donderdag 20 september 2018

LOSLOPENDE DIEREN


OP het journaal zag ik tot mijn schrik dat er honderden lieve reetjes moesten worden afgeschoten op de Vaarsloterplassen. Er was ook een filmpje bij en het was wel goed te zien waarom dat moest gebeuren: er waren er zo veel. Ik weet niet hoe ze dat zullen gaan doen. Ja, afschieten is natuurlijk iets met een geweer of een pistool maar het zal toch wel door enkele tientallen mensen moeten gebeuren. Wat zullen die reetjes bang zijn als dat proces van afmaken in gang is gezet. Die knallen en dat dood neervallen om hen heen.  Misschien is het afschieten eigenlijk lang zo erg niet als het uithongeren want dat staat te gebeuren als ze niet worden afgeschoten en iets ergers als de hongerdood is niet. Dat willen we die lieve reetjes toch ook niet aan doen. Ze zouden natuurlijk ook een inslaapinjectie kunnen krijgen, dat is waarschijnlijk de meest pijnloze en minst afschrikwekkende dood maar dat schijnt voor het Ministerie van Loslopende Dieren iets te duur te worden. Een woordvoeder van dat ministerie zei desgevraagd over die injectie dat ze niet helemaal van lotje getikt waren: ‘dat zou veel te duur worden
Een ander probleem van het Ministerie van Loslopende en in dit geval ook Losvliegende Dieren is de zo langzamerhand uiterst irritant overal aanwezige Gans, het maakt niet uit welke soort gans. Er werd in het nabije verleden nogal eens gemopperd over ons trouwe huisdier de hond, dat hij of zij speelterreinen, speelvelden en trottoirs zou bevuilen maar als je ziet hoe de overal aanwezige gans alles wat groen is onder schijt en als het even kan ook nog voetgangerspaden op de koop toe mee neemt …… en niemand die je er op aan kan spreken. In het geval van hondenpoep kan je altijd nog de hondeneigenaar bij zijn kladden pakken maar ganzen hebben geen eigenaar….ze zijn eigen baas. Hoewel God is natuurlijk hun baas maar die laat zich mooi niet zien. Ik heb nog niet één religieus zijn stem horen verheffen over die vogel met het irritant gakkende geluid. Hoewel het Ministerie van Loslopende en Los Vliegende Dieren natuurlijk ook niet de baas is over de ganzen wordt daar ook wel ingezien dat het zo niet verder kan. Als eerste maatregel hebben ze dan ook genomen een afschietmogelijkheid op kleine schaal voor restauranthouders. Die indien gewenst een vergunning kunnen krijgen. Gedacht moet dan worden dat zo’n vergunninghouder ieder zo’n twintig ganzen kan buitmaken op speciaal aangewezen gebieden, (speeltuinen en voetbalvelden zijn uitgesloten). Voor de rest neemt het Ministerie de maatregel: opjagen dit houdt in dat grote groepen ganzen met kleine vliegtuigjes het land uitgejaagd worden, richting het noorden, in eerste instantie naar Noorwegen waar veel en veel meer plek is als bij ons. Er zijn natuurlijk altijd ganzen die  zich niet laten wegjagen en van die ganzen zal een del worden afgeschoten en een deel zal met rust gelaten worden. Er wordt naar gestreefd om in heel Nederland 50.000 ganzen over te houden. Hetgeen betekent dat er een jaar later weer bijna 300.000 ganzen zullen zijn Tegen die tijd zullen er dan weer helaas gepaste maatregelen genomen moeten worden.

