BALLON

Vanmiddag weer eens naar de bioscoop geweest. Een Duitse film dit keer. ‘Ballon’ heette die. Het ging over een stel mensen die Oost-Duitsland wilde ontvluchten met een luchtballon. Een film zonder  openlijke agressie, geen vuistgevechten dus en ook geen geweerschoten. Natuurlijk was er wel de geniepige agressie van de Oost-duitse Stasie. Die ondanks dat ze met zeer velen waren er niet in slaagden om de vluchters ervan te weerhouden dat hun poging uiteindelijk succesvol werd.

De film draaide in Cinerama, de bioscoop waar we (mijn vriendin en ik)vrijwel altijd naar toe gaan. Ten eerste omdat die bios het dichtstbij ons huis is, ten tweede omdat de stoelen lekker zitten en ten derde omdat de films die er vertoond worden, naar onze smaak zijn. Toevallig waren we vorige  week eens een keertje naar die andere bioscoop gegaan waar ze films draaien die wij meestal wel goed vinden. LantaarnVenster. Die keer keken we naar ‘Blinded by the light’ een film geïnspireerd door de teksten van Bruce Springsteen met als voornaamste thema ‘discriminatie’. Allebei de bioscopen zijn eigenlijk makkelijk te bereiken van uit onze woonwijk. Lantaren Venster is ongeveer een kwartiertje verder van Cinerama. Dat komt vooral omdat er nog een stuk gelopen moet worden vanaf metrostation Wilhelminakade.

De laatste keer dat ik schreef had ik het ook al over de metro. Nu heb ik er weer wat over te vertellen: Ik vind het zo afschuwelijk druk de laatste tijd in de metro. Ik heb niks te klagen over mijn zitplaatsje want dat wordt altijd voor mij en mijn vriendin geregeld door vriendelijke vaak jonge medepassagiers.  Zo druk dus…. Zowel op de heenweg om één uur als op de terugweg zo rond vier uur zat de metro stampvol. Merendeels met jonge mensen. Nou bedacht ik me dat er sinds kort weer een heel nieuwe bende studenten in Rotterdam begonnen is, niet alleen op de universiteit maar ook op de hoge scholen en allerlei ander type onderwijs.

Als het zo doorgaat  dan moet de RET (Rotterdamse Electrische Tram) meer  of langere metro’s laten rijden. Want waar ik het nog niet over heb gehad, is de enorme drukte op de perrons, waar de reislustigen op de volgende metro staan te wachten. Als de animo voor de Rotterdamse ondergrondse zo blijft toenemen kunnen ongelukken door de drukte op de perrons niet uitblijven…..of er moeten beveiligingsambtenaren worden ingezeten die in de gaten houden of er zich niet te veel mensen op de perrons verzamelen …….. ze zullen dan mensen moeten gaan tegen houden.

Nu ben ik een geregelde gebruiker van de metro. In bus of tram kom ik niet zo heel vaak. Ik weet niet precies  of het publiek ook daar zo explosief toeneemt.  Nu is de inzet van bussen mijns inziens makkelijker te verhogen dan die van de metro. Bussen zijn er genoeg, desnoods kunnen bussen van andere maatschappijen ingezet worden. Trams zijn naar mijn idee beperkter voor handen, die zullen wel bijgemaakt moeten worden als de belangstelling voor die vorm van openbaar sterk gaat toenemen.

METRO

Blijkbaar zien we er oud uit. Als het druk is in de metro en alle zitplaatsen zijn bezet dan zijn er tegenwoordig altijd jonge mensen die voor  ons willen opstaan. Meestal staat er iemand het eerst voor mijn vriendin op en dan ziet een ander, bijvoorbeeld iemand  die  naast mijn vriendin zit,  mij staan en biedt dan zijn zitplaats aan mij aan. Soms gebaar ik genereus dat ik wel blijf staan maar meestal aanvaard ik toch wel verheugd de zitplaats.

