Tot in de kleine uurtjes (1)

Wij , mijn vriend René en ik zitten vanavond al vanaf een uur of zeven te zuipen en een beetje te ouwehoeren in ‘Café de Draaitol’, onze stamkroeg. We hebben vanmiddag samen gevoetbald. We spelen in het tiende van v.v. HLV en ook deze middag hebben we verloren en ook weer met grote cijfers: 7 – 3.  Het wordt zo langzamerhand een traditie voor ons om hier op zaterdagavond het verdriet over de nederlaag van die middag weg te spoelen.

René heeft om te voorkomen dat we door onze bodem heengaan, net een portie bitterballen besteld bij Janneke, de uitbaatster.  Het is dat ik het weet maar ik zou toch zweren dat we in ‘lotiaarD ed éfaC’ zitten, dat zie ik tenminste van achter de bar in sierlijke letters op het grote caféraam staan.  
Dag in dag uit zit hier altijd dezelfde man, op de eerste barkruk naast het raam. Het scheelt maar heel weinig of hij zit op straat. De letter ‘i ’ van lotiaarD op het caféraam staat precies boven zijn hoedje. Vóór hem staat een glaasje bier. Zijn glas is vol, half vol of half leeg maar nooit zit hij daar met een leeg glas voor zijn paarse neus. ‘Kleintje pils’ noemen we hem hier. Van 10 uur ’s ochtends tot 10 uur ‘ avonds kan je hem hier uittekenen. Ook altijd diezelfde houding, ellebogen op de bar, gekromde rug, kin bijna loodrecht boven zijn bier; ’s middags zakt zijn kin bijna zijn glas in.

René vertelt me dat Ome Bram (want zo heet Kleintje Pils in het echt) renteniert. Hij is nog maar net vijftig en hij werkt al zeker acht jaar niet. Hij heeft een paar dochterbedrijven van de Post naar de kloten geholpen en vijftigduizend mensen verplicht om hun vaste contract in te leveren voor een tijdelijk arbeidscontract. Na de reorganisatie liep zijn contract af en ontving ome Bram de ruimhartige bonus mee van 600.000 euro.
Dan verbrand ik me bek opeens toch lelijk aan zo'n kokend hete bitterbal, zeg.  Impulsief spuug ik het balletje uit en dat plonst in Janneke's spoelwater. Wel stom!
Van die 6 ton kan hij Bram nu alweer 8 jaar redelijk rondkomen.  Bram heeft niet zo veel nodig. Het is tien uur; hoogste tijd voor  ons  'kleintje pils'.

Onder de mooie ronde kleine ‘o’ van ‘Café de Draaitol’ staat Janneke, de vijftig jarige Draaitol-diva annex uitbaatster. Haar naam, doet iets kleins vermoeden maar dat is allerminst het geval. Ze had gewoon beter Jan kunnen heten, want  ze  is een mevrouw waaraan werkelijk alles groot is, tenminste alles wat van de buitenkant zichtbaar is. Want mijn broer Simon, die zich hier ook al mag laten vollopen, heb ik wel eens horen zeggen dat Janneke, wel grote tieten heeft maar een klein hartje. Hoe hij aan die wijsheid gekomen is, heeft mijn broer me nooit verteld.

Janneke is vandaag bijzonder in haar sas, zo zegt ze,  want Chiel, een ex-buurtgenoot en een oude vlam van haar, is vanmiddag weer eens langs geweest. Chiel is hier jarenlang de buurtpostbode geweest. Zeker drie jaar geleden dat hij hier was. Hij ziet er slecht uit, die jongen. Problemen. Volgens René heeft zijn vrouw hem gedumpt en houdt zij het nu met een 10 jaar jonger ventje.
Met een vies gezicht vist Janneke de verminkte bitterbal uit haar doorgaans zo proper spoelwater. Om haar gemopper daarover voor te zijn vraagt René hij aan haar:

‘Niks voor jou, zo’n jonkie als Chiel?’.

‘Nou, René, een groen blaadje is niet te versmaden maar ik vrees dat die oude grijze Thijs van mijn geen goedkeuring zal geven aan die relatie en je weet hoe Thijs is.’

‘Jaloers mannetje hè?’ zeg ik. ‘Dat is wel jammer, want zo’n prachtige vrouw als jij, Janneke,  heeft juist een ruimdenkende, trouwe, liefdevolle partner nodig èn talloze stille en iets minder stille aanbidders. Daar word je alleen maar mooier van.’ Dat komt lekker aan bij haar.  Ze gaat eens extra goed rechtop staan, kijkt tevreden neer op haar weelderige boezem, streelt zichzelf over beide nog redelijk slanke flanken en zegt dan, tevreden lachend:
'Jongens, neem nog wat te drinken op mijn rekening!' Na die trappistjes op rekening van Janneke, vinden René en ik het echt wel welletjes. Het is alweer bijna licht aan het worden als we tollend op huis aan gaan

wordt vervolgd