Met de bus naar Brabant (2)

Vòòr de touringcar staan de chauffeur en Wanda te bakkeleien. Zij wil Brutus persé mee hebben in de bus en wat Wanda in haar kop heeft, heeft ze beslist niet in d’r kont. Met haar onvrouwelijk zware stem, zegt ze, in plat Rotterdams:

‘Chauffeurtje, je ken twee dingen doen. Of je weigert Wodan mee te nemen en dan  loopt je een grote kans dat Wodan straks zomaar een flinke hap uit je broek neemt en dat betekent: weg leuke dag voor het  chauffeuremannetje. Of je stopt heel snel met dit gekut en je laat Wodan gewoon je bussie in; dan maken we er samen gewoon een toffe dag van.‘

‘Neen, dat kan ik echt niet maken, mevrouw, in deze bus mogen geen honden.’

‘Zit er dan misschien een lief klein kanariepietje in dat mandje van Cisca? Volgens mij zit er een 100 procent  kuttenlikkersteefje in dat mandje, jongen?’

‘Ja, maar dat is zo’n klein hondje, mevrouw. Die kan wel tien keer uit uw hond.’

‘Zo, je heb zelf zeker niet in de gaten hoe vreselijk je uit je nek staat te lullen, broer? Ik weet niet waar je vandaan komt maar in Rotterdam, is een hond gewoon een hond of tie nou groot is of klein, sorry hoor.’

‘Mevrouw, u kunt praten als Brugman, ik neem dat grote bakbeest van u echt niet mee.’

‘Meiden, kom es effe!’

 Met zijn tienen pakken ze het tenger gebouwde chauffeurtje op en dreigen hem de Rotte in te jonassen, als hij bij zijn weigering blijft.

Uiteindelijk kermt hij angstig:

‘Okee, okee, laat hem dan maar in de bus maar houd hem stevig aan de lijn……….. En als hij zijn behoefte doet in de bus, ruim je het zelf allemaal op!

‘Ja, dan schep ik die drollen wel netjes in je petje, chauffeurtje,’ zegt Wanda, ‘schei toch uit man.’ De meiden hebben grote lol.

Die kleine kuttenlikker van Cis, gaat vreselijk opgefokt zitten keffen tegen Wodan, die ruimschoots de tijd neemt om het minkukeltje in dat mandje te bestuderen.

‘Dat ze met droge ogen zoiets ook nog een hond durven noemen,’ zie je Wodam denken, ‘overigens (snuf, snuf) verspreidt ze wel geilmakend geurtje.’

‘Wodan, af! Af, Wodan,’ zegt Cisca doodsbang. Wodans staat met zijn voorpoten op de bovenbenen van Cis en zijn grote kop verdwijnt in het mandje van de bibberende Geertje. Wat er precies in dan mandje gaande is, is niet duidelijk te zien maar de buspassagiers zien en horen Wodans gretig likkende bewegingen. Geertje kan slechts wat benauwd piepen.

Ten lange leste zegt Ciska:

‘Wanda, trek jij je grote muil eens open tegen die hond van jou; hij staat dat lieve kleine poepie veel te ruw af te raspen van onderen. Echt niet normaal meer, hoor! Niet om het een of ander maar dadelijk krijg ik ook nog een beurt..’

‘Nou, nou Cis, ken het niet een toontje lager maar eh….een beurt van Wodan??....jij???....jammer voor jou Cis maar daar mag jij, op jouw leeftijd, alleen maar van dromen, wijffie. Vijftig plussers wordt ie niet meer warm of koud van.’ ’De andere meiden komen natuurlijk niet meer bij van het lachen.
'Oh,' zegt Cis, 'dus jij kan op jouw leeftijd nog lekker van Je Wodan genieten, zeker?'
Gegniffel in de bus; dat was wel een goeie van Cis.

‘Nou, hou dat beest godverdomme bij je Wanda en gauw een beetje.’

‘Wodan hier!’ Wanda dirigeert haar hond onder haar onder haar zitplaats.

‘Ik heb nog geen zitplaats, chauffeur, roept Silvia; de jongste van het stel; een mooie meid, vrijgezel en populair bij de mannen in de buurt.  Silvia  houdt het met Koos, Wanda d’r man, iedereen in de buurt weet onderhand al, behalve Wanda zelf. Ze vindt wel dat Wodan de laatste tijd wel heel veel wordt uitgelaten maar argwaan, nee dat heeft ze nog niet. Sil en Koos zijn gek op elkaar.

Hier in de bus reageert Wodan opvallend vriendelijk op Silvia. Hij laat zich gewillig aaien door haar; zoiets laat ie eigenlijk nooit toe, behalve dan van Koos of Wanda.   

‘Er is nergens een plekkie meer voor mij, chauffeur,’ zegt Silvia.’

‘Er moet plek zijn  voor iedereen, die betaald heeft. Ik kom wel even langs,’ zegt de chauffeur en hij loopt de bus door naar achter. 

‘U neemt twee zitplaatsen in beslag mevrouw,’ zegt de chauffeur tegen Wanda.

‘Neeeeeeee, meent u dat nou? Nu alle gekheid op een stokkie: je hebt helemaal gelijk, …let op….nu vraag ik u: waarom zou deze dame twee zitplaatsen in beslag nemen? Je mag twee keer raden.’

‘Ik begrijp best wel, dat u met uw postuur twee zitplaatsen nodig heeft maar in het vervolg moet wel u twee zitplaatsen voor uzelf reserveren en betalen, hè! Stel je voor dat deze bus vandaag helemaal vol geboekt zou zijn met dikke dames zoals u, dan zou  de helft van de mensen deze bus mee kunnen.’

‘Ik weet het goed gemaakt,’ gaat Wanda verder, ’naast de bestuurdersplek staat een ruime bijrijderstoel. Daar ga ik wel zitten.’ Ze maakt aanstalten om op te staan.

´Oh nee,´ schrikt de chauffeur,´ ik wil geen ongelukken, blijf maar lekker hier zitten; met u voorin wordt de bus topzwaar. Deze slanke jongedame hier,’ en hij wijst naar Silvia,’ kan wel naast mij plaats nemen. Het wordt trouwens de hoogste tijd dat we vertrekken.´

Eindelijk zet de bus zich dan in beweging richting Brabantse land, waar het leven goed schijnt te zijn….. Zelfs al zijn hun geliefden of bekenden maar voor hooguit zeven á acht uurtjes op stap, de uitzwaaiers houden het niet droog .....typisch Rottegolf.

wordt vervolgd