Schrikkeldag 2012

Op deze 29e februari 2012 drink ik om te beginnen 00.30 een glas rode wijn; lees nog wat in het prima boek ‘De kaart en het gebied’ van Michel Houellebecq en ga om 01.00 uur naar bed. Deze nacht ben ik drie keer wezen piesen. Gelijk na mijn gezeik ga ik, steeds op de automatische piloot, naar de koelkast om een paar ijskoude slokjes oer - Rotterdams leidingwater te drinken. Mijn extra pyjamajasje trek ik in de loop van de nacht uit.  Dat trok ik aan, toen  ik naar bed ging. Het was toen nogal kil in mijn slaapkamer. Later is het weer te warm om dat jasje aan te houden.

De wekker (op mijn mobiel) gaat om 07.00 uur af. Vijf minuten zit ik verdwaasd op de rand van mijn bed. Ik doe mijn sportkleren aan. De kleren voor na het sporten stop ik samen met een handdoek en een fles shampoo in een plastic zak, die in mijn sporttas gaat. Mijn spinschoenen zitten daar altijd al in. Behalve als ik spin natuurlijk. De lidmaatschapskaart van de sportschool, de zalf tegen de spierpijn en de vijftig eurocent munt voor het kluisje zitten in het  zijvak van mijn sporttas.   

Scheren, scheren, altijd maar weer scheren. Elke ochtend weer opnieuw. Scheren, het tragische noodlot van iedere man. Gelukkig kunnen ik en al mijn sexegenoten  tegenwoordig kiezen uit het schier eindeloze aanbod van goddelijke after shaves. Mijn keuze is de onweerstaanbare Kruidvat After Shave Balm Sensitive.  Ik wou dat ik dit eerder gespot had.

Mijn weinige haar, dat nu nog in de ´net-uit-mijn-bed-stand´ staat, maak ik een beetje nat en wrijf er wat L’Oréal Silk en Gloss in. Een hulpmiddeltje, dat het haar wat doet krullen, terwijl  het toch een wat slonzige indruk maakt.

Eerst even een kop thee maken; water koken; zakje sterrenmuntthee in het kopje; een plonsje heet water erbij; even laten trekken en klaar is thee. 

Dan muesli. Voor straks als ik terug ben van de sportschool. Lekkere warme muesli: geprakte banaan, handje muesli, handje rozijnen, scheutje melk, drie minuten in de magnetron. Terwijl de muesli opgewarmd wordt, eet ik een appel en  ga de Volkskrant uit de brievenbus halen. Daartoe moet ik van de derde verdieping naar de begane grond hollen en weer terug.

De muesli is klaar als ik weer boven ben. Ik dek de pap nu af met aluminiumfolie zodat graan en vruchten lekker kunnen wellen. Ik eet het toch pas over een paar uur op.

Op de fiets naar de sportschool.

Ik please spinjuf Daniëlle. Lieve ogen, zeker, maar flinke wallen eronder. Brede heupen, kleine tietjes en een lange blonde paardenstaart. Ze is altijd zo ruim op tijd om alles in orde te maken voor haar les.  Vindt zij normaal.

‘Nou,’ zeg ik, ‘ik heb wel eens meegemaakt dat een spinjuf twee minuten voor haar allereerste les op deze sportschool aankwam. Toen moest ze er nog achter komen hoe de koeling, de muziekinstallatie en de lichtinstallatie in de zaal werkten. Weg was toen mijn halve spinles! Nee, dan doe jij dat beter, Daniëlle.’ Slijm, slijm.  Ik weet bij God niet waarom ik dat toch steeds doe, dat geslijm.  Zou ik onbewust met Daniëlle naar bed willen? Misschien is het wel een eng soort automatisme van mij, dat slijmen.  Zou best wel eens kunnen.  

Als de les moet beginnen blijkt  de batterij van haar IPod leeg. Dan gaat Daniëlle, ook nog eens op haar gemak, een wijf, dat te laat binnenkomt rustig helpen met het instellen van haar fiets.  Dat wijf doet net of ze voor het eerst is. Maar ik weet toevallig dat ze voor de derde keer is. De andere spinjuf (Petra) heeft haar al twee keer alles uitgelegd!

Ik spin me een ongeluk; normaal verbruik ik ruim vierhonderd kcal tijdens een driekwartier durende spinles. Nu toch niet meer dan 320 Kcal. Daniëlle is gewoon tien minuten te laat begonnen. Ik kwam maar niet in mijn gewone ritme.

Aan de buikspieroefeningen doe ik niet mee. Daniëlle gebruikt een soort luchtkussen bij de buikspieroefeningen. Niks voor mij. Het maakt me niet uit om uitgelachen te worden, echt niet, maar mijn evenwichtorganen doen het al jaren niet meer zo geweldig en Ik heb geen zin om steeds van dat kussen te glijden of op mijn bek te gaan.

Na de het spinnen onder de douche; het zweet van mijn lijf afspoelen. Mijn aandacht wordt getrokken door een lange slanke man van een jaar of veertig, die me altijd heel vriendelijk groet. Hij heeft een enorme lul (in slappe toestand). Ik vermoed dat de zijne wel twee keer zo groot is als de mijne. Hij staat met zijn ogen dicht onder de douche. Dat hoop ik dan maar, want mijn aandacht wordt onwillekeurig getrokken naar zijn mega-penis. Dan draait hij zich om en gaat hij met zijn gezicht naar de wand staan. Zo te zien is hij nu bezig zijn penis te boenen.  Omdat dat nogal wat  tijd in beslag zal nemen, ga ik alvast mijn haar en de rest wassen. Als ik daarmee klaar ben, ga ik weg uit de doucheruimte. Kleed me aan en wanneer ik aangekleed ben staat de lange slanke man nog steeds onder douche. Met zijn hoofd gebogen. Het lijkt wel alsof hij een pik-meditatie doet. Zijn aandacht is voor honderd procent bij  zijn geslacht.

‘Tot ziens,’ zeg ik. Hij zegt niks terug.

Op de fiets naar de bibliotheek, even een nieuwe Rotterdam-pas ophalen. Daarna naar de dokter voor een nieuwe voorraad pillen (lithium) en een verwijsbriefje om roentgenfoto’s te laten maken. Er moeten foto’s gemaakt worden van mijn voeten. Ik verrek al maanden van de pijn. Als ik twee minuten loop begint het al.

Dan fiets ik naar huis. Ik was  meteen bij thuiskomst mijn sportkleren uit; dan heb ik dat maar gehad. Het is inmiddels half elf. De wekker van Carola, mijn vrouw, zoemt. Ze staat doorgaans om deze tijd op. Voor haar is dat beslist geen uitslapen, hoor. Ze pakt gewoon haar zeven á acht uurtjes nachtrust, want ze gaat elke nacht tussen twee en vier uur naar bed. Eer ze  vandaag gewassen en aangekleed is het een uur of een half twee.

Ik vertel Carola nog even van die man op de sportschool met die enorme penis. Ze zegt met haar onvaste ochtendstem, dat ze Onze Lieve Heer, elke dag weer,  op haar  blote knietjes dankt, dat ik maar zo’n kleintje heb. Eerlijk gezegd kan ik niet zo erg blij zijn met haar dankwoord tot de Heer.

Tijd voor mijn brunch: de muesli eerst nog eens even opwarmen. Eet onderwijl weer een appeltje (ik ben een appeljunk) en als de muesli goed warm is lepel ik die heerlijk op. Ik pak de Volkskrant erbij en neem af en toe een slokje warme chocolademelk. Dit is voor mij echt genieten.  

Arnon Grünberg, columnist (Voetnoot) van de Volkskrant noemde vandaag politiek in Nederland een hobby voor kneusjes. In zijn fantasie ziet Grünberg premier Rutte

 Kamervragen beantwoorden met een indianentooi. Grappig toch?!

Mijn mail en facebook gecheckt. Niks bijzonders. Tsja, als je zelf niks bijzonders onderneemt in die media kan je ook niet verwachten, dat je iets bijzonders terugkrijgt, nietwaar? 

Beetje bezig geweest met Rimpels in de Rotte, een feuilleton van toneelvereniging Echte Liefde, waarin  ik ene Hans zal gaan spelen.  Samenvatting gemaakt van een scène en wat gefantaseerd over de invulling van de rol van Hans. 

Mijn mp3 speler is stuk. Onherstelbaar vrees ik. Geen garantie meer denk ik. Dat wordt een nieuwe kopen. Het was een cadeau van mijn zonen. Weet niet meer precies wanneer ik hem kreeg. Ik zal toch even vragen of een van hen de aankoopbon nog heeft.

Het is al met al een extreem dure tijd voor mij, want ook mijn mobiele telefoon moet ik vervangen. Carola heeft in het Kijkshop - krantje een eenvoudige en voordelige mobiel zien staan. Leek haar wel wat voor mij. Ik heb alleen vandaag geen tijd om te gaan kijken/kopen.

Carola gaat rond drie uur tuinieren in de uitgestrekte voortuin die we delen met onze tientallen buren die langs de Rottekade wonen. Het is dan niet alleen tuinieren geblazen maar ook gezellig babbelen met de vele langswandelende buurtjes. Leuk hoor, vindt ze. Vooral leuk is ook dat ik vanaf drie hoog zie dat er al volop bollen (narcissen en crocussen) de kop opsteken.

Boodschappen gedaan bij Bas van der Heijden. Ik kook vandaag: captains diner. Kapucijners met zilveruitjes, piccalilly, augurken, gebakken uitjes, en speklapjes. Makkelijk maar lekker en……. gezond!  Neem gelijk ook melk en een sixpack pils mee.

In de koelkast staan nog vier bekertjes fruityoghurt (0,25 eurocent per stuk!). Twee daarvan zijn het toetje van deze dag. Een lekker toetje is verplicht bij ons. Als het eten niet smaakt, is er in elk geval nog een lekker toetje.

Door tegen het raam te tikken, wil ik Carola’s aandacht trekken.  Ze staat nog steeds met haar kont omhoog in de voortuin. Als ze naar boven kijkt in mijn richting, beweeg ik mijn wijsvinger van voor naar achter,  mijn wijdgeopende mond in en uit: als ík dat doe, weet ze dat ik bedoel:

‘Kom Carool, eten.’

Het captains diner smaakt. Wel een beetje weinig. Samen ruimen we de tafel af en doen we gezellig de afwas. Zonder afwasmachine.

Na het eten wil ik een blog gaan schrijven met als onderwerp 'protestsongs' naar aanleiding van de nieuwe cd van Bruce Springsteen. Jammergenoeg kan ik nu niet aan de teksten komen van die cd. Bruce pakt in zijn songs de graaiers flink aan . Misschien vind ik die teksten dit weekend ergens; de cd komt immers officieel pas 2 maart uit. Dus…………schrijf ik nu maar déze blog met als onderwerp 'Schrikkeldag 2012'.

Als voetbalverslaafde kan ik de wedstrijd Engeland-Nederland niet laten lopen. De eerste helft was drie  maal niks. Drie keer in slaap gevallen. De tweede helft was beter te pruimen. Met als hoogtepunt de frontale botsing van  twee voetbalhoofden; van Huntelaar (Ned) en Smalling (Eng). Beide heren konden niet meer verder ballen. De Nederlandse voetballer Robben maakte daarna nog wel  een heel mooi derde en winnend doelpunt (2-3).

Als ik enigszins kan, kijk ik Pauw en Witteman. De onderwerpen op  schrikkelavond.

- Afganistaanse opgehitste hysterici zoeken wraak: een koran werd verbrand. (Jezus!)

- Bewapen je Limburgers: er zijn Oost-Europese gangsters actief. (Door Wilders)

- Wie wordt leider van de PvdA: Diederik Samson of Ronald Plasterk. (Mij een biet.)

Ik schrijf na Pauw en Witteman nog even deze schrikkelblog.  

Stel je voor dat op 28 februari 2012 gewoon 1 maart 2012 gevolgd was. Dan had al het bovenstaande niet kunnen gebeuren. Ik ben achteraf heel blij met die 29^e februari.  Door die schrikkeldag is het nu op 1 maart een stuk rustiger. Het ís trouwens al weer twee uur ’s nachts. Ik tik deze laatste regel nog even en duik dan mijn bed in; tot mijn verbazing merk ik dat Carola al vredig ligt te snurken. Nu al.