SERIE 'OPA & OMA' DEEL 50. ALS EEN KLUIZENAAR. (SLOT)

 

Voorgaande delen van de serie ‘OPA & OMA’ nog eens lezen? Dat kan! Deze serie wordt ook gepubliceerd op mijn blog: ‘stukkiejee.blogspot.com’.  Daar kan de serie ‘Opa & Oma’ vanaf deel 1 nog eens gelezen worden. Door daar op de knop ‘oudere blogs’ rechtsonder te drukken krijg je telkens meer voorgaande afleveringen van de serie te zien. Ook eerder ‘werk’ van mij kan je daar lezen. Met de knop ‘homepage’ kom je dan weer terug bij het meest recente verhaal.

 

Deel 50. Als een kluizenaar. (Slot)

Wat hier aan voorafging.

Maria’s zoon Kareltje brult iedereen wakker èn … hij ligt niet in zijn bedje. Waar is hij?

Maria’s vriend Joop rijdt haar naar haar moeder in Brabant.  Er wordt geroddeld over Joop. Hij zou pedofiel zijn. Joop kent de roddel.

Maria’s moeder herinnert zich ‘verplaatsingen’ van dieren bij haar thuis. Lijkt op wat er nu met Kareltje gebeurt. Maria is altijd dichtbij. Hij ligt alwèèr niet in zijn bedje. Heeft die verkrachting er wat mee te maken?

Maria gaat naar de huisarts… ze slaapwandelt. Ze krijgt medicijnen en  een verwijsbriefje voor de psychiater. 

Joop wordt mishandeld.  Buurman Klaas getuigt: het zijn de gebroeders van Ooijen. De misbruikte  jongens doen aangifte ... getuigen mogen ze echter nog niet ... want: ze zijn minderjarig. 

Joop wordt vrijgesproken. Maria vertrouwt hem. Haar woonwens kan nu verwezenlijkt worden. Joop wil met Maria gaan samenwonen.

Hun huis moet opgeknapt.  Maria verwent de hulpploeg. Te véél, volgens een jaloerse Joop.

Maria is zwanger. Tot de 6e maand is de zwangerschap voor Maria fijn. Ze praat veel  met Engeltje, haar ongeboren kindje. Die 6e maand eindigt in een drama.

Maria en Joop krijgen 4 dochters. Het is oorlog; Jodenvervolging en laffe Rooms-Katholieken. Karel en Joop zijn als water en vuur. Joop zet hem uit huis.

Joop treft het met de Arbeidseinsatz in Duitsland. Hij logeert bij een Joods muzikantengezin. De Joden in de Wattstraat in Schiedam zijn rücksichtslos uit hun huis gesleurd.

De familie gaat shoppen. Een Arbeidseinsatz-medewerker  fluistert Joop wat in. Joop wordt lijkbleek. Hij moet komen praten.

Joop misdraagt zich. Zijn stiefzoon Karel pleegt zelfmoord.

Er is een roofmoord gepleegd op de Joodse muzikale familie. Joop is verdachte. 50.000 D.M. is zoek. Hij geeft toe dat hij 10.000 D.M. gestolen heeft. Twee jaar cel krijgt hij. Voor de trouwdag van zijn dochter Els krijgt hij een dag verlof. Maria haalt hem op. Het bruidspaar is prachtig. Joop en Maria zijn op de bruiloft. Aanvankelijk is Joop kopschuw maar later danst hij mee.

Wien zit in ’t klooster. Maria heeft veel last van haar benen … (en ook van Joop). Maria is jarig: eten, drinken en spelletjes doen.

Opa Joop leert kleinzoon Siem verven. Dat gaat fout. Anna, Siem’s moeder,  breekt met haar vader.

Anna’s neefje Bob is ook misbruikt door Joop. Samen met zus Hennie, Bob’s moeder, rekent Anna af met Joop.

Joop blijft vrij rondlopen:  geen volwassen getuige. Hij is gevaarlijk, want hij weet van de prins geen kwaad. In het klooster krijgt zus Wien het te stellen met gesar en geweld van haar mede-nonnen.

Als Wien (zuster Ephraïm) betrokken raakt bij een gezin in Oss, dat net de moeder verloren heeft, lijkt voor haar het ergste kloosterleed geleden.