Toen wij jong  nog waren was dat eigenlijk schering en inslag: opstaan in de tram voor ouderen  maar er is een tijd geweest tussen nu en toen dat wij de pot op konden , dat ouderen maar gewoon moesten blijven staan.. Dat was toen de tijdgeest. Er waren toen wel mensen in de tram die met een  verontwaardigde stem en blik tegen een jonge medepassagier  blafte: ’Hé, zou je niet eens opstaan voor die ouwe mensen?’ Maar meestal waren deze jonge mensen Oost-indisch doof.

Nu we toch in de metro waren viel ons gelijk een onhebbelijkheid van deze tijd op. Het gebeurt vooral in drukke tijden: spitsuren  of wanneer er evenementen zijn. De horde mensen die de trein in willen, blokkeren de uitgangen van de metro. Degenen die naar buiten willen moeten zich naar buiten vechten. Het is toch een kwestie van je gezond verstand gebruiken om te weten, dat eerst iedereen die er uit wil, er uit moet,  voor dat iedereen die er in wil, er in kan. Ja, dan zal het wel zo kunnen zijn dat mensen bang zijn dat er zoveel mensen uit de metro moeten dat de deuren  alweer dicht gaan voordat zij die mee willen alweer binnen zijn. Maar dat gebeurt nooit want de conducteur van de metro wacht immers altijd lang genoeg tot iedereen is uitgestapt en ingestapt. Toch zijn er wel eens vechtpartijen uitgebroken tussen in- en  uitstappende passagiers. Vechtpartijen waarbij ook gewonden zijn gevallen. Waardoor er vrij grote vertragingen opgelopen zijn. Ja, er hoeft maar één heethoofd tussen te lopen en de poppetjes zijn aan het dansen. Een paar jaar geleden met de Rotterdamse Havendagen was het ook zo’n drukte en toen is er bij zo’n vechtpartij een uitstapper bekneld  geraakt tussen de deuren van de metro. De metro stond al op het punt van vertrekken; de deuren gingen dicht en een kleine dikke man van middelbare leeftijd (in de krant stonden zijn initialen: K.D.),  kreeg van binnenuit een ferme zet en hij bleef tussen de deuren vastzitten; met zijn onderlijf in de metro en zijn bovenlichaam op het perron.  Gelukkig is het zo dat een metro niet in beweging kan komen ook al zijn alle deuren op een na dicht. Dat was het geluk voor die man. Een paar goedwillenden op het perron duwden de deuren open en trokken K.D. naar buiten. Hij blijkt een venijnige voorhoofdwond te hebben aan de linkerkant.  De man mocht blij zijn dat er een EHBO’er op het perron aanwezig was.

De conducteur van de metro wilde zich ook bemoeien met het voorval en eiste dat degene die K.D. een zet had gegeven de metro zou verlaten. Er gebeurde vooralsnog niks. Maar een van de inzittenden wees de dader aan, een jong knul met een leren jasje. Andere inzittenden gingen tegelijk op de knul af en werkten hem het voertuig uit.

Mijn vriendin en ik bleven rustig op ons zitplaatsje zitten.

Bos

Met de metro van huis naar de Voorschoterlaan, vlak bij het Kralingse Bos. Dat was het doel natuurlijk: het Kralingse Bos. Het was redelijk warm weer. Ik liep alleen in een overhemdje en het was genoeg. Alleen mijn vriendin had het veel te warm maar zij had dan ook veel te veel kleding aangetrokken. We ontdekten nieuwe borden in het bos zoals: verboden te betreden in verband met ontwikkeling nieuwe fauna. En even verderop: Verboden te betreden in verband met instabiele bomen.. Verder liepen er vele hondjes rond van allerlei ras. Sommige hondjes kwamen vrolijk op mij af gedarteld andere honden hielden even stil en keken me van top tot teen even aan.. Mijn vriendin zei dat als je iets leuks zegt tegen de hond dat het baasje je dan vriendelijk goedendag zegt. En dat gebeurde dan ook precies. Op een wandelpad in het Bos was een enorm groot spoor paardenpoep getrokken…..zo groot dat het moeilijk te ontwijken was. We moesten er als het ware overheen springen.

