SLAPPE RABARBER

Het zou wederom een warme dag worden. Een dag die veel oude, kortademige mensen fataal zou worden. Kortademige dieren waarschijnlijk ook wel. Misschien mezelf ook wel hoewel ik niet kortademig ben. Behalve als ik de trap naar mijn woning ben opgelopen (4 hoog) maar dan ben ik altijd kortademig maar dood ben ik er gelukkig nooit aan gegaan, ondanks dat ik met deze warmte gewoon de lift negeer, zowel up als down.

Een buurvrouw van me is vannacht overleden. Ze kreeg een hartstilstand.. Het was een vrouw die al lang geen zin meer in het leven had: haar ogen stonden dof, ze liep altijd met haar hoofd naar beneden, ze kamde nooit haar haar, als ik haar vrolijk gedag zei, zei ze nooit iets terug. Het was wel te verklaren want bijna precies een jaar voor haar eigen overlijden is haar man overleden en daar bleef ze veel verdriet van houden; ze kon zich er niet overheen zetten. Eigenlijk kan wel gesteld worden: ze is uit haar lijden verlost.

Er is dezer dagen ook een tamelijk groot wonder gebeurd: mijn vriendin heeft gekookt. Niet echt helemaal zo van aardappelen met vlees en jus maar toch heeft ze iets van koken gedaan. Namelijk: rabarber gemaakt. Nou is dat niet het aller moeilijkste op de hele wereld om te doen maar voor iemand die al jaren lang volhoudt een hekel te hebben aan koken moet dit toch een hele stap zijn.

Jammer was wel dat ze in eerste instantie door de groenteboer belazerd was, die had haar namelijk een portie slappe rabarber in haar handen geduwd, waar niks mee te beginnen viel; het was het laatste restje uit de kist. De andere dag is ze teruggegaan en heeft ze een portie krakend verse rabarber gekocht, de groenteboer deed alleen net alsof hij zich niks meer kon herinneren van de portie rabarberafval die hij haar gisteren in haar handen had gestopt.

Als je zo’n tijdje niet kookt moet er wel haast iets misgaan zo’n eerste keer. Ze had er teveel water bij laten zitten tijdens het koken. Maar dat is eigenlijk ook weer niet erg omdat het teveel aan rabarbersap in de rabarbermoes gebruikt kan worden als rabarberlimonade en dat hebben we ook gedaan en het was werkelijk heerlijk. Ook de rabarbermoes was niet te versmaden… zo lekker. We aten het als toetje.

Ik merkte op dat er geen krijt in de Rabarber gedaan was. Vroeger deden ze dat altijd wel omdat rabarber kalk onttrekt aan het lichaam en krijt is kalk dus voegt het weer kalk toe. Ook meende ik interessant te zijn door op te merken dat er veel ijzer in Rabarber zit net als in spinazie trouwens maar dat heeft hier verder niets mee te maken. Wel erg gezond allebei!

Als hoofdgerecht hadden we een salade gegeten die zij bij de slager had gekocht …. Met asperges, ei en tomaten, die was ook lekker maar daar had zij niks aan gedaan , alleen gekocht natuurlijk en daar wil ik helemaal niets kwaads over zeggen want dat is ook pittig soms, gezien de lange wachttijden daar.

APRILMEI

En ineens regende het terwijl het KNMI droog weer met 25 graden beloofd had. Het duurde niet lang, die regen hooguit een half uurtje maar als je er in je overhemmetje  en je korte broek in liep was je toch mooi zeiknat.  Nu is het weer zonnig en hangt de korte broek naast het overhemd vrolijk aan de waslijn te drogen. Ik heb gelukkig meer zomerkleren. Nu heb ik, voor binnen, een rood t-shirt aangedaan met een (oud) blauw voetbalbroekie. Daar ga ik niet mee naar buiten want dan loop ik voor lul; voor al met dat voetbalbroekie  en zeker nog deze week, omdat er een vignet van de voetbalclub Sparta op staat. Ik weet precies hoe het gaat: Iedereen die voorbij loopt moet een opmerking maken over de degradatie van Sparta ... want er is een hoop leedvermaak in het Rotterdamse over die degradatie. Als je in Rotterdam niet voor Sparta bent dan ben je wel voor Feijenoord of Excelsior en de fans van die clubs vinden het allemaal reuzeleuk dat Sparta afgedaald is naar de Jupiler League oftewel de Eerste voetbaldivisie. Spontaan wordt er dan bij het langs mij heen lopen geneuried, gefloten of brutaalweg ook gezongen ‘Sparta is de club van Rotterdam, Sparta is de club van Rotterdam,’ etcetera, tot ze uit mijn gehoorveld verdwenen zijn. Ik zou ze stuk voor stuk wel een optater willen geven en daarom doe ik dat oude voetbalbroekie niet aan, want ik wil er geen ruzie over hebben met die lui van Feijenoord en Excelsior. Laat die die clubs maar lekker in de Eredivisie voetballen en zeker van dat Excelsior: dat mag wel oppassen, want dat is heus zo bijzonder niet, ja, dit jaar ging het toevallig goed maar dat wil nog niet zeggen dat ze het het volgend jaar weer zo goed gaan doen. Over Feijenoord houd ik mijn mond dicht, want die supporters kunnen niks hebben ... al gaat het nog zo slecht met die club, je wordt zo om niks in mekaar geslagen en daar heb ik helemaal geen zin in en dat alleen om een oud voetbalbroekie.

In de buurt waar ik woon weet ik van een paar mensen dat ze Sparta-fan zijn en die heb ik de laatste drie dagen niet buiten gezien, kejje nagaan ...de schaamte is kennelijk groot.  Maar ik wil er geen woorden meer over vuil maken.

Het is meer tijd om positief te zijn over bijvoorbeeld het weer. Want ik begon wel over regen maar het is toch mooi een van de mooiste april-meien, die we de afgelopen jaren gehad hebben. Ik kan me tenminste met mijn 67 jaar geen mooiere april-mei maanden herinneren. Ik denk dat het KNMI nog nooit zo’n lekkere april-mei-periode geregistreerd heeft en het kloterige is, ik kan er niet van genieten, want ik moet (van de huidarts)zo weinig mogelijk in de zon zijn en mijn huid (behalve mijn benen dan)zoveel mogelijk bedekken. Dus voor mij geen opgestroopte mouwen meer of een onbedekte schedel dat kan in de volle zon allemaal huidkanker gaan opleveren, in de toekomst. In het verleden heb ik teveel met mijn kop in de zon gelopen en gefietst waardoor mijn hoofdhuid al behoorlijk verziekt is.

Dus al met al ben ik qua temperatuur wel blij met dit weer maar ik ben er negatief over omdat ik nooit eens lekker van het zonnetje mag genieten (behalve mijn benen dan).  

GLASBAK

Moet ik eigenlijk wel weer gaan schrijven? Ik heb het nou een paar maanden (sinds februari) niet gedaan . Soms miste ik het, soms was ik blij dat het niet hoefde. Vaak wist ik vlak voordat ik begon te schrijven, nog niet waar het over zou moeten gaan…..ik begon dan maar zo maar met een zin …een gedachte …. een herinnering… en tot mijn verbazing rolde er dan vaak nog een redelijk stukje van 500 woorden uit. Het vreemde is dat ik niet eens besloot om (even) niet meer te schrijven. Ik ben gewoon wat andere dingen gaan doen in de tijd dat ik normaal schreef. Ik ging wandelen, fietsen, de krant beter lezen, boeken lezen, meer tv kijken, puzzelen (sudoku)….allemaal dingen die ik moeiteloos deed, moeitelozer dan het schrijven van een stukkie. Maar de laatste weken ben ik weer wat mensen tegen gekomen die me diep in mijn ogen keken en me vroegen: ’waar blijven je stukkies nou, ik mis ze echt…..’ en zeiden:  ‘het was  ’s morgens het eerste wat ik deed ….effe dat stukkie lezen van jou’.

Nou dan is hier het herstartstukje. Voorlopig schrijf ik nog niet elke dag een stukje. Ik weet nog niet wat ik ga doen een, twee, drie keer per week………. afin,  jullie zien wel.

GLASBAK

 Vanmorgen staat er in de krant een foto van een oude glasbak, zo’n halfronde koepel waar je flink wat van je  glas in kon dumpen. De glasbak bestaat veertig jaar. Ik was een trouwe glasdumper….’t Was wel een kwartiertje lopen maar ja, je deed het tenslotte voor een gezonder, beter milieu. Veel later zijn die eigenaardige bakken gekomen met zo’n rond gat van boven en met dat gele kunststof dat je met de bodem van de pot of fles weg moest drukken om de pot of fles in de bak te laten vallen. Potjes van pindakaas, jam, olijven, chocoladepasta en ook flessen van wijn limonade en bier, waar geen statiegeld op zat, gingen makkelijk door dat gat heen maar een stevige zure bommenpot kreeg ik er niet door gedrukt , die moest ik eerst op de straatstenen kapot laten vallen net als ik moest doen met die brede wijnfles. Dat leverde me nogal eens ruzie op met de fietsers op het fietspad vlak achter de glasbak, alsof ik de enige was, die op die manier zijn glas moest kwijt raken. Trouwens van enige regelmaat in het legen van zo’n glasbak was nooit sprake.  Hoe vaak ik niet met een grote Bas van der Heijden boodschappentas vol met glaswerk na meer dan een kwartier lopen bij zo’n glasbak kwam en hij vervolgens overvol bleek te zijn……. kan ik me niet herinneren. Maar ik weigerde om die volle glastas weer een kwartier mee naar huis te zeulen. Ik zette hem voor de glasbak en liep tevreden fluitend naar huis. Ik had kunnen weten dat baldadige jongelui de inhoud van mijn glastas zouden misbruiken om een hoop glasgerinkellol te produceren.  Dat fietspad zou dan de eerste dagen natuurlijk onbegaanbaar zijn.

Het is toch overigens godsgeklaag dat een bedrijf dat de taak heeft om die glasbakken te legen zijn taak zodanig slecht uitoefent dat zo’n glasbak zeker drie weken mudvol zit met alle ellende van dien.  Sindsdien heb ik me voorgenomen om het afvalglas gewoon in de restafvalcontainer te gooien die vlak voor mijn deur staat. Het scheelt een half uur lopen heen en weer. Dat dan weer wel.

De lier

Het is nu zondagmiddag twee uur. Over een half uurtje gaat de wedstrijd Sparta- Ajax van start op het Kasteel, de thuisbasis van Sparta. Wat ik maar niet uit mijn hoofd kan zetten is de stunt die degradatiekandidaat Willem II uitgehaald heeft tegen kampioensgegadigde nummer 1 PSV, namelijk PSV met 5-0 verslaan. Het zou toch fantastisch zijn als Sparta, al was het maar met 1 – 0 van Ajax zou winnen. Ik vind het jammer dat ik niet op het Kasteel kan zijn. Het is te koud. Mijn rechterarm en- hand hebben te veel last van deze lagere temperaturen zelfs de beste handschoenen helpen er niet tegen. Misschien dat mijn hand/arm wel bestand zijn tegen de Amsterdam Arena of dat stadion van Vitesse want daar kan de snerpende oostenwind geen vat op je krijgen. Met het soort temperaturen als vandaag gaat daar dan meestal het dak dicht. Warm wordt het dan natuurlijk nooit maar het scheelt wel wat snerpende temperaturen.

Nu had ik normaal gesproken toch niet kunnen gaan omdat ik ziek ben maar daar had ik dacht ik al wat over geschreven. Het gaat inmiddels wel iets beter maar nu bijvoorbeeld nies ik weer tamelijk veel. Wat weer gepaard gaat met de nodige snotklodders. Om die snotklodders weg te werken gebruik ik van die ‘handige’ papieren zakdoekjes, waarbij na het snuiten alle snot aan mijn vingers zit. Ik geloof toch dat ik voor mijn verjaardag een doosje zakdoeken vraag. Dat lijkt me wat degelijker en hygiënischer. Twee drankjes die van oudsher alle goeds doen tijdens de verkoudheid zijn de kamillethee en de melk met honing; ik voel me als ik die drankjes heb ingenomen minstens 3 minuten minder ziek.

