Dineke (18) is het mooiste meisje van de klas. Waarom? Daarom! Ik kan mijn ogen niet van haar af houden. Zij ook niet van mij, denk ik, hoop ik. Oogluikend kijk ik naar haar. Zij zit drie banken links voor me. Af en toe kijkt ze achterom. Naar mij? Hoop ik! Ze zal wel naar Andries kijken achter me. Dat is een mooie jongen. Bruin. Brede schouders. Heeft lef, humor. Komt goed uit zijn woorden.
Ik geloof tóch niet dat Dineke net naar mij keek. Ben niet
zo’n vlotte prater, heb een grote stomme bril op mijn neus, een puistenkop en …
ik draag geen merkkleding. Daar moet ze
niks van hebben, denk ik.
In de pauze gaat ze snel, met een pakje sigaretten en een
aansteker in haar hand naar de gang. Overal op school mocht je toen nog roken. Ik
rook Zware Van Nelle … shag. Sigaretten kan ik niet betalen. Dineke deelt gul haar
sigaretten met het groepje om haar heen.
Ik sta bij de schooluitgang mijn sjekkie te roken. Mitchel staat
bij me. Ik geef hem mijn pakje shag: ‘draai er maar een van mij’. Hij rookt nog
niet zo lang. Staat na elk haaltje te kuchen. Hij is ongeveer net zo’n figuur
als ik: te bescheiden, niet zo popi.
Mitchel heeft nog de pech dat hij rood peenhaar heeft en sproeten. Mitchel komt uit een ander milieu
… zijn vader is hoogleraar Economie in Rotterdam. Toevallig werkt mijn vader
ook in Rotterdam. Hij maakt tramrails schoon.
Het groepje rond Dineke, zij is het enige meisje, heeft de
grootste lol, vooral de jongens lijken een wedstrijdje te doen: ‘wie kan er het
hardste lachen.’ Tussen die ’grootste lol’ door, kijkt ze vluchtig naar mij of
misschien toch naar Mitchel. Ik glimlach en geef haar vlug een knipoogje. O, wat
zouden we het fijn kunnen hebben met elkaar, schiet het door me heen.
Mitchel en ik staan rustig te praten of te zwijgen. Soms
kunnen we elkaar niet goed verstaan door het luidruchtige groepje aanbidders
van Dineke. Mitchel neemt een veel te grote
haal van zijn sjekkie. Hoestend wil hij met wat vertellen.
Afgelopen weekend heeft hij ontdekt dat hij homoseksueel is.
Ik schrik er een beetje van. Ik heb nog nooit met homoseksualiteit te maken
gehad. Ik kan aan zijn ogen aflezen, dat hij blij is. Blij … heel ingetogen
blij.
In Rotterdam ontmoet Mitchel zijn oude buurjongen Mart, waar
hij vaak flink mee overhoop lag. Maar dat is inmiddels vergeten en vergeven. Ze
gaan wat drinken in de dichtstbijzijnde kroeg. Het klikt die avond tussen die
twee. Mitchel legt zijn hand op Marts bovenbeen, buigt zich naar hem toe en fluistert, terwijl hij zichzelf over zijn
kruis streelt, dat hij een beetje geil is … zullen we …
Dan gaan naar het huis van Mart. Mitchel staat nu, twee
dagen later, nog volop te glunderen. De
pauze is voorbij. Ik loop impulsief, linea recta op Dineke af, moet wat kakkers
rondom haar opzij duwen. Ik kijk haar recht in de ogen en duw mijn pakje Zware
van de Weduwe in haar hand: ‘Rol maar een sjekkie van mij, schat.
‘Dank je wel! Wat lief van je Jos!’
