Serie: ‘Oma en Opa’.
==============
EERDERE DELEN VAN DE SERIE ‘OPA & OMA’ NOG EENS LEZEN? DAT KAN.
Deze serie wordt ook gepubliceerd op mijn blog: ‘stukkiejee.blogspot.com’. Daar kan de serie ‘Opa & Oma’ vanaf deel 1 nog eens gelezen worden.
Door daar op de knop ‘oudere blogs’ rechtsonder te drukken krijg je telkens meer voorgaande afleveringen van de serie te lezen.
Ook eerder ‘werk’ van mij kan je daar lezen. Met de knop ‘homepage’ kom je weer terug bij het meest recente verhaal.
====================
Deel 10: Biechten
Wat vooraf ging:
Oma Maria heeft open benen. Opa is onbetrouwbaar met zijn kleinkinderen.
Maria is na verkracht te zijn zwanger. In Den Bosch, haar woonplaats, is abortus taboe. Ze wordt ‘opgeborgen’ in een nonnenklooster. Na de bevalling kan ze wonen en werken bij rijkelui.
Maria verlangt naar haar baby; ze breit zelf kleertjes. Ze maakt de kamer van hoofdzuster Wijnaldia schoon. Ze verdient wat om wol te kopen. Maria moet de leugenachtige Wijnaldia, die haar brutaal aanrandt, ontvluchten.
Wijnaldia trekt uit nijd breisels van Maria uit elkaar. ‘Collega’ zuster Ephraïm, lief en behulpzaam, ‘ontfermt’ zich over Maria. Samen met haar gaat ze op zoek naar nieuwe babykleertjes.
Maria baart Kareltje. Ephraïm, regelt woonruimte en werk voor Maria, bij de familie in ’t Hout in Schiedam. De familie is goed voor Maria. Met hun oudste dochter, Lidwien, heeft Maria een klik. Kareltje helpt schoonmaken. Dat gaat niet altijd goed.
En … komt meneer in ’t Hout in haar buurt … dan voelt Maria kriebeltjes. Ze is verliefd … en ook verward. Euforische, neerslachtige en schuldgevoelens wisselen elkaar af.
Ene Joop Kikkerd komt drukwerk brengen voor meneer in ’t Hout. Mevrouw is lief voor Kareltje. Dat lijkt Maria te raken … maar het is haar schúldgevoel dat haar beroert. Woedend is ze op zichzelf om het lelijks dat ze mevrouw in ’t Hout hartsgrondig ‘toewenst’.
Maria verzwijgt haar huisarts dat ze zichzelf toegetakeld heeft. Ze blijft verliefd op meneer in ’t Hout en tegelijk vecht ze daartegen. In een nare droom worden haar gevoelens vergoeilijkt. Ze eindigt bij meneer en mevrouw in ’t Hout in bed.
Maria droomt, slaapt diep, terwijl Kareltje ligt te brullen. Maria hoort niks. De in ’t Houts worden uit hun slaap gehaald. Ze zijn ontstemd. ‘Dit is eens maar nooit weer’, dreigt meneer in ‘t Hout. Maria’s verliefdheid ebt weg.
=================
Deel 10: Biechten.
Maria schuift het gordijn opzij. Het is nog zo vroeg en zo donker. Het raam is beslagen. Door het duister en de aanslag op het raam heen ziet ze een onherkenbaar figuur springen. Ze hoort hem of haar wel wat roepen maar wat precies hoort ze niet. Eerst Kareltje even in zijn bedje leggen dan kan ze het raam omhoog schuiven. Gebonk op het raam. Tot haar verbazing ziet ze dat het Joop Kikkerds is die daar opgewonden staat te doen.
‘Maria, Maria, Ik ben het Joop, van Moerlandt Drukwerk!’
‘Ja, ik herken je heus wel,’ en … heel vals, denkt ze er meteen achteraan: ‘hoe zou ik zo’n lelijke kop ooit kunnen vergeten,’ …. maar gek genoeg heeft die lelijke kop tegelijk ook wat vrolijks.
‘Doe de deur even open Maria, ik heb hier wat voor je.’
‘Geef maar door het raam, wat je daar hebt.’
‘Tuurlijk, alsjeblieft Maria, voor jou. Daaaaag'. En weg is hij.’
Bloemen en een brief geeft Joop. Lief bosje bloemen: gele en rode fresia’s, ze is dol op dat bloemetje. Dan die brief. In een enveloppe van Moerlandt Drukwerk. Maria is verbaasd over het mooie handschrift van Joop:
Schiedam, 16 november 1920
Beste juffrouw Maria,
Ik geef u deze bloemen omdat ik u een friendelijke en ook mooie dame vint.
Wij zijn denk ik ongefeer van de zelfde leefteit en U bent dacht ik net als ik ook alleenstaant, dus denk ik dat wij samen iets zouden kunnen doen. Op een zondag mischien. Ik ben jammer genoeg zelf niet moeders mooiste maar ik ben wel iemand waar u mee kunt lachen en op kunt vertrouwen.
Deze zondagmiddag zit ik op steildansen dat is ook iets leuks om samen te doen. Maar dan moet u een oppas hebben voor uw kindje. Op zondagmorgen kunnen we wandelen bij goet weer; dan kan die kleine mee in de wandelwagen; dan heeft u ook geen oppas nodig.
Ik ben beniewt of u ook iets samen met mij wilt doen.
Met vriendelijke groeten,
Joop Kikkerd
‘Mooie, aardige brief; wemelt wel van de stomme fouten,’ dacht Maria, ‘wat moet ik met zo’n man? Ik ga gewoon een paar keer met hem wandelen. Merk dan gauw genoeg of het wat is voor mij.’
Maria gaat deze middag naar de Liduinakerk om te biechten. Mevrouw van ’t Hout past op Kareltje. Maria wil biechten bij pastoor Rotobst, die heeft Kareltje gedoopt. Ze moet lang wachten voor het biechthokje. Gefluister, gebrom, gesnik en zwaar gehoest klinken uit het biechthokje. Een dame op leeftijd komt snotterend het hokje uit.
Maria is aan de beurt. In het biechthokje knielt ze; haar neus drukt zowat tegen het oor van de pastoor; een gevlochten scheidingswandje zit tussen hun gezichten in. Maria herkent het meteen: de adem van deze Schiedamse pastoor ruikt precies hetzelfde als die van de pastoor uit Den Bosch: jonge jenever.
Ze biecht op dat ze tot over haar oren verliefd is geweest op een getrouwde man. De liefde is over. De man weet helemaal van niks.
‘Twee weken’, antwoordt Maria, op de vraag van de pastoor hoelang haar gedroom geduurd had.
De pastoor zegt: ’Er zijn ergere dingen, meisje. Bid een Oefening van Berouw. Da’s genoeg.’
‘Iets anders, meneer Pastoor, mijn zoontje is vannacht uit zijn bed gehaald en naast de wc neergelegd, met veel wc-papier over hem heen. Niemand in huis wist er iets van.’
‘Hoe kan ik er dan iets vanaf weten, meisje,‘ vraagt meneer pastoor, ‘dit is geen zonde van jou, meisje, dit is werk van de duivel.’
Maria zat nog wat te bidden voor de biechtstoel. Pastoor Rotobst komt uit het biechthokje, kijkt haar zorgelijk aan en zegt: ‘Ik kom snel bij je op huisbezoek, meisje.’
Morgen: Deel 11: Vriendje Joep