Maria gaat zowel geestelijk als lichamelijk snel achteruit, Wien redt het niet meer haar goed te verzorgen. Wien’s echtgenoot Tienus en haar stiefkinderen helpen bij het huishouden.

Els spreekt op Maria’s begrafenis. Ze zwijgt over ‘het ergste‘ van Joop. Na verloop van tijd gaat Joop met schoonzoon Tienus de bloemetjes buiten zetten.

Joop gaat proef-wonen met Ina. Kleindochter Nadien helpt hem met verhuizen. Wien betrapt hem als hij zich aan het tienjarig meisje dreigt te vergrijpen.

50. Als een kluizenaar.(Slot)

Wien stapt de woonkamer van haar vader binnen, ze slaat hem hard  in zijn gezicht: ‘Ik word toch wel zo kots- en kotsmisselijk van je! Hoe haal je het in je hoofd om zo’n jong kwetsbaar meisje zoiets aan te doen?!’ Voorlopig vertoont Wien zich niet meer in de nabijheid van haar vader. Joop moet zelf maar zien hoe hij al zijn spulletjes zijn huis uit krijgt. Ondanks alles lukt hem wel, zodat zijn leventje met Ina een aanvang kan nemen.

Voor de buren en de familie maken Joop en Ina een gelukkige indruk. Bij lekker weer ontbijten ze in de tuin. Ze maken af en toe een ommetje in het centrum van Oss. Drinken samen gezellig een borreltje en geregeld koken ze samen wat lekkers. Allemaal positieve uiterlijkheden, waardoor de buitenwereld de indruk krijgt dat het wel snor zit tussen die twee. Dat Joop bij Ina in bed slaapt is voor de buitenwereld vanzelfsprekend onzichtbaar. Hooguit is dat hoorbaar voor hun naaste buren of voor toevallige passanten van Ina’s woning. Ze schamen zich absoluut niet voor de seks in hun leven. Als ze van hun oude lichamen genieten, schateren  van plezier. Wat ze zeker niet doen is zich  inhouden voor de buren. Zeker eens per week is het wel raak bij Ina en Joop (en dat is voor zeventigers een tamelijk hoog moyenne). De eerste paar weken is het elke week raak. Maar allengs treedt er, met name aan de kant van Ina een zekere verzadiging op. Wat Joop betreft kan hun wekelijkse seks tot in eeuwige dagen doorgaan. Hoe minder behoefte Ina toont voor seks, hoe meer, hoe nadrukkelijker Joop er bij haar op aandringt. Dat doet Joop niet zo zeer met woorden maar meer door  misplaatste verleidingspogingen:  Joop streelt haar buik, borsten en billen, terwijl hij weet, dat ze er niet meer opgewonden van raakt.  Soms, ten langen leste, geeft Ina zich aan Joop over, laat ze hem maar begaan, met de onvermijdelijke pijn als gevolg.  De volharding waarmee Joop nacht-in nacht-uit blijft proberen Ina te verleiden, maakt Ina ziek. Slaaptekort maakt haar somber. De eens zo vrolijke Ina vertoont zich niet meer. Ze ligt tot in de voormiddag in haar bed, maakt geen wandelingen meer. Verwaarloost haar kleine parkiete-kindje.

En Joop? Hij drinkt zijn dagelijkse borreltje met zijn inmiddels werkloze schoonzoon Tienus, in zijn favoriete kroeg ‘Lazarus’ en ’s avonds verleidt hij Ina, althans dat probeert hij.

Op een dag gaat Ina, ten einde raad, langs bij Joops dochter Wien. Ina vertelt haar, dat het niet langer gaat tussen haar en Joop en hoe dat zo komt.   Voor Wien is het gelijk volkomen duidelijk … zij zorgt dat Ina geen last meer heeft van Joop, door nog op diezelfde dag vervangende huisvesting voor Joop te regelen in Schiedam.

Joop  is wel overrompeld, dat hij hals over kop moet vertrekken bij Ina. Maar hij is wel zo reëel om in te zien, dat er gezien de problemen, die Ina met hem heeft, geen toekomst meer in hun relatie zit. Joop kan per direct (maar wel voorlopig) bij zijn dochter Els terecht. Zij heeft een kamertje over omdat haar oudste dochter op kamers is gaan wonen in Groningen. Dolgelukkig is Ina. Ze is er zelf van overtuigd dat ze wel weer zou opkrabbelen, als Joop maar uit haar buurt bleef.

Voor Joop is er binnen twee weken al een verzorgingsflatje in Oss geregeld. Hij heeft wat ‘kringloopspul’ in zijn woning laten zetten. Behangen, witten en vloerbedekking heeft Joop laten zitten, dat hoef niet zo nodig  meer voor hem. Hij voelt kennelijk heel goed aan dat hij op weinig hulp van zijn familie of naaste omgeving hoeft te rekenen. Drie jaar zit hij in dat flatje, voor hij overlijdt. Hij leidt zijn laatste jaren het leven van een kluizenaar. Heel sporadisch krijgt hij bezoek van zijn schoonzoon Tienus, die uiteindelijk als enige bij Joop's begrafenis aanwezig is.

Einde.

 

 

Vanaf 2 januari 2024 schrijf ik dagelijks weer een  column.

Ik wens mijn lezers voor 2024 een goede gezondheid en veel leesplezier.

ONVERWACHT BEZOEK.

Mijn broer Jef en zijn vrouw Karin komen langs. Meestal kondigen ze dat een paar weken van te voren aan.  Nu zijn ze in de buurt: ‘kom laten we eens bij Jee  langs gaan’.

Karin ziet er goed uit. Rond en gezond. Maar nu is het wel apart, omdat een paar weken terug borstkanker bij haar is vastgesteld. Ze wordt bestraald en ze heeft een chemokuur. Karins kilootjes hebben er vooralsnog niet onder geleden. Ik moet er niet aan denken dat er opeens een broodmagere Karin bij me zou binnen stappen. Ze lijkt me eerder wat aangekomen. Karins haar zit leuk. Net even iets speelser dan normaal. Ze heeft nu een pittig, blond, kortgeknipt blond koppie. Maar …   ze heeft een pruik op! Karin is kaal geworden door de behandeling.  Vandaar ook dat ze bij mij in de buurt zijn. De ‘haarstudio’ zit hier om de hoek.

Ze oogt wat kwetsbaarder dan voorheen, Karin. Niet vreemd als je zo’n klap te verwerken krijgt.  De behandeling  slaat gelukkig  goed aan. De groei  van de kankercellen lijkt tot staan te zijn gebracht.  

’Ander onderwerp’, schijnt Karin te denken want ze wil opeens van me weten wanneer mijn opa, de vader van mijn vader, overleden is.  Karin is een familiestamboom aan het maken. Ik weet die overlijdensdatum niet precies. Wat ik wel weet is dat ik dertien was en dat het in de herfst was. Oktober of november 1964. Stamboommakers hebben natuurlijk niks aan dergelijke  vage gegevens. Gokken kunnen ze niet maken. Dat zou wat moois wezen.

Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik flap er uit dat oma zichzelf, drie jaar na opa’s dood, van kant heeft gemaakt.  Althans, en dat benadruk ik nog maar eens: ik heb het sterke vermoeden.

Vrij kort na de dood van opa, zit de hele familie treurend bijeen in opa's benauwde, donkere tweekamerwoninkje. Nog nooit heb ik zo’n  sterke gaslucht geroken als toen, tijdens het rouwbezoek  aan opa. Als  ik iets over die stank zeg, bijna fluisterend in mijn moeders oor, krijg ik een klap voor me kop van haar. Ik snap er echt niks van want ik zeg toch alleen maar wat ik ruik. Daarom denk ik, achteraf, dat de dood van opa met die gaslucht te maken heeft. Waarom geeft mijn moeder me anders een jens?

Mijn oma verdenk ik er dus ook van. Drie jaar lang is ze in rouw en dan ineens is ze dood. Op haar hoofd gevallen. Van de steile trap, van de keuken haar de tuin . Een tuin waar het enige groen, tussen de stoeptegels groeit. ‘Hartaanval’, zegt de huisarts. Die verzwijgt  het extreem hoge alcoholpercentage in haar bloed. De naaste familie weet wel beter! In haar verdriet om opa, raakt ze verslaafd aan alcohol. Ze nipt te veel citroentjes met suiker. Ze drinkt zichzelf dood, op zoek naar een snelle route naar opa. Die hartaanval geeft het haar laatste zetje.

Karin wil nog lang niet 'uitstappen'. Zij vecht tegen kanker en lijkt de strijd te gaan winnen. Ze zal snel genoeg haar eigen blonde haar weer terug hebben. Trouwens, met dat pruikje op ziet ze er ook patent uit.

Gezellig dat Jef en Karin er vanmiddag even waren. Was al een tijd geleden.

 

BIJVERDIENEN

Gisteravond heb ik het boek Caesarion,  geschreven door Tommie Wieringa, uitgelezen. De hoofdpersonen van het verhaal zijn Ludwig en zijn moeder Marthe.  Ludwig groeit op zonder vader.  Marthe is een prachtige vrouw en een zeer gewilde porno-actrice. Om wat extra’s te verdienen ‘helpt’  ze zo tussendoor wel eens iemand. Ludwig weet daar tot in zijn tienertijd niks vanaf.  Een van zijn vrienden van de rugbyclub weet er wel van en laat Ludwig een deel van een film met Marthe in de hoofdrol zien.

Als moeder en zoon elkaar voor het eerst na die ‘openbaring’ weer ontmoeten toont Ludwig zijn afkeer van het leven van haar. Hij wil niets meer met haar te maken hebben.  Maar dat blijkt onmogelijk te zijn. Zij zijn min of meer tot elkaar veroordeeld … wonen samen in een kwetsbaar huisje dat langzamerhand verzwolgen wordt door de zee. Ze moeten daar dus weg  maar gaan toch weer samenwonen in een huis een paar honderd meter landinwaarts.

Marthe kan zich niet voorstellen waarom haar zoon zo kwaad op haar is. Ludwig schaamt zich diep voor zijn moeder tegenover de mensen in het dorp. Hij haat haar. Tegelijkertijd laat hij (inmiddels bijna volwassen) zich nog door haar vertroetelen. Vredig spinnend laat hij Marthe zijn haar kammen. Zij vindt het leuk om zijn gezicht op te maken. Ook zijn ogen doet ze. Ludwig laat zich dat graag welgevallen. ’s Avonds in z’n bed raakt hij nog opgewonden van het getut door zijn  moeder …  hij bevredigt zich.

Belangrijke motieven in de roman Caesarion zijn aantrekken en afstoten;  begeerte en afkeer. Ben me gaan afvragen hoe ik gereageerd zou hebben als ik als puber  te weten zou komen dat mijn moeder voor hoer zou (gaan) spelen.

Mijn moeder is blut. Ze kan de huur niet betalen. Er is niemand die haar kan of wil helpen. Wij, haar 4 kinderen hebben honger. Geen warme kleren. Ze belt haar kapper af. Kan hem niet betalen. Dan zegt hij: ‘Ik kom je toch knippen, hoor. Betaal gewoon de volgende keer maar dubbel’. Het kappertje wil haar ‘helpen’. Hij weet wel een paar adresjes waar mijn moeder wat kan bijverdienen. Seks-werk. Als ze dat wil geeft hij haar een adresje. De klant moet haar 50 gulden betalen. 25 is voor de kapper  en 25 voor mijn moeder. Het kappertje maakt naaktfoto’s van mijn haar. ‘Ja,’ zegt hij, ‘dat moet nou eenmaal, de klant moet weten of het vrouwtje dat komt, naar zijn zin is’. Ze komt in een blaadje te staan met foto’s van andere blote vrouwen.  Ik zie het boekje per ongeluk liggen in de la van het dressoir. Blader en zie mijn moeder er in staan. Daarom joelen mijn ‘vriendjes’ natuurlijk :  ‘Je moeder is een hoer. Je moeder is een hoer!’

Ik schaam me rot. Moet hard huilen. Mijn moeder zegt: ’Ik doe het óók voor jou en je zusjes.’  Ik  sla mijn armen om haar middel, druk mijn hoofd tegen haar aan: ‘Neen,  ma, nee, niet doen, niet doen,’ snotter ik.  ‘Ik ga  van school af. Ga wel werken.’

Misschien reageer k wel zo; maar haar haten? Nee, dat hoop ik niet.