Het tweede doel van onze wandeling was pannenkoekhuis de Nachtegaal. Het was retedruk daar. Alle terrasplaatsen waren bezet en binnen, daar kon je wel gaan zitten, wat wij dan ook deden, maar daar werd je niet geholpen. Na een kwartier daar zitten besloten we te verhuizen naar een plaatsje meer naar voren  en toen we ook daar niet geholpen werden besloot mijn vriendin haar grote mond op te zetten en vroeg zeer duidelijk: ‘mogen wij iets bestellen meneer?’. Dat mocht en binnen vijf minuten was die meneer terug aan onze tafel en wij bestelden een grote sorbet (voor haar) en een Westmalle tripple voor mij. Toen duurde het nog tien minuten voordat we die bestelling op ons tafeltje hadden. Het was heerlijk dat moet gezegd worden zowel mijn vriendin als ik hebben met volle teugen van die consumpties genoten.

Binnen in de Nachtegaal was er ook nog een festiviteit gaande van een Nederlands-Surinaamse familie. Er werd daar flink gelachen, gegeten en gedronken en voor de rest viel het me op dat het een festiviteit was die net zo goed onder Hollanders gevierd had kunnen worden. Er werden net zo veel pannenkoeken gegeten, sorbets genuttigd, bier en limonade  gedronken, en appeltaart met slagroom gegeten. Het enige verschil was: er werd meer bewogen, meer rond gelopen en  nieuwsgierig rondgekeken. Voor de rest was alles het zelfde.

Op de terug weg kwamen we langs de reetjes…maar die hebben we al zo vaak gezien , daar keken we niet meer naar…..ja, dat gaat op den duur echt vervelen. Verder ontmoetten we onderweg naar huis nog een oude bekende van mijn vriendin. De oude drogist van de Voorschoterlaan. Zij herkende hem gelijk maar of hij mijn vriendin herkende durfde ze niet met zekerheid te zeggen. Mijn vriendin wist nog wel te zeggen dat de zoon van die drogist ook drogist was geworden , dicht in de buurt van zijn vader. Maar dat is fout gelopen; de zaak van de zoon is failliet gegaan. Dat was heel jammer.

Rente

Hoe zal dat gaan met die negatieve rente op je spaargeld. Nu heb ik dus al geen rente en als straks besloten wordt dat er 3 procent negatieve rente geheven wordt gaat er van mijn spaarrekening 3% van 10.000 euro,  per jaar driehonderd euro af en dan reken ik nog maar 3 %. Misschien wordt het wel 5 of 10 %…..de machtigen in deze zaken zijn nergens te beroerd voor als ze er zelf maar niet de dupe van worden. Ik gun het die huizenbezitters van harte hoor maar die kunnen straks geld toe krijgen als ze een hypotheekschuld nemen maar het is toch te gek voor woorden. Mijn hele denksysteem wordt in de war gegooid . Ik ben nu bijna 70 en ik heb het al die tijd andersom meegemaakt. En het gekke is dat ik er helemaal niets van begrijp….waarom het nodig is Er worden weliswaar vele artikelen over geschreven in vele kranten, die ik natuurlijk niet allemaal lees, maar wel een paar, maar de schrijvers kunnen me niet duidelijk maken hoe dat nou allemaal komt. Ik maak me er ook wel zorgen over dat ik straks misschien mijn lasten niet meer kan betalen. Dat is toch helemaal niet zo onmogelijk.