Nu schrijf ik alsmaar over voetbal en mijn eigen verkoudheidsongemak maar er is hier in huis iets veel en veel ergers aan de hand en dat is beslist geen geintje. Mijn lieve vriendin is namelijk zeer zwaar ziek geworden. De lier, zo heet die ziekte. Hoe ze aan die ziekte komt is nog niet duidelijk. Ze heeft het wel eens eerder gehad en toen kwam het door een foute combinatie van geneesmiddelen. Nu heeft ze wel weer nieuwe geneesmiddelen gehad en het zou dus daardoor gekomen kunnen zijn. Er was een bepaald geneesmiddel  niet meer te koop in Nederland dus moest de dokter iets anders uitproberen  en misschien dat die nieuwe combinatie wel fataal voor mijn vriendin is geworden. Maar wat ze nu heeft is echt ongelooflijk: ze kan nauwelijks nog praten en bijna niet meer schrijven. Het is vreselijk. Ze slaapt veel omdat ze denkt dat haar ziekteverschijnselen uit vermoeidheid komen. Ik hoop dat ze gelijk heeft en dat ze na een weekje slapen weer normaal kan praten en schrijven. Morgen gaan we in ieder geval een afspraak maken met haar dokter; het is zo erg dat de huisarts mijn vriendin wel zal moeten ontvangen maandag.

Het is vreselijk voor haar … als ze ergens goed in was dan was het wel in praten en schrijven en nu kan ze geen van beide niet meer. Vreselijk … Om te huilen.

ZIEK

Nu ben ik aan de beurt. Snipverkouden. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit verkouden ben geweest. Zou dit dan echt de eerste keer zijn? Mijn vriendin zegt dat het griep is…..en ik was er nogal zo trots op dat ik nog nooit een griepprik had gehaald….neen, want ik had ook nog nooit griep gehad en waarom zou ik dan zo’n prik halen. Maar, Jezus, wat ben ik hier gesloopt van. Ik ben haast niet vooruit te branden, ik val achter mijn krantje in slaap, de kouwe rillingen lopen over mijn rug, ik nies me een ongeluk, het snot loopt uit me neus en mijn keel doet kloterig pijn. Elke slok drank die ik drink doet me pijn aan mijn slokdarm of zo want wát nu precies pijn doet weet ik eigenlijk ook niet. Een week of acht geleden had ik ineens een beetje pijn aan mijn keel en toen kocht ik meteen een fles tijmstroop. Daar schrok die keelpijn waarschijnlijk zo erg van dat ie gelijk verdween.  Die fles tijmstroop waar dus nog niks van gebruikt was kwam nu dus goed van pas. Heerlijk verzachtend voor de keel. Ik heb nog een hoestdrank, dat is een homeopathische en tegen homeopathisch sta ik meestal zeer argwanend maar misschien valt het wel mee. Ik maak eerst de tijmstroop op en dan begin in aan die homeopathische  Tussistin. Ik doe van alles om weer  gezond te worden. Ik drink om de keelpijn te verzachten warme melk met honing, terwijl ik normaal gesproken warme melk verafschuw. Ik heb keel pastilles gekocht Mucoangin met citroensmaak; die pastilles verzachten de scherpe pijntjes in de keel.  

Wat ook moet helpen is maximaal 12 tabletten paracetamol per dag. Dat is wel het wondermiddel van deze tijd, hè? Tussen al die andere middeltjes die ik slik kan ik niet zeggen wat nu precies het effect van paracetamol is ….althans in deze verkoudheidsaffaire. Wanneer ik een pijntje aan mijn been of op mijn arm heb en in neem een paracetamol in dan merk ik wel degelijk dat die pijntjes door de paracetamols worden weggewerkt. Maar dit terzijde.