zondag 16 september 2018

DUIF


Ik heb het wel eens over vogels gehad in de buurt waar ik woon. Het zijn niet zo veel soorten maar de ergste soort is toch wel de duif. Bijna iedereen is met dat beest weg te jagen zo te zien tenminste aan wat er allemaal aan de balkons bevestigd is. De een heeft een regiment plastic zakjes wapperen een de waslijn, een ander heeft een of meerdere namaakkraaien op de balustrade staan, weer een andere heeft gaas gespannen voor zijn of haar balkon en bij nog een ander staan windmolentjes hard te draaien en ik zal vast nog wel enkele bestrijdingsmiddelen vergeten want het zou me niks verbazen als er gif in het eten van de duiven gedaan werd of als er in het geniep op ze geschoten werd. Want het zijn wel zulke lastige vieze beesten die duiven. Ze maken je als gezond mens ziek. Nu zou het niet eens zo erg zijn als iederéén zijn best deed om die beesten van de balkons af te jagen maar nee hoor er zijn halve zolen , die vinden duiven zielig beesten en die laten ze op het balkon slapen en eieren leggen dat vinden ze dan leuk. Er zijn ook mensen en die zijn ziek; die horen hier eigenlijk niet te wonen maar die laten ook de duiven maar hun gang gaan op hun balkon. Ze geven ze vaak nog te eten ook en ten gevolge daarvan schijten ze dat hele balkon onder. Die stront droogt op maar als het dan gaat regenen wordt die stront weer zacht en vloeibaar en gaat druipen naar andere balkons en daar worden mensen er ziek van, allerlei vervelende en gevaarlijke besmettelijke ziektes krijg je daardoor. Naast mijn buurvrouw woont zo’n  gek die helemaal niets aan zijn balkon doet. Tientallen duiven zitten op zijn balkon te schijten en te neuken. Hij heeft zijn zonnescherm ook altijd uit zo dat daar ook plaatsgenomen kan worden door de schijtbeesten. Zijn hele balkon, echt zijn hele balkon ligt onder de stront en stinken dat het doet. Ik bijvoorbeeld, ik woon tien meter verderop en als ik in de keuken een biefstukkie sta te bakken kan ik daar niet, zoals in andere huizen die ik had, lekker van genieten. Ik ruik niet lekker knoflook ,ui, en biefstuk met boter ……..neen ik ruik die walgelijke stront. Maar er is nog wat, iets heel irritant. Het is niet alleen de geur van die gore duiven, heel erg  is ook het geluid. Ik kan het op papier niet weergeven ja ik kan het proberen maar het echte geluid moet je zelf maar uitproberen. Het gaat zo: OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE, OE HOE OE OE,OE OE OE OE en zo een hele avond door. Meestal zijn het dan twee duiven die elkaar aan het versieren zijn, da wordt dat ge ouwe’OE’stees harder. Probeer het geluid maar eens met je partner, vriend of vriendin.

woensdag 12 september 2018

BLADBLAZEN


Op dit moment hoor ik het oorverdovende geluid van de bladblazer. Niet alleen nu, eigenlijk, de hele dag al, is die man in de oranje overall bezig met zijn machine alle buurtbewoners hoofdpijn en een gehooraandoening te bezorgen. Zelf loopt die man, die natuurlijk ook niet te benijden is, met een oren beschermer op zijn hoofd. Eigenlijk zou aan alle buurtbewoners op de dag dat de bladblazer hier actief is gehoorbeschermers moeten worden uitgedeeld.
Ik vraag me trouwens af wat het voor zin heeft die bladblazerij. De bladen worden onder de struiken vandaan geblazen en  blijven vervolgens op een grasperk of op de straat liggen. Het heeft dus geen reinigend effect. Het is alleen verplaatsen van stof en bladeren. Misschien is het wel goed voor de struiken dat de bladeren daar verwijderd worden. Misschien verstikken die bladeren de struiken wel. Ik heb nog nooit een gemeentewerkenkarretje gezien dat achter de blazer aanreed om het vuil op te vegen.
De grasmaaier is ook langs geweest maar die maakt gelukkig niet zo’n tering herrie.  Toen het zo warm was waren de perken achter die flat waar ik woon helemaal verdord. Ik vond het wel leuk om te zien hoe snel dat verdorde gras na enkele regenbuien weer groen ging worden en uiteindelijk weer helemaal groen was en ook weer ging groeien, en  zo hoog groeide dat het weer gemaaid moest worden. Wel heeft die grasmaaier alle twee de perken geheel en al verziekt. Het had namelijk net keihard geregend voordat hij kwam en ten gevolge daarvan staan er over de beide grasvelden volop blubberwielsporen van die grasmaaier. Zelfs de honden willen niet meer het gras op omdat ze dan vieze blubberpoten krijgen. Kan je nagaan hoe erg het is.
Normaal gesproken liggen die grasvelden er wel mooi bij. Maar gek genoeg zie ik er nooit kinderen op spelen het zijn echt van die velden waar je een lekkere pot voetbal op kan spelen of honkbal maar misschien komt dat dan wel weer doordat er, ook normaal, honden uitgelaten worden op die velden en niemand wil natuurlijk voetballen op een honden uitlaatveldje.
Vogels daarentegen hebben het op die velden uitstekend naar hun zin. Dat komt waarschijnlijk omdat verschillende bewoners etensresten over het balkon op de velden gooien. Er zijn niet zo veel bijzondere vogels hier: vooral kraaien, winterkoninkjes, roeken, mussen, spreeuwen, meeuwen en vooral duiven. Laatst zag ik hier een specht! Wat je hier haast niet ziet is poezen. Die zouden een lekker hapje hebben aan de oudere vogel hier op de velden. Duiven is ook een vogelsoort waar de buurtbewoners last van hebben. Het geluid dat ze maken (koeren) is uitermate irritant en wat het ergste is ze gaan om het minste of geringste op de balkons van de buurtbewoners zitten  en dan maken ze dat rotgeluid en dan gaan ze zitten poepen. Sommige buurtbewoners hebben wel twintig ongewenste duiven op hun balkon, die moeten ze elke avond soms wel tot twee keer toe wegjagen met een bezemsteel of zoiets dergelijks.
’t Is niet zo leuk allemaal.

vrijdag 7 september 2018

PLASSEN


Dat ik plasproblemen heb is dacht ik voor de lezer van deze stukjes geen geheim. Plasproblemen is eigenlijk niet helemaal het juiste woord. Het meeste moeite heb ik ermee om mijn plassen op te houden en dat is natuurlijk vooral erg wanneer ik buiten ben. Dit is zeker een probleem sinds ‘wildplassen’ bekeurd kan worden met zo’n 80 euro. Ik kies er toch altijd voor om tegen een boom of tussen de struiken te  gaan piesen, want een zeiknatte broek is helemaal geen gezicht en een rotgevoel.
De laatste tijd kreeg ik er een probleem bij: de plas hield me uit mijn slaap. Ik moest geregeld zo’n vier keer per nacht mijn bed uit en dan vooral na drieën. Ik werd er overdag gewoon slaperig van ……dus ging ik maar es naar mijn huisarts, die gaf me een plasformulier: ik moest gedurende 24 uur opschrijven hoeveel ik dronk en hoeveel ik pieste en dat formulier moest ik zo snel mogelijk bij hem inleveren zodat hij mij pillen voor mijn probleem kon geven.
Mijn huisarts vond, dat ik zo, over de dag en de nacht verspreid, heel veel kleine plasjes deed. Hij gaf mij een pil met een moeilijke naam, die mijn aantal malen piesen zou moeten verminderen ….. maar dat hielp van geen kanten…..niet dat het nou erger werd maar het verbeterde niks. Toen ik hem (mijn huisarts)  dat vertelde, verwees hij mij naar de uroloog.
De uroloog bleek een vrouw  te zijn, haar belangrijkste daad die middag was het onderzoeken van mijn prostaat. Ik moest op mijn linkerzij gaan liggen en haar onderzoek bestond er uit dat zij een vinger in mijn anus stopte en ging voelen hoe groot mijn prostaat was.  Hij was te groot. Ze schreef me vervolgens een pil voor die de blaas iets zou vergroten waardoor die meer urine zou kunnen bevatten. Die pil zou over 4 weken gaan werken maar ik moest alweer over drie weken terugkomen. Voor die tweede keer bij de uroloog moest ik over 2 keer 24 uur mijn eigen plas- en drinkgedrag gaan vastleggen en ook mijn eventuele druppelen van urine moest ik op de formulieren noteren. Ik moest toen met een volle blaas bij de uroloog komen omdat ik moest gaan piesen in een speciaal instrumentarium dat van alles over mijn plassen vastlegt en daar is een volle blaas voor nodig. Het apparaat meet hoeveel ik plas en hoe hard mijn straal urine is. De uroloog was (in tegenstelling tot mijn huisarts) enthousiast over de hoeveelheden urine die genoteerd had op de formulieren. Maar….waar ze bijzonder ontevreden over was, was de hardheid van mijn straal. De straal was nauwelijks hard te noemen…….. en daar had ze ook helemaal gelijk in, want ik vind mijn eigen straal een slap piesboogje….ja, ik kom er eerlijk voor uit. De dokter deed ook nog even een blaasonderzoek om te kijken of ik net wel alles boven dat apparaat had uit gepiest, nou, er bleek nog aardig wat urine in mijn blaas te zitten.
Over drie maanden moet ik terugkomen en in de tussentijd moet ik prostaatverkleinende pillen slikken waar ik langzaam impotent van kan worden. Tot slot deelde de uroloog mij mede dat ze de volgende keer (in november) via mijn urinebuis mijn blaas wil gaan onderzoeken. Blij ben ik hier niet echt mee.

woensdag 5 september 2018

KLEINE MAN


Een kleine (1m70) oudere (70) man begint tegen me te praten. ’t Is een vriendelijke man. We staan bij het zwembad…. Het warmwaterzwembad. Hij zei dat hij hier voor het eerst was. De vorige keer was hij in het grote koude bad, maar, zo had hij gemerkt in het grote koude bad, zwemmen de mannen vrouwen heel snel. Hij was marinier geweest dus ik zou wel begrijpen dat ie in zijn jonge jaren een sportman geweest was. Maar nu had ie een paar jaar niks meer gedaan  en viel het hem tegen dat hij niet meer met de snelle jongens en meisjes mee kon. Daarom ging hij nu zijn conditie maar een beetje ophalen in het warmwaterbad, daar werd tenminste rustig gezwommen. Hij had nu tijd zat, zijn vrouw was onlangs gestorven, ….. dus.
We liepen samen naar het water, toen ik mijn badslippers uitdeed zei hij:’ Ja, die moet ik de volgende keer ook meenemen.’ ‘Die heb je echt wel nodig, want het is hier spiegel glad,’ zei ik. Het bad is daar maar 1 meter 40 diep dus daar kan de kleine man niet in verzuipen, toch bleef hij heel dicht achter me lopen bij het in het water gaan ….. misschien wist hij niet precies hoe diep het was en was hij bang dat het water hem tot de lippen zou komen te staan.  Hij hoefde daar niet bang voor te zijn, want hij kon zwemmen als de beste. ‘Nou ik ga vast’, zei hij nog. Het was duidelijk te zien dat hij heel lang noodgedwongen niet had gezwommen….zo  door het dolle heen wapperden zijn handjes boven het water uit; zo enthousiast spetterden zijn voetjes en ging zijn hoofdje van links naar rechts. Hij baande zich een weg door de vele kwebbelende dames die dit zwembad altijd gebruiken als ‘nat’ praathok. Hij trok zich er niets van aan en was alweer aan zijn tweede baantje begonnen.
Ikzelf was natuurlijk niet gekomen om naar de aardige man te komen kijken. Ik kwam ook om te zwemmen. Maar ik kon het niet laten om het ventje in de gaten te houden terwijl ik mijn baantjes trok. In mijn baan (baan1, de baan voor de iets snellere zwemmer)zwemmen 6 zwemmers allemaal ongeveer even hard en dat is prettig, heel prettig. Je hoeft elkaar dan niet in te halen of aan de kant even te wachten tot een van de zwemmers voorbij is. Het was lekker rustig zwemmen. Daardoor had ik ook ruimschoots de tijd om zo af en toe naar mijn mannetje te kijken. Ik schreef toch dat hij zo enthousiast begon met zwemmen. Nou toen ik vervolgens nog eens naar hem keek, zo’n keer of drie, was hij nog steeds met zijn handen aan het wapperen maar hij zwom niet, hij stond te praten, eerst met de badjuffrouw en vervolgens met wat bejaarde babbeldames. De keer daarop dat ik naar hem keek ging hij uit het bad. Hij was nog geen half uurtje in het water geweest. Hij stond zich nu lekker af te spoelen onder de hete douche. Douchegel zal hij volgende keer wel meenemen

vrijdag 31 augustus 2018

MILIEUVRIENDELIJK


Ik ben niet milieuvriendelijk. Waarschijnlijk omdat ik er te lui voor ben. Normaal gesproken ben ik helemaal niet lui uitgevallen……maar voor milieudingen blijkbaar wel. Ik scheid bijvoorbeeld geen afval. Alles gaat in de vuilnisbak, die vlak voor de ingang van mijn flat staat. Wanneer er naast die vuilnisbak voor mijn flat ook nog een papier-, glas- plastic- en kledingbak zou staan, zou ik zonder enige moeite milieuvriendelijk zijn. Maar de plasticbak, de glasbak en de papierbak staan op een kilometer lopen en de kledingbank op anderhalve kilometer. Toen ik hier drie jaar terug kwam wonen stond ik  met drie zakken afval klaar om de boel gescheiden te dumpen. Aan een  van de buren vroeg ik waar de glasbak was. ‘’Nou, dat is niet nodig, dat doet niemand hier, we  gooien hier alles in deze vuilnisbak. ’Maar wáár zijn die andere bakken dan’, vroeg ik.. ‘O geen flauw idee, maar dat hoeven we ook niet te weten want we gooien toch alles in deze bak hier. Dus sinds drie jaar ben ik niet meer milieuvriendelijk.
Vandaag las ik in de krant dat het pas echt milieuvriendelijk was als je je eigen verpakking mee naar de winkel zou nemen, dus geen verpakte bruine bonen kopen of verpakte suiker maar zelf een doosje of een zakje van huis meenemen waarin die spullen mee naar huis genomen kunnen worden.
Het toppunt van zorg voor het milieu is met je eigen koffiebeker ergens in een zaak koffie gaan drinken. Heus het schijnt al vaak voor te komen. Veel koffiezaken zijn er alleen niet op voorbereid. Dan pakken ze de beker wel aan van de klant maar dan zetten ze er een plastic bekertje met koffie van hun zaak in. En dan wordt precies het tegenovergestelde bereikt van wat de bedoeling is. Deze klant wil juist helemaal geen plastic. Diezelfde klant bestelde voor zijn twee kinderen twee sinaasappelsap en hij gaf aan de bediende 2 meegenomen glazen…….kreeg hij twee met sinaasappelsap gevulde bekers met in elke beker een plastic rietje. ‘’Ik wil geen plastic rietjes zei de man.’ Ik heb geen andere zei de bediende.’  Dan hoef ik helemaal geen rietjes,’ zei de man, waarop de bediende de rietjes uit de glazen haalde en ze in de prullenbak gooide. Effect: 0,0.
Als je zoals, ik klant ben bij de supermarkt kom je er haast niet onderuit om zowat alles verpakt te kopen of je wil of niet……een brood, een meloen, een komkommer, stukken fruit, en misschien nog we  eens wat meer. Een peer kan je wel zonder verpakking kopen maar twee peren heb je een zakkie voor nodig en als je netjes bent neem je daarvoor een zakkie van huis mee. Zo kan je in een zak bijvoorbeeld een brood, een meloen, een komkommer, wat appels en peren , rabarber en sla doen, in je eigen verpakking. Maar vrijwel al het overige is door de supermarkt zelf al verpakt van vlees tot vleeswaren, van kaas tot geraspte kaas, van jam tot stroop, van stragiatella yoghurt tot volle yoghurt, van wijn tot bier van pepsi cola tot tonic.
Ik ga altijd met mijn eigen boodschappenwagentje naar de supermarkt daarin vervoer ik alle door de super (meestal in plastic) ingepakte waren. Dat is mijn enige milieuvriendelijk daad, totdat voor de ingang van mijn flat een papierbak, plasticbak, glasbak en kledingbak zal verschijnen.

maandag 27 augustus 2018

OP DE WIP


De basisschool voor de flat waar ik woon is vandaag weer begonnen. Ik heb er nog helemaal niks van gezien. Maar gehoord des te meer. Het lijkt wel of het elk jaar meer wordt. Dit is het derde jaar dat ik dit meemaak en de tering herrie waarmee zo’n schooldag gepaard gaat is werkelijk enorm. Nu ik dat zo schrijf lijkt het wel of ik een hekel heb aan kinderen en hun geluid maar dat is helemaal niet het geval. Ik heb er lol in als kinderen vrijelijk geluiden maken bij hun spel MAAR wat van mij niet hoeft is een soort van overschrééuwen wat met name de grotere meisjes doen wanneer ze iets spannends spelen of bespreken. Bij het bespreken zal het wel over ontluikende verliefdheden gaan maar bij het spelen worden gillend krijsende geluiden gemaakt bij het zo hoog mogelijk schommelen. Ik hoefde vandaag niet eens naar het schoolplein te kijken, om te zien waar dat bijna angstaanjagende geluid vandaan kwam: van dames op de wip.
Gelijk met de school is het zwemmen weer begonnen. Voor mij betekent dat het zwemmen in warm water wel te verstaan. Ik heb er waarschijnlijk al eens over geschreven maar ik kan niet tegen zwemmen in koud water want dan bevriest mijn rechterarm zowat….. Ik ben namelijk eens gevallen en daarbij heb ik mijn schouder gebroken en de zenuw van mijn rechterarm beschadigd. Nou ja, sindsdien wordt mijn  rechterarm extra koud bij het zwemmen in koud water te koud om het lekker vol te houden. Daarom ga ik dus altijd in warm water zwemmen dan is het wel uit te houden. Vervelend in dat warme bad is wel dat het zo klein is en dat er zo veel mensen op af komen. Ik ga nooit langer zwemmen dan een half uurtje. Ik vind het namelijk helemaal niet leuk. Ik doe het om mijn ooit gebroken schouder de beweging te geven die die nodig heeft,  want als ik dat niet doe roest ie zeker vast. Vroeger vond ik zwemmen altijd leuk: duiken, bommetje, onderwater zwemmen, van de lage duik,….heer lijk allemaal! Daar vind ik nú niks meer aan en dat kan ook helemaal niet in dat warme bad wat dan hinder je de andere zwembadbezoekers te veel. Ik  ging vroeger vaak op mijn vrije woensdagmiddag naar het zwembad (het kouwe) en dan kon ik alle vervelende dingen van school vergeten. Want er waren veel vervelende dingen op school.
Vooral onderwijzers. Een onderwijzer was de allervervelendste. Dat was een soort persoonlijke kwelduivel voor mij. Het was zo dat ik bloosde als ik een beurt kreeg op school. ….en dat vond die onderwijzer leuk. Dus als het spreekwoord ‘’ hij werd zo rood als een boei’ aan de orde kwam dan zei die klootzakonderwijzer: als jullie willen weten wat dit gezegde betekent, moeten jullie nu naar hem (mij dus) kijken.  En dan werd ik natuurlijk knalrood en zo kreeg die onderwijzer de lachers op zijn hand. Gelukkig hoorde ik later, ik was toen 14, dat die leraar vroeg dood was gegaan…….. op zijn zesenveertigste, meen ik me te herinneren. Eigen schuld, dikke bult.