 Er wordt maar gedaan met je geld en wat als ze zo doorgaan met afpriegelen van dat kleine beetje pensioen. Dan eindig je misschien ook nog wel in de goot. Nu kan ik mijn huishuur nog wel betalen maar kan ik dat straks nog wel?? Want niet alleen de rente gaat alsmaar omlaag ook de pensioenen daar blijft niks meer van over. Hoe denken de hoge heren dat ik straks mijn huishuur nog moet kunnen betalen. Volgens mij is dat helemaal niet meer mogelijk.

Ook de boodschappen worden nu al huizenhoog hoger qua prijs. Ik ga altijd bij de Jumbo, die is het dichtstbij, verder wil ik niet lopen voor boodschappen, maar vergeleken bij vorig jaar om deze tijd waren de boodschappen 25% goedkoper dan vergeleken met deze tijd. En dan heb ik het alleen nog maar over de boodschappen.

De kleding is eerlijk gezegd niet zoveel duurder geworden, Ik koop mijn kleren altijd  bij Bristol en dat is een goedkope zaak, die nooit geen gekke prijsdingen zal uithalen, vandaar dat ik er ook altijd graag kom. Naast de Bristol houd je dan alleen de markt nog over.

De markt is altijd al stukken goedkoper dan de andere winkels maar het zal mijn benieuwen wat die marktkooplui gaan doen als de pensioenen nog verder omlaag gaan en de rente nog verder zakt. Het zal mij benieuwen of ze aan hun gematigde prijzen zullen vasthouden of dat  ze ook de hoogte in zullen gaan maar dat kan ik me haast niet voorstellen want als marktkooplui moet je het hebben van de almlastige mensen. Das als ze slim zijn en dat zijn marktkooplieden toch wel dikwijls dan gooien ze de prijzen juist flink  omlaag, als de pensioenen en de marktrente baar beneden gaan …………en het gekke is dan verdienen die lui er nog meer aan ook.

GROTE GROEP

Met vijf personen kwamen ze aan bij de broodjeskraam: drie volwassenen en twee jonge kinderen. Ze wilden broodjes bestellen maar die werden niet aan hun verkocht. De groep was te groot. De groep bestond uit 5 personen en was te groot. De enige man in de groep liep al rood aan. Met hoeveel kan ik hier dan wat komen bestellen? Met drie personen. Vervolgens stuurde hij de jonge meisjes even weg. Hij zette  ze op een bankje in de buurt. Toen ging hij weer bestellen. En moeiteloos werd zijn bestelling klaargemaakt: Vijf broodjes voor drie mensen, dat kon wel door de beugel. De verkoopster zag voor haar ogen gebeuren wat ze eigenlijk niet wilde: er werden vijf broodjes door een groep van vijf geconsumeerd.

De groep liep naar de drankjestent. De man bestelde 5 drankjes maar weer werd hem te verstaan gegeven: u krijgt niets: de groep is te groot. Nu werd de man echt boos en hij eiste vijf drankjes , anders zou hij ze persoonlijk achter de bar vandaan komen halen. De barman bleef op zijn strepen staan en weigerde de drankjes te leveren. Voor de man uit de groep was toen de maat vol: hij ging de drankjes zelf achter de toonbank vandaan halen. Merkwaardig genoeg deed de barman niets tegen de actie van de groepsman.  Het was een buurtfeest waar dit allemaal plaatsvond. Alles was gratis. Dus ook de broodjes en drankjes. Het was een feestelijk buurtfeest alleen waren de mensen achter kraampjes kennelijk fout geïnstrueerd.

De feestelijkheden waren ouderwets feestelijk. Zo werd er aan zaklopen gedaan. Voor degenen die dat nog niet kennen: er zijn tien deelnemers en tien jute zakken. En er zijn 10 racebanen. De deelnemers van ongeveer gelijke leeftijd stappen in de jute zakken. Er klinkt een startschot en de deelnemers aan de race, huppen ongeveer 100 meter en  wie het eerst bij de finish aankomt heeft gewonnen en komt in aanmerking voor een 12-zakken- patat-kaart. Alleen de winnaar. De tweede t/m 10 plaats leveren niks op.

