto. Hij stond ook echt zoals een voetballer staat
op een elftalfoto. Een ietwat stoer lachje, een beetje voorover gebogen en met
zijn handen leunend op mijn schouders. Maar Klaas heb ik er af afgeknipt. Niet
dat we niet lekker met elkaar konden ballen, daar gaat het niet om. We deden
boompjesvoetbal, putjesvoetbal, de bal tegen de stoeprand gooien, de bal zo
hoog mogelijk schieten, we namen penalties op elkaar, de ene keer was ik keeper
dan weer hij. Neen, ik heb hem eraf geknipt, omdat hij een keer, toen we samen
op mijn kamer waren, wilde zien of ik ook haar op mijn lul had en hoeveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten