Gisteren zag ik nòg wat duo’s langs de Kralingse Plas. Kort na meneer en mevrouw Eend, landt tweetal kauwen. Bij het dalen stellen ze zich al aan mij voor: ’kauw, kauw,’roepen ze. Ze landen niet allebei tegelijk. Kauwen opereren altijd in koppels en blijven tot een van hen sterft samen. Altijd vliegen en huppelen ze achter elkaar aan. Ik weet niet wie het mannetje is en wie het vrouwtje. Zou de mannetjes kauw, net zoals bij veel mensen, altijd voorop huppen? De kauw, die als laatste, naast mij neerstrijkt, heeft een stuk appel in zijn snavel en bijt daar hapjes uit. De ander gaat meteen op zoek naar wormen en insecten. Voortdurend houden ze elkaar in de gaten.
Waarschijnlijk omdat er geen noch wormen noch insecten te
vinden zijn, jumpt die kauw naar zijn maatje en helpt hem met het verorberen
van het stukje appel. Ik kom blijkbaar wat te dichtbij naar hun zin, want ze
waarschuwen elkaar ‘kauw, kauw,’ wegwezen, kauw, gauw . Tegelijk vliegen ze op
en steken de Plas over.
Wandelend over de Beatrixlaan, die rijke-pikkenlaan, langs
de Plas, hoor ik aan het begin van die straat babygehuil. Het geluid word
steeds luider, zo luid zelfs dat dat onmogelijk van een baby kon zijn. Een
reuzenbaby klinkt misschien zo. Even verderop herken ik het geluid als
schapengeblaat. In de hele omgeving is echter geen schaap te bekennen. Het
geblaat lijkt uit een woning te komen. In de tuin van die woning staat een vrouw te snoeien. ‘Mevrouw, klopt
het dat ik hier schapen hoor blaten?’ ‘Jazeker, dat klopt, aan de overkant,
achter die hoge heg van de jachthaven, staat een tweetal schapen. Die hoort u.
U kunt ze alleen niet zien.’
Van de Beatrixlaan loop ik weer terug naar de Plas. Daar zit
moeder meerkoet bovenop een groot
slordig nest van rietstengels en andere waterplanten, haar eitjes uit te
broeden. In dat nest is ook afval
verwerkt; blikjes, stukjes plastic en dergelijke. Vader heeft de taak het nest
solide te houden. Moeder houdt hem nauwlettend in de gaten. Opeens maakt hij
zich erg druk. Hij maakt snelheid in het water en racet een tiental meters naar voren. Hij heeft
zijn zinnen gezet op een drijvend plastic flesje …. Spa Rood zie ik. Goed
bruikbaar. Het tweetal duwt het flesje precies op de goede plaats.
Ik ben toe aan een momentje rust. Ga even op een bankje
zitten. Als ik even in dut passeren
enkele heel bijzondere duo’s de revue:
Twee beren, die broodjes smeren
Twee apen, die wortelen schrapen
Twee bijen, die autorijen
Twee slangen, die de was ophangen
Twee koeien, die heggen snoeien en
Twee vliegen, die een kindje wiegen.
Maar dààr hoeven ze mè echt niet wakker voor te maken.
