Peter de Graaf (62) woont
ook op ons trappenhuis en valt in de categorie: ‘uitzonderlijk opgewekt mens’ en
dat, terwijl hij toch best wel wat tegenslag in zijn leven te verwerken heeft
gekregen. Hij heeft samen met zijn vriend Tom, gedurende bijna twintig jaar een
kleine camping op Rhodos geëxploiteerd maar de laatste drie jaar ging het zò snel
bergafwaarts, dat ze failliet gingen. Tja en omdat het die eerste jaren in
Griekenland allemaal zo goed ging had hij, samen met Tom, in Barendrecht een luxueuze villa gekocht. Zo’n
huis met een hypotheek van 1,1 miljoen euro, hangt natuurlijk als een baksteen
om je nek met dat faillissement net achter de rug en nog geen nieuwe baan. Zijn
vriend zat vanzelf in het zelfde schuitje en ook hij had niet zo één, twee,
drie een andere job. Peter had al wel
direct na het faillissement besloten om te breken met z’n vriend Tom, althans, ze
zouden wel vrienden blijven maar niet meer gaan samenwonen. Peter vond het ietwat
te benauwend om altijd maar zo ‘op elkaars lip te zitten’, zoals hij het
uitdrukte; eigenlijk precies dezelfde reden die Peter opvoerde toen hij weg ging
bij zijn ex-vrouw en zijn zoon. Hoe vervelend hij ‘benauwende nabijheid’ ook vond,Peter was
dolblij, dat hij, voorlopig althans in huis kon bij zijn ex. (Zijn zoon was
inmiddels het huis uit). Zijn ex woonde toen en nu nog steeds trouwens aan de
overkant van de Rotte, in Crooswijk. Gelukkig
hoefde Peter niet zo lang te wachten op zijn huidige woning, bij ons op het
trappenhuis. Hij woont er nu al bijna tien jaar. Het is zo vreemd ik kom hem
bijna nooit tegen in het trappenhuis, àltijd op straat altijd op de fiets en
altijd met zijn helmpie op.
Elk jaar in juni gaat Peter
een weekje fietsen en kamperen. Zijn tentje,
tasjes en bidons vastgebonden op de fiets en als zijn vriend Tom,
gearriveerd is, dan gaan ze op weg. Richting Nijmegen (120 km!) gaan ze meestal
en daar ontmoeten ze weer andere vrienden en dan blijven ze daar bij lekker
weer een weekje hangen en gaan dan weer terug naar Rotterdam. Ik zorg in die
periode voor zijn planten. Ik schrijf nadrukkelijk planten want plantjes kan je
die bakbeesten niet noemen. Er staan bij hem twee lijvige chinese rozen, een
tot aan het plafond reikende gatenplant, een lijvige, gemeen stekende
christusdoorn en een ficus giganticus. Het doet me deugd te zien dat de planten
er bij terugkomst van Peter minstens zo goed uitzien als toen hij vertrok. Als
dank nodigt Peter mij en mijn vrouw uit voor een lekker etentje, Tom is er dan
ook altijd bij. Elk jaar verrast hij ons
wèèr. Peter is een echt uitstekende kok. Dit jaar koos hij voor een heerlijke griekse
vleesschotel met orza salade en gegrilde bospeentjes met als
dessert: galaktoboureko melktaart … verrukkelijk! Als hij geheel in stijl had
willen blijven, had hij ons een Grieks wijntje geserveerd maar Peter koos voor een Franse rode wijn: een
bordeaux-tje, een Saint Emilion, een
prima keuze overigens bij dit gerecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten