De aankondiging ziet er aanlokkelijk uit:
Voor tien euro een dagje met een touringcar heen en weer naar Oosterhout?! Natuurlijk inclusief een origineel Brabants bakkie koffie en een flink stuk appeltaart met slagroom in Café Restaurant ‘de Zachte Heuvelen’ aldaar. Na de koffie volgt dan in die uitspanning een geheel vrijblijvende presentatie van interessante producten en daarna rijdt de touringcar naar Breda alwaar bij Vandervalk geluncht zal worden, waarna, wederom geheel vrijblijvend, een aantal aantrekkelijk producten voor u zullen worden gedemonstreerd. Daarna gaat het zo langzamerhand weer Richting Rotterdam, alwaar we, ijs en weder dienende, tussen vijf uur en half zes willen aankomen.
De bussen staan klaar op het Noordplein. Niet één dus, zoals gepland maar vier.
Er gaan veel vrouwen alleen mee maar ook zussen, vriendinnen en moeders en dochters. De grootste groep meiden, 38 stuks, komt uit het buurtje Rottegolf, grenzend aan het Noordplein. Samen vullen ze 90% van de zitplaatsen in de bus. De chauffeur van de bus voor de Rottegolf-meiden is nog zo’n ouderwetse, althans qua uiterlijk: in z'n zondagse pak en met pet. Neen, geen conducteurpet natuurlijk maar gewoon zo’n pet die alle mannen op hun kop hebben die kaal of kalend zijn.
Zo’n pet is bij iemand als Wanda, een rauw, bonkig en volumineus type zoals Ma Flodder, niet veilig. Al gauw gaat die pet van hand tot hand. Maar als Wanda ziet dat een van de meiden die pet zwemles wil geven in de Rotte vindt ze dat afgelopen moet zijn met die gein en snauwt ze naar Truud, dat ze die man zijn pet terug moet geven en wel meteen:
‘Het heeft nou wel weer lang genoeg geduurd, kuttenkop, straks vat die schat nog kou. We hebben die man per slot van rekening nog wel effe nodig vandaag.’
‘Het heeft nou wel weer lang genoeg geduurd, kuttenkop, straks vat die schat nog kou. We hebben die man per slot van rekening nog wel effe nodig vandaag.’
De chauffeur, weer mèt pet, staat oogluikend toe dat Cisca met Geertje, haar Yorkshire Terrier (kuttenlikkertje) in de bus plaatsneemt. Cis heeft Geertje in haar mandje gestopt. Daar zit ie bangig rond te kijken ondanks dat de bus nog zowat leeg is.
Als Wanda ziet dat Geertje mee mag loopt ze naar Koos, haar man, en fluistert hem wat in. Met een grijns sjokt hij in de richting van hun nabije woning. Koos is meegekomen om zoals hij het zelf zo charmant pleegt uit te drukken: ‘zijn wijf’, uit te zwaaien.
Even later komt Koos weer teruggesjokt met een hond. Het is Wodan, de 12 jarige Mechelse herder van Wanda. Koos moet hem wel altijd uitlaten maar in feite is Wodan gewoon Wanda’s troeteldier. Koos heeft persoonlijk niet zo veel affiniteit met teefjes. Hij heeft het meer op reuen en dan vooral van die vechthonden. Pittbullterriers. Daar is hij gek op. Hij heeft er al eens gehad. Die hond, Kanus, heeft twee vingers van Koos afgerukt en alsof hij uitgehongerd was, verslonden. Van zijn rechterhand! Tot overmaat van ramp is hij nog rechts ook! Van Wanda mag tie nooit meer zo'n beest. Koos is gewoon een veel te grote goedlul voor zo’n beest.
'Neem maar zo’n keffertje als Geertje,' had ze tegen hem gezegd, 'die kan je zonder problemen de baas, Pik!'
'Neem maar zo’n keffertje als Geertje,' had ze tegen hem gezegd, 'die kan je zonder problemen de baas, Pik!'
Het voor veel vrouwen reeds jaren vervlogen schoolreisjesgevoel komt dan weer boven. Hoewel de bus nog niet eens vertrokken is wordt er al flink gekeet. Koek, snoep en olienoten worden rondgedeeld. Tasjes worden baldadig en tot woede van enkelen, leeg gegooid in het gangpad van de bus. De inhoud: mascara, lippenstift, eau de cologne, zakdoekjes, tampons en maandverband vliegen weldra door de bus.
Ook de gespikkelde beer wordt weer eens van stal gehaald: Lien, met een mondvol zeer fijn gekauwde pinda's, vraagt aan Petra, die naast haar zit:
'Wel eens een gespikkelde beer gezien?'
'Nee,' zegt Petra, kan me niet herinneren.'
Dan spuugt Lien haar hele mondvoorraad pinda's krachtig in het gezichtje van Petra.
'Dan moet je nu snel in spiegel kijken, wijffie, dan zie je d'r een.' Ja, die gespikkelde beer deed het heel goed in de bus. Pas bij de Moerdijk was Petra weer een beetje aanspreekbaar.
Er wordt pesterig aan haren getrokken. Iedereen krijgt een beurt. Ook d’ijdele Dina. Nu pas na al die jaren blijkt dat haar fraaie lange blonde krulletjeshaar al die tijd al nep is geweest…een pruik dus. Vliegensvlug wordt Dien met haar kale koppie vereeuwigd,want zo hadden we haar nog nooit gezien. Dien zit er niet mee, ze lijkt bijna opgelucht nu. Met een opgeheven hoofd kijkt ze bijna trots recht in de lens.
wordt vervolgd
Ook de gespikkelde beer wordt weer eens van stal gehaald: Lien, met een mondvol zeer fijn gekauwde pinda's, vraagt aan Petra, die naast haar zit:
'Wel eens een gespikkelde beer gezien?'
'Nee,' zegt Petra, kan me niet herinneren.'
Dan spuugt Lien haar hele mondvoorraad pinda's krachtig in het gezichtje van Petra.
'Dan moet je nu snel in spiegel kijken, wijffie, dan zie je d'r een.' Ja, die gespikkelde beer deed het heel goed in de bus. Pas bij de Moerdijk was Petra weer een beetje aanspreekbaar.
Er wordt pesterig aan haren getrokken. Iedereen krijgt een beurt. Ook d’ijdele Dina. Nu pas na al die jaren blijkt dat haar fraaie lange blonde krulletjeshaar al die tijd al nep is geweest…een pruik dus. Vliegensvlug wordt Dien met haar kale koppie vereeuwigd,want zo hadden we haar nog nooit gezien. Dien zit er niet mee, ze lijkt bijna opgelucht nu. Met een opgeheven hoofd kijkt ze bijna trots recht in de lens.
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten