PLASSEN

Dat ik plasproblemen heb is dacht ik voor de lezer van deze stukjes geen geheim. Plasproblemen is eigenlijk niet helemaal het juiste woord. Het meeste moeite heb ik ermee om mijn plassen op te houden en dat is natuurlijk vooral erg wanneer ik buiten ben. Dit is zeker een probleem sinds ‘wildplassen’ bekeurd kan worden met zo’n 80 euro. Ik kies er toch altijd voor om tegen een boom of tussen de struiken te  gaan piesen, want een zeiknatte broek is helemaal geen gezicht en een rotgevoel.

De laatste tijd kreeg ik er een probleem bij: de plas hield me uit mijn slaap. Ik moest geregeld zo’n vier keer per nacht mijn bed uit en dan vooral na drieën. Ik werd er overdag gewoon slaperig van ……dus ging ik maar es naar mijn huisarts, die gaf me een plasformulier: ik moest gedurende 24 uur opschrijven hoeveel ik dronk en hoeveel ik pieste en dat formulier moest ik zo snel mogelijk bij hem inleveren zodat hij mij pillen voor mijn probleem kon geven.

Mijn huisarts vond, dat ik zo, over de dag en de nacht verspreid, heel veel kleine plasjes deed. Hij gaf mij een pil met een moeilijke naam, die mijn aantal malen piesen zou moeten verminderen ….. maar dat hielp van geen kanten…..niet dat het nou erger werd maar het verbeterde niks. Toen ik hem (mijn huisarts)  dat vertelde, verwees hij mij naar de uroloog.

De uroloog bleek een vrouw  te zijn, haar belangrijkste daad die middag was het onderzoeken van mijn prostaat. Ik moest op mijn linkerzij gaan liggen en haar onderzoek bestond er uit dat zij een vinger in mijn anus stopte en ging voelen hoe groot mijn prostaat was.  Hij was te groot. Ze schreef me vervolgens een pil voor die de blaas iets zou vergroten waardoor die meer urine zou kunnen bevatten. Die pil zou over 4 weken gaan werken maar ik moest alweer over drie weken terugkomen. Voor die tweede keer bij de uroloog moest ik over 2 keer 24 uur mijn eigen plas- en drinkgedrag gaan vastleggen en ook mijn eventuele druppelen van urine moest ik op de formulieren noteren. Ik moest toen met een volle blaas bij de uroloog komen omdat ik moest gaan piesen in een speciaal instrumentarium dat van alles over mijn plassen vastlegt en daar is een volle blaas voor nodig. Het apparaat meet hoeveel ik plas en hoe hard mijn straal urine is. De uroloog was (in tegenstelling tot mijn huisarts) enthousiast over de hoeveelheden urine die genoteerd had op de formulieren. Maar….waar ze bijzonder ontevreden over was, was de hardheid van mijn straal. De straal was nauwelijks hard te noemen…….. en daar had ze ook helemaal gelijk in, want ik vind mijn eigen straal een slap piesboogje….ja, ik kom er eerlijk voor uit. De dokter deed ook nog even een blaasonderzoek om te kijken of ik net wel alles boven dat apparaat had uit gepiest, nou, er bleek nog aardig wat urine in mijn blaas te zitten.

Over drie maanden moet ik terugkomen en in de tussentijd moet ik prostaatverkleinende pillen slikken waar ik langzaam impotent van kan worden. Tot slot deelde de uroloog mij mede dat ze de volgende keer (in november) via mijn urinebuis mijn blaas wil gaan onderzoeken. Blij ben ik hier niet echt mee.