Ik dacht, laat ik ter gelegenheid van moederdag eens wat van me laten horen. Uit de hemel natuurlijk; dat hadden jullie toch wel gedacht, hè. Het is al weer jaren geleden dat ik jullie verliet maar ik ben jullie nooit vergeten. Hoe kan het ook anders: elke moederdag kreeg ik van jullie de allermooiste bosjes fresia’s. Mijn lievelingsbloemen.
Er gaat geen dag voorbij of ik ben weer even bij jullie
allemaal langs geweest. Daar merken jullie niks van. Dat hoeft ook niet. Dat
zou jullie te veel afleiden van het
drukke leven dat jullie vandaag de dag hebben. Ik heb hier tijd genoeg om van
jullie te genieten. Ik ben hier niet de enige ziel die jullie kennen. Pa en
Martin zitten hier ook al weer een tijdje. Dat weten jullie vast ook wel. Met
de ziel van Pa heb ik niet zo veel contact, hij is alsmaar op zoek naar de
zielen van topvoetballers. Hij heeft tegenwoordig veel contact met ene Cruijff
en een zekere Coentje … Jullie weten, ik
geef niet zo veel om die sport. Ik ken die voetbalzielen niet zo. Tot nu toe is
Martin, het enige kind van mij, dat hier als ziel rondwaart. Hij is dolblij dat
hij van zijn gehandicapte lichaam en geest verlost is. Hij is echt
onherkenbaar. Absoluut geen zielige ziel. Martin en ik zijn vaak samen. We
halen de schade in.
Het is destijds bij mijn vertrek allemaal zo snel gegaan. Ik vond het fijn dat jullie vaak in mijn buurt
waren. Jullie, mijn kinderen, zijn gelukkig allemaal nog zo gezond. Jullie zullen vast veel ouder worden
dan ik. Dat gun ik jullie ook van harte. Van jullie kinderen, mijn kleinkinderen, dus, geniet ik volop. Prachtig ook, al die
schattige achterkleinkinderen. Vergeef me alsjeblieft dat ik niet alle namen
weet te noemen. Ik merk nu, dat ik, zelfs als ziel, al tegen mijn grenzen aan
zweef.
Weet je wiens ziel ik hier ook regelmatig tegen kom? Die van mijn moeder; jullie oma van mama. Zij had toch altijd zo’n
last van haar benen? Weet je nog? Nou, je moet haar hier eens zien springen en
swingen. Die wil hier nooit meer weg en
dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet.
Ik ga hier ook niet meer weg; ’t is hier fantastisch!
Blijf hier voorlopig
nog maar even weg, hoor.
Ik zie jullie wel verschijnen, als het zo ver is.
Veel liefde en geluk wens ik jullie toe.
Dag allemaal.
Ma
