‘Hé, Babsie,’ zegt Jacob tegen Laura’s lieve hondje, ‘dat vind je lekker hè? Zo badderengemorst,druppels, in je warme kleine teiltje, ja! ’
Na meer water náást dan in zijn glas gemorst te hebben en bij het drinken ervan, wat druppels op zijn kin te hebben laten vallen. Het kan Jacob aan zijn reet roesten. Het zal zijn tijd wel duren die energiecrisis en de alsmaar oplopende inflatie.
‘Opgepast, mensen, we leven in zwaar weer en er
komen nòg zwaardere tijden aan.’ Jacob heeft daar absoluut geen boodschap aan. Net zoals een meerderheid van de Nederlanders. Ons volk heeft alles bij elkaar opgeteld in november en december
miljarden van de overheid gekregen om de energiekosten straks
te kunnen betalen. Maar wat doen de meeste ontvangers van die twee maal honderdnegentig
euro? Die koopt er chocoladeletters, glühwein, kerstkransen, een kerstboom, kerstverlichting, een paar
nieuwe schaatsen, oliebollen, appelflappen, een retourtje Barcelona en knalvuurwerk
voor. Dus dadelijk is er geen geld meer om de energierekening te betalen.
Jacob neemt nog een slok water. Dit keer verslikt hij zich en
proest die slok, de lege woonkamer in.
Een geluk bij een ongeluk. Maar: wat een verspilling? Nou neen, dat zal Jacob worst wezen. We gebruiken
sinds de klimaatverandering met z’n allen liters minder water en wat doen dan
de gezamenlijk waterbedrijven: ze gooien de prijs per kuub aso omhoog. Dat heeft
Jacob lang geleden al voorspeld. Het interesseert hem helemaal geen f…, omdat hij geld heeft als water. Jacob piekert
er dan ook niet over, een seconde minder onder de douche te staan.
Hij neemt een paar van zijn favoriete cd’s mee de badkamer
in en staat dan minstens een halfuurtje mee te brullen met ‘Them’’, the Stones’
èn … de Zangeres zonder Naam.’ Vreemde verzameling?’ Ja, dat wel. Vooral van dat
nummer Mexico is hij helemaal idolaat. Altijd gaat Mexico mee de badkamer in,
altijd èn dan nog twee willekeurig andere cd’s. Als Jacob nu een poosje heeft staan douchen, komt zijn zusje Laura waarschuwen, dat het de hoogste tijd is
om Babs, haar dwergpoedeltje, in het teiltje te zetten.
Jacob kijkt Laura dankbaar aan. Vandaag mag hij Babs in het
teiltje doen. Laura gaat even wat huishoudelijk werk doen, want: druk, druk,
druk … Babs staat wat jankerig met zijn ruggetje tegen de onderkant van de
openstaande wasmachinedeur te bibberen.
Even speelt Jacob met de gedachte om Babs in de wastrommel
te zetten. Vlug de wasmachinedeur dicht te doen en hupsakee de wasmachine aan te
zetten! Neen ... geen Ariël blokjes, lavendel wasverzachter of Calgon erbij. Gewoon
op 30 graden. Of zou dat een beetje te koud zijn voor hem dezer dagen? Zestig graden is veel te warm voor dat kleine
ventje. Ik heb zo het idee dat het voor
Babsje een supersoort Eftelinggevoel moet geven. Langzaam links- en
rechtsdraaiend beginnend, steeds wat
sneller in het rond en tot slot intensief centrifugerend. Het
moet voor Babs zijn alsof hij in een dolgedraaid reuzenrad zit. Nou, als ik de kans kreeg, zou ik graag met
hem ruilen.
Laura komt er aan, hoort hij. ‘Gaat het Jacob?‘ ‘Ja, prima hoor Laura.’
‘Hé, Babsie, lekker hè, zo? Badderen in je kleine warme
teiltje, ja! ’
