DE 'STAND IN' VAN MAXIMA.

Wat is daar aan de hand? Grote, stevige, waterdichte, stormbestendige, blauwe tenten zijn in het Kralingse Bos, vlakbij het strandbadje, opgezet. Op een gebied van zeker vier voetbalvelden. Komt er een popfestival of zou het soms met Koningsdag  te maken hebben?

Kosten nog moeite worden in Rotterdam gespaard om maar een goeie beurt bij ‘onze’ koning te maken. Zo wordt afgelopen zaterdag de Blaak zowat dichtgegooid voor het verkeer in de richting van de Coolsingel, omdat  er nieuw asfalt voor WA  op moet. Vele tientallen wegwerkers zijn er aan bezig. Minstens hetzelfde aantal krachten zijn nodig om het verkeer in goede banen te leiden. Dat doen agenten tegenwoordig haast niet meer ... het verkeer regelen. Dat wordt nu gedaan door mensen die voor hun uitkering iets moeten doen.

Van de week zag ik toevallig, hoe een paar motoragenten het verkeer op die rotonde bij het Bos gingen regelen. Er waren gewoon stoplichten daar. Maar er kwamen hoogwaardigheidsbekleders aangereden en die gingen voor. Er was geen verkeer meer op de rotonde. Een ventje op de fiets, een Marokkaantje dacht ik, wilde toch vlug het kruispunt over.  Toen zette een van de motoragenten me toch een keel op: ‘TERUG, TERUG!’ Geschrokken keerde het jochie op zijn schreden terug.

We zien ambulances van de politie, we horen sirenes, we zien zwaailichten. Dit zal wel een oefening zijn voor Koningsdag. De politiewagens naderen de rotonde. We kunnen elkaar hier langs de weg niet meer verstaan.  Die vermaledijde sirenes en nu ook nog die heli’s! Kort achter de politiewagens, vier motoragenten op vier motoren, elk op z’n eigen motor.  Vijf meter daar weer achter, de dure gepantserde auto met de ‘stand in’ van de koning aan onze kant van de weg. Aan de andere kant van de ‘stand in’ van Willem Alexander zit de ‘stand in’ van  Maxima. Zij wuift naar de mensen in hun verwaarloosde maar betaalbare huurhuizen.  Maxima is komt altijd op vòòr de zwakkeren in de samenleving. Daarom wil ze ook per sé langs de Pompenburgflat (bij het Hofplein). Daar worden tweehonderdvijftig goede en betaalbare woningen gesloopt. Drie ultra hoge en superdure wolkenkrabbers komen daarvoor in de plaats. Voor de vermogenden. Met de zegen van B&W Rotterdam.

Ik ga toch nog eens kijken bij die tenten in het Kralingse Bos. Wat dáár nou is?  ’t Heeft niks met Willem Alexander te maken, dat is me al snel duidelijk. Heeft óók niks met zijn moeder te maken.  Beatrix, die kwam hier nogal eens  in het Bos voor het concours hippique … dat springen met die paarden, bedoel ik. Ze springt al jaren niet ….o, sorry ze komt hier al jaren niet meer.

Er komt een popfestival in het Kralingse Bos. Op Koningsdag. Het is van 13.00 uur tot 23.00 uur. Een festival met verschillende muziekgenres: techno, house, r & b, urban, rap en hiphop. Van al die genres hebben de organisatoren ook nog eens  de beste muzikanten van de Europese top vastgelegd.

Of het de 27^e mooi weer wordt of kut, dat durf ik echter niet te zeggen. Druilerig vrees ik.

 

 

EEN SNEL GROEIENDE KNOBBEL.

 Een héél ondeugend type ben ik nooit geweest. Natuurlijk, net als ieder ander jochie heb ik wel eens kattenkwaad uitgehaald. Maar om nu te zeggen dat ik stoute dingen doe, alleen maar ‘voor de kick’. Neen, ik geloof dat ik daar een  te grote bangerik voor ben. Als ik al eens iets doe wat als ‘ondeugend’ wordt beschouwd, doe ik dat vanuit de stellige overtuiging, dat er niks aan de hand is. Òf omdat mijn ondeugendheid prettige gevolgen heeft voor mij.  De ondeugende Jee is in feite een heel braaf Jeetje. Zeg maar een Jeetje Mina!

 Stelen, doe ik  dan wel eens. Met een vriend jat ik, onder de sta-tribune bij de voetbalclub Sparta lege bierflesjes. We leveren de flesjes in bij Gerrit de groenteboer en van het statiegeld kopen we fruit bij hem. We zijn nooit gesnapt. Ik ben wèl gestraft, destijds. Door God persoonlijk, denk ik dan. Geniaal idee van Hem om mij met mijn bovenbeen aan een tien centimeter lange, scherpe uit-stekende punt van het hek rond het Spartastadion te spietsen. Nooit meer lege bierflesjes gejat.

 God is in mijn buurt als voornaamste Wijkagent. Over de meeste dingetjes zeurt Hij niet.  Ik heb geen zin in omlopen. Wie wel trouwens? Wanneer ik de weg kan afsnijden door over het gras te lopen, ga ik echt niet omlopen. Een enkele keer straft God me dan met een plark stront onder een schoen maar meestal ziet Hij het door de vingers, als Hij die tenminste heeft.

 De kleine Jee, is een fervent voetballertje. De enige twee autobezitters in onze straat,  Hennie van Dijk, de kapper en Gustaaf de Waal, de kruidenier zijn niet erg blij met mij. De heren middenstanders zijn zó kleinzielig bang, dat mijn voetbal hun kostbare autobezit beschadigen zal. Alsof mijn bal van hout is en er roestige spijkers uitsteken, tsja … dan zou die angst volkomen terecht zijn.

 Nu eens komt de Waal, dan weer  eens van Dijk zijn winkel uit om mij en mijn vriendje Arie te verjagen. We trekken ons er niet zo veel van aan. Meestal stoppen we enkele minuten; tot de Waal weer een onsje kaas snijdt en van Dijk weer aan het knippen is. Dan ballen we weer lekker door. Voor deze ongehoorzaamheid heeft God òns nooit bestraft. De middenstanders daarentegen krijgen voor hun benepenheid jegens ons, sportieve jongelui, wèl Gods torn over zich heen.

 Bij de kruidenier begint in die periode, als  hij zich zo vreselijk druk maakt over zijn autootje, een vetknobbel uit zijn voorhoofd te groeien. Een knobbel zo breed als een bolknak. Steeds als de knobbel drieëneenhalf à vier centimeter lang is, laat de kruidenier hem weghalen. Daarna staat hij  met een groot wit verband om zijn hoofd in de winkel. De knobbel groeit echter steeds sneller aan en op het laatst moet hij, net als hij weer thuis is, weer terug naar het ziekenhuis. Dat schiet natuurlijk niet op. Al spoedig kan hij het ziekenhuis zal niet meer verlaten. Tegen zo’n snelgroeiende knobbel is geen kruid gewassen. Langer dan twee en een halve week heeft het niet geduurd.

 Nu de Waal er toch niet meer is gebruiken wij zijn Renaultje als trapmuurtje, als doel en tegelijk als een soort materiaalhok (voor de ballen, pompjes, pijpen krijt, voetbalschoenen, doelnetten en scheidsrechtersfluiten).

 De straf voor Kapper Hennie is helemaal niet mals. God heeft de vader van een kleine jongen aangespoord om Hennie aan te geven bij de politie. Hennie zou dat kleine manneke na een knipbeurt seksueel misbruikt hebben. Begerige kappershanden verlustigen zich aan klein jongenspiemeltje!  

We hebben Henny nooit meer terug gezien in de buurt en het is allemaal  nog door God bij elkaar gelogen ook! Maar ja, die vader gelooft Hem, de politie gelooft Hem en de rechter  trapt er ook in.

 Op den duur hebben wij de auto’s niet meer nodig. We gaan op gras voetballen met echte doelen. Inmiddels verandert de buurt. Er wordt flink gedeald en er slapen geregeld junkies in de auto’s van van Dijk en de Waal. Hun auto’s zijn op den duur naar de sloop gesleept. De straat is nu constant helemaal vol geparkeerd. Er is te veel verkeer om te voetballen.