Een ander fascinerend spel, ook heel smakelijk, was het koekhappen. Het gaat zo: 10 even grote kinderen gaan proberen een stuk ontbijtkoek van een stuk touw af te eten. Er hangt een lat van drie meter lang horizontaal (zoals bij polsstokhoogspringen)en daar aan bevestigd zijn 10 stukken touw met aan elk een stuk koek.  Het stuk koek hangt enkele centimeters boven de hoofden van de 10 koekrivalen. De bedoeling is dat de koek door de deelnemer van zijn touw gegeten wordt. Wie zijn koek het eerst opgegeten heeft is de winnaar. Er mag gesprongen worden maar wat absoluut verboden is, is het gebruik van de handen. En zoals gewoonlijk is er altijd weer iemand bij die hoger kan springen dan de anderen. Het is niet moeilijk te raden dat die hoge springer de winnaar wordt van dit koekhapfestijn. De winnaar krijgt 10 ontbijtkoeken van Peijnenburg, die hij natuurlijk nooit alleen op kan. Dus dat wordt uitdelen geblazen. De winnaar is niet alleen een goede springer, hij is ook een royaal type: hij gaat gelijk op het buurtfeestterrein negen koeken lopen uitdelen. Eentje houdt hij voor zichzelf.

DAMMEN

Het was niet bepaald lekker weer. Hoewel de zon scheen, was het niet warm….er stond een fris windje.  Op een bankje langs een rotonde zaten een man en vrouw op leeftijd, laten we zeggen eind zestig. Ze zaten niet stijf tegen elkaar aan. Er stond een dambord tussen hen in. Zoals elk potje dammen begon ook dit spelletje met tossen: de man nam in zijn ene hand een witte en in zijn andere hand een zwarte steen. Natuurlijk mocht de vrouw dit niet zien, anders zou het geen ‘tossen’ zijn. Iedere dammer begint het liefst met het spel en je mag beginnen als je wit kiest. En dat deed de vrouw: zij koos de witte steen zodat zij mocht beginnen. De man was niet teleurgesteld, want hij dacht: ’ook al speel ik met zwart ik win toch wel van haar, want ik ben gewoon veel beter.’ Nadat beiden wat zetten hadden gedaan kon geconstateerd worden dat het spel gelijk op ging. Aan weerskanten van de spelers zette zich plotseling een dier neer. Beide dieren strekten zich uit om het spel  goed te kunnen volgen. Het waren twee dezelfde dieren: stokstaartjes.  Zoals bekend zijn stokstaartjes intelligente beestjes, die, wanneer ze enige tijd het spelletje hebben kunnen volgen,  kunnen dammen als de beste. De man wist daar niet van maar de vrouw, die toch meer een dierenkenner en – liefhebber was wist daar wel van.  Dus toen het stokstaartje naast de vrouw haar een zet influisterde volgde ze zijn raad subiet op, terwijl de man het beestje nukkig afwees, ja , hem zelfs van het bankje afgooide. Maar wat de man niet door had was dat hij moest slaan, (bij dammen moet je slaan) waardoor de vrouw in een uiterst gunstige positie kwam te staan en wel 4 stenen achter elkaar kon inpikken van de man. Het stokstaartje van de man was uitermate verbolgen over het feit dat zijn raad in de wind geslagen was en beet daarom hard (tot bloedens toe)in het oor van de man.  Het bloed van het oor van de man gutste uit zijn oorlel  over zijn witte sportjack. De man wilde ogenblikkelijk wraak nemen door het stokstaartje een por in zijn maag te geven maar zo ver liet het stokstaartje het niet komen. Voordat de man er erg in had stond het stokstaartje een paar meter verderop. En het bloeden ging alsmaar door. Om het bloeden te stelpen gebruikte de man een van zijn papieren zakdoekjes. Maar aan één zakdoekje had hij niet genoeg. Hij had er maar liefst wel vier nodig. Ondertussen lag het damspel alsmaar stil. Zijn damspel leed wel onder zijn blessure. Hij deed een zet die nergens op sloeg en de vrouw sprong juichend op de bank want door een paar damstenen te slaan was ze zowat winnaar geworden van het spelletje. Ze was zo blij dat ze alsmaar bleef dansen…..ook haar stokstaartje danste op haar schouder mee. En de man probeerde nog wraak te nemen op zij stokstaartje die hem zo lelijk te pakken had genomen. Maar het stokstaartje was  hem veel te slim af.

SALTO

Ik zag twee mannen achter elkaar lopen op een afstand van twee meter van elkaar.  Ze waren totaal anders gekleed. De een was gekleed in managementkleding; de ander in house- kledij. Die voorop liep , die met dat mooie kostuum dus, die had kort geknipt haar, die daar achteraankwam had lange krulharen. Ze liepen allebei in hetzelfde tempo. De een kwam nooit dichter bij de ander en wat ook nog zo vreemd was: ze deden precies hetzelfde. Keek de een om dan keek de ander ook om stond de een even stil dan stond de ander ook even stil Allemaal heel vreemd om te zien. Een flink eind achter de House-man liep nog iemand in de zelfde cadans als de twee die voorop liepen. Hij liep niet zo als die twee voorop, het leek er wel op maar alleen zijn stappen waren twee keer zo groot alsof hij die eerste twee probeerde in te halen. Voor de rest was alles hetzelfde Hij maakte dezelfde bewegingen als de eerste twee. Alleen zijn kleding week wel erg af: hij droeg uitsluitend zwemkleding: een badmuts, een zwembroek, en zwemvliezen.  Niet vreemd overigens,  dat vooral voor  de laatste  de mensen op straat bleven staan om hem na te kijken.  Verbazingwekkend was het wel dat hij met zijn zwemvliezen er toch in slaagde steeds dichter bij het voorop lopende tweetal te komen. Sommige mensen die aanvankelijk stonden te kijken voelden kennelijk de behoefte om aan deze eigenaardige vorm van lopen mee te doen. Wat heel merkwaardig was dat het publiek niet achter aansloot maar naast de man met zwemkleding ging lopen. En het was alleen maar de man met de zwemkleding die deze vorm van ondersteuning  kreeg. Logisch eigenlijk wel dat de voorsten zo langzamerhand ingehaald werden door die brede groep laatsten. Het was een uitermate fascinerend gezicht die brede groep met in het midden de zwemmer. Nog steeds werden de bewegingen aangegeven door de voorste: Nu eens werd er links achterom gekeken dan weer rechts achterom; nu eens ging het linkerbeen even stijf vooruit dan weer het rechter en de hele troep die daar achter kwam volgde. Waar niemand op gerekend had was dat de voorste een salto ging maken en dat moet je maar kunnen. Wat toen volgde was een war slagveld. Nog niet één tiende van meelopers was in staat tot een koprol maar overmoedig geworden door energie die uitging van de bijzondere wandeling werd iedereen overmoedig en probeerde toch te doen wat hij kon. Het resultaat was een waar bloedbad, ook was er een duidelijk gekraak van botten te horen. De voorste, degene in het mooie kostuum, keek nu lachend om en wist dat hij niet meer door niemand niet ingehaald kon worden Of had hij zich toch misrekend. De man met de zwemkleding had zich losgemaakt uit de lijdende massa en was er blijkbaar wel in geslaagd de salto de maken. Met de dubbele passen die hij maakte kwam hij al ras naderbij de voorste. Het zou niet lang meer duren of de zwemkledingman zou de voorste zijn en als eerste mogen aanschuiven aan de smakelijke koffietafel.