Mijn moeder is al heel wat jaartjes geleden overleden. Zij
was een lieve vrouw waar ik erg veel van heb gehouden en…van wie ik nog steeds
veel houd. Toen ik aan mijn moeder dacht moest ik ook gelijk veel denken aan de
zussen en die ene broer van haar en ook aan haar vader … mijn opa. Wij noemden
ze altijd opa en oma van mama; die andere opa en oma noemden we natuurlijk opa
en oma van papa.
Ik dacht het eerst aan haar broer, het oudste kind van het
gezin, dat al vrij jong overleed. Nooit
is echt duidelijk uitgesproken binnen de
familie hoe hij om het leven is gekomen maar het hardnekkige gerucht ging rond
dat hij de hand aan zichzelf had geslagen door ophanging; een ander gerucht was
dat hij zelfmoord had gepleegd door zich uit een hoog raam te laten vallen.
Echt weten doe ik het niet. Ik weet wel dat hij een bloedhekel had aan zijn
stiefvader, die mijn opa voor hem was. Mijn moeder heeft wel eens gezegd dat opa
jaloers was op hem omdat hij zo goed kon
opschieten met oma. Wim, want zo heette de broer van mijn moeder, was zelf zo
wijs geweest een ander huis te zoeken voordat er grote bonje uit zou breken.
Mijn moeder heette Manda en was de op een na jongste van het
Schiedamse gezin. Bep was de oudste dan kwamen Riek , Lenie en Ludie. Ook alle zussen zijn inmiddels overleden. Bep,
Riek, Lenie en mijn moeder waren allen behoorlijk vruchtbare dames: Bep kreeg 4
kinderen, Riek 5 en Lenie twee, mijn moeder spande de kroon met 10 kinderen
(waarvan ik de oudste ben). De enige die aanvankelijk geen kinderen kreeg was
de jongste van de zusjes: Ludie.
Aanvankelijk schrijf ik hier want zij is in eerste instantie kloosterlinge
geworden, non, in een dorpje in Noord Brabant. En aangezien het niet de
bedoeling is dat nonnen kinderen krijgen bleef ze dus aanvankelijk kinderloos.
Maar het kloosterleven viel haar zwaar, elke nieuwe dag was een verzoeking voor
haar en ze probeerde met hulp van mijn moeder en haar zus Lenie het klooster te
verlaten. Na lange tijd, ik geloof zelfs na drie jaren bidden en smeken, mocht
ze het klooster uit en ze trok vrijwel
diezelfde dag in bij een man, die in een naburig dorpje woonde en wiens vrouw kort tevoren was overleden. De man
stond alleen voor de opvoeding van drie jonge kinderen. Nu kon het toch nog gebeuren dat de jongste
zus van mijn moeder een kindje baarde; binnen jaar had de familie er een
nichtje bij.
Opa en oma van mama waren ook in dat kleine dorpje komen
wonen. Dichtbij hun jongste kleinkind.
Nu was opa niet zo’n brave.
Hij misbruikte daar de jongste stiefdochter van zijn jongste dochter
Ludie gedurende een flink aantal jaren
en er is nooit aangifte van gedaan.
Opa van mama was ook al bezig geweest met mij toen ik zeven
jaar was: tijdens het verven van een stoel, waarbij ik hem mocht helpen, zat
hij wellustig in mijn piemeltje te knijpen. Ook daar is nooit aangifte van
gedaan. Ik had wel tegen mijn moeder
verteld dat hij dat deed. Ze was woedend en opa is nooit meer bij ons thuis
geweest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten