Sleutelbos

Ik was eigenlijk van plan om een column te schrijven over de nieuwe paus, over de facebook-rellen of over de extra huurverhoging maar toen ik opeens  mijn huissleutels kwijt was moest ik dáár wel over schrijven.

We hadden zitten klaverjassen in het buurthuis op de hoek. Ik was, samen met mijn maat Henk,  eindelijk eens een keertje als winnaar uit de strijd gekomen. Wij ruimden met zijn allen de ruimte aan kant, zodat die er weer spic en span uitzag. Nog schoner als toen we er in kwamen. We namen afscheid van elkaar en ik sloot af. Het was gemeen, bijtend koud maar desondanks stapte ik vrolijk (door onze klaverjaszege natuurlijk) op huis aan. Bijna ben ik bij huis als ik me realiseer, dat ik de sleutels van de klaverjasruimte nog bij Lies in de brievenbus moet stoppen … Lies is degene die verantwoordelijk is voor het sleutelbeheer van het buurthuisje. Zij woont zo’n tweehonderd meter verderop dus dat betekent wel weer even (vrolijk) doorstappen in de kou.

Ik druk bij Lies op de bel; ze vraagt wie daar is.

‘Ik’, zeg ik dus en ik roep  er gelijk achteraan dat ik de sleutel van de klaverjasruimte bij haar in de brievenbus gooi ..

‘Okeehee,!’ roept zij en ik zet er weer flink de pas in naar huis. Bij mijn portiek aangekomen bemerk ik dat ik mijn sleutelbos niet meer heb … maar, zo vraag ik me af … wanneer en waar ben ik die sleutelbos dan verloren … ik heb niks op de straatstenen horen vallen. Dan zit er niks anders op dan maar bij mezelf aan te bellen; gelukkig is mijn vrouw thuis want ik moet er niet aan denken dat ik in deze kou op straat moet blijven bivakkeren.  Mijn vrouw doet open … en … de trap oplopend in de portiek van mijn woning, bedenk ik me, wat ik allemaal in het werk moet stellen om weer aan een behoorlijke sleutelbos te komen. Want behalve de sleutels van de portiek en de voordeur, zat ook het lidmaatschapskaartje van de sportschool er aan … en de bonuskaart van Albert Heijn maar die laatste is de minst belangrijke. Dat gaat dus behalve behoorlijk wat tijd, moeite en ook flink wat geld kosten … en dan … als ik bijna boven ben, als ik met de sleutelbos van de klaverjasclub mijn voordeur wil openmaken realiseer ik me pas .. wat er met mijn eigen sleutelbos is gebeurd. Die heb ik bij Lies in de brievenbus gegooid.

Mijn vrouw had de voordeur van ons appartement al opengezet en ik loop gelijk door naar onze vaste telefoon om Lies te bellen en haar te vertellen wat voor stommiteit ik heb uitgehaald.  Zij kan er de humor wel van inzien en relativeert voor mij de zaak door te stellen dat haar zoiets al zo vaak is overkomen:

‘Ik kom wel even naar beneden dan haal ik jouw sleutelbos uit mijn brievenbus en dan ruilen we de bossen. Doe maar rustig hoor.’

Een kwartiertje later dan gepland kom ik dus feitelijk pas echt thuis.

‘Heb je de vaste telefoon misschien meegenomen, daarnet?, vraagt mijn vrouw.

Ik zou het niet precies meer weten maar voor de zekerheid voel ik even in mijn jaszak en ja hoor, daar zit de vaste telefoon, los in  de jaszak van mijn winterjas.

Blurp! Zouden daarvoor pillen bij het Kruidvat ofzo te koop zijn? Ik ga morgen even maar kijken.