Mijn eten smaakt ook van geen kanten meer, mijn drinken ook niet trouwens. Ik drink nu toevallig een pilsje van een onbekend merk (DORS)…. Het smaakt bitter als gal en het pijnigt enorm mijn slokdarm, zal ik maar zeggen. Ik heb de laatste twee dagen stamppotten gegeten: ze smaakten allebei precies hetzelfde: de een was rauwe andijvie met spekjes en de andere was spruitjes met ham en kaas; ik kon ze werkelijk niet van elkaar onderscheiden. Ik ben benieuwd wat het vandaag weer zal worden. Ik eet dan slaburgers met diverse groenten uit een diepvrieszak en aardappeltjes. Als toetje kunnen mandarijnen gegeten worden. Mandarijnen zijn niet alleen lekker maar ook gezond wat ze zitten boordevol vitamine C en dat kan je wel gebruiken als je midden in zo’n verkoudheidsaanval zit.

Een groot voordeel van de verkoudheid is dat ik vrijwel meteen in slaap val, ik moet niet overdrijven maar zeker binnen de 5 minuten ben ik vertrokken. Het zou alleen nog mooi zijn als ik dan na 8 uur slaap wakker zou worden maar zoals gewoonlijk ben ik al na 5 à 6 uur weer wakker.

WACHTKAMER

Zaterdag heb ik 4 uur in het IJsselland ziekenhuis doorgebracht. Mijn vriendin was verkouden en ze vreesde voor een longontsteking. Zaterdag had ze koorts: 38,3. Dat laatste was voor de ambulante arts van het IJsselland ziekenhuis om met gezwinde spoed naar het huis van mijn vriendin te komen en haar uitputtend te onderzoeken. Volgens die ambulance-dokter moest ze in het ziekenhuis onderzocht worden. Die zaterdag …..  ik ging met mijn vriendin mee…we gingen per taxi want behoorlijk openbaar vervoer is er in deze wijk niet bij. We werden door de receptionistes allervriendelijkst ontvangen. Waarschijnlijk hadden zij mijn vriendin ook telefonisch te woord gestaan want ze vroegen meteen hoe het er nu mee was met het hoesten en de pijn aan de longen en de rug……Nou, dat was nog even vervelend als een uurtje eerder. We mochten plaats nemen in de wachtkamer waar al acht andere mensen zaten.

Er zat een man in sportkleding, die duidelijk heel veel pijn had, hij zat zich letterlijk te verbijten. Wat hij precies had kwamen we voorlopig niet te weten. Ik vermoedde wel dat hij op een kunstgrasveld gevoetbald had en gevallen was. Het leek er op dat hij zijn pols had gebroken. Ondertussen kwamen er weer mensen binnen onder andere een echtpaar met een klein jongetje , net geen baby meer, die er bijna dood uitzag. Het kind zei ‘neen’ tegen elk aanbod van eten of drinken. De ouders leden niet onder het duidelijk doodzieke kind. Ze maakten grapjes  en speelden vrolijk met hun smartphone. Ondertussen was er bijna twee uur voorbij en de meeste mensen die in de wachtkamer zaten toen wij daar binnen kwamen waren inmiddels aan de beurt geweest. Nou moet natuurlijk niet iedereen een zelfde dokter hebben. Er waren nogal wat kinderen die hadden natuurlijk een kinderarts nodig, zeker dat bijna dode jongetje en wel met spoed. Mijn vriendin had een longarts nodig…..maar die bleek ergens ver weg te bivakkeren want  na drie uur waren wij nog steeds niet aan de beurt.

Het zou een hele verbetering zijn als er in de wachtkamer voor wat meer sfeer zou worden gezorgd. Toegegeven het is allemaal een grote ellende daar niet van  maar daarom juist kan een stukje amusement de nodige ontspanning geven. Waarom wel een clinic clown in een ziekenhuis met doodzieke kinderen en waarom kan er geen clinic clown werken in de ellendige wachtkamer van willekeurig welk ziekenhuis. Het zal wel te duur zijn, hoewel ik me heb laten vertellen dat die clinic clowns allemaal vrijwilligers zijn. Het hoeven niet alleen maar clinic clowns te zijn….. ook is het mogelijk om een moderne televisie met een groot scherm op te hangen en daar leuke romantische komedies  of tekenfilms voor de jeugd op te vertonen.

Er kwam nog een dikke vader binnen met een huilend joch van een jaar of vier op zijn arm. Hij vertelde vol trots aan de aanwezigen in de wachtkamer dat hij, enige tijd geleden, voor een jonger ziek zoontje, de mensen van  het ziekenhuis gedwongen had naar zijn huis toe te komen. Bij het ziekenhuis wilden ze dat eerst niet maar toen hij zei dat het kind koorts had  kwamen ze wel ineens in actie. Toen de dikke vader dit gezegd had, ging  het kind op zijn arm plotseling heel hard huilen en dat huilen ging over in rauw kotsen over de baard, de jas en de broek van de onsympathieke vader.  Het was voor mij een van de leukste momenten van de middag.

Nu waren mijn vriendin en ik aan de beurt. We hadden een heel aardige dokter, die zei dat mijn vriendin wel snipverkouden was maar beslist geen longontsteking had.

O ja, voor de volledigheid: bij die kunstgrasvoetballer bleek zijn arm uit de kom geraakt.

FOLDEREN

Vandaag is het zaterdag, de dag voor boodschappen, Nederlandse les aan een Iraanse jongeman en eten bij mijn vriendin. Deze dag komt er nog iets bij folders rondbrengen van de SP (Socialistische Partij) voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart a. s. Ik heb de partij toegezegd 1000 folders weg te drukken bij mij in de buurt. Ik was vanochtend vroeg wakker, zoals gewoonlijk trouwens, en besloot alvast te beginnen met het ‘wegdrukken’ Nou, tussen kwart over acht en kwart over tien heb ik de folders in 400 brievenbussen gestopt. Dat viel me mee ik dacht dat ik er langer over zou doen. Nog 600 folders te gaan dus. Ik heb trouwens de folder helemaal nog niet gelezen…..dat is wel slecht want misschien staan er wel dingen in waar ik het helemaal niet mee eens ben. Er staan wel twee leuke foto’s in: een van de fractievoorzitter van de SP in de Gemeenteraad van Rotterdam en een van de niet helemaal zo mooie doch wel goeie fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, ik bedoel de dochter van Jan Marijnissen. Het lijkt een beetje verdacht om de dochter van de vreselijk goeie ex fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, fractie voorzitter te laten worden. Maar in dit geval kan ik het  er wel mee eens zijn want zij is echt goed. Want hiervoor, voordat ze fractievoorzitter werd, was ze al voorzitter van een of andere FNVbond en dat deed ze al heel erg goed dus waarom haar niet proberen als fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer. Ook speelde natuurlijk mee dat de vorige fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, Emiel Roemers er helemaal geen bezwaar tegen had om plaats te maken voor de dochter van Jan Marijnissen. Hij was doodmoe na 5 lange jaren fractievoorzitter te zijn. Zijn vrouw was er ook blij mee dat Emiel weer eens op gewone tijden thuis zou zijn en bovendien niet lag te slapen op de bank als hij eens thuis was.

Tijdens het uitdelen van de folder was het uitermate rustig op straat. Een paar keer kwam er iemand de deur uit  (om boodschappen te doen waarschijnlijk) en andere keer ging er iemand de deur in , die kwam waarschijnlijk terug van boodschappen doen, dat kon ik niet zien want ik keek naar mijn hand die de folders in de brievenbussen stopte. Ik zag ook nog een man met een bestelbusje waaruit een minstens 100 meter lange oranje slang gerold was. Ik dacht ik ga dadelijk even mijn folderwerk onderbreken om die man te vragen wat hij van plan is met die ontzettend lange oranje slang……maar toen ik dichterbij kwam zag ik het al het was een glazenwasser. Glazenwassers mogen immers niet meer hoger dan drie hoog en waar ik aan het folderen was waren de flats vier hoog dus had die glazenwasser een hele lange slang nodig om de glazen van die hele flat te kunnen wassen. Logisch. Ik kwam nou met mijn folders bij een flatgebouw voor Zwaar Gereformeerde Mensen, nou dacht ik,die gaan toch nooit SP stemmen dus die sla ik maar over. Ik had trouwen nog maar heel weinig foldertjes over dus ik ging op huis aan om wat te eten en te drinken. Morgen  verder folderen, als het niet regent tenminste.