Troep.
Het zal wel toeval zijn maar als ik dit stukje begin te tikken, ligt voor mijn toetsenbord een kralenketting in de vorm van een hart. En nog véél meer troep: twee linialen, een (leeggelikte) yoghurtpot met pennen er in, een kleefstift of is het een plakstift, een stift lippenbalsem, potloden en markeerstiften, een Primera cadeaukaart (onder een dikke laag stof), een blauwe usb-stick, waar nog een verhaal op staat), drie pennen, twee schriften (voor ingevingen en ervaringen), een verlengsnoer met 6 stekkeringangen (er is nog plaats voor twee), een schemerlamp voor licht op mijn toetsenbord. Daarvoor, hangend aan de bureauplank een lange rode schoenlepel, een blok gele ‘post-its’ in verband met mijn ‘pre-dementia-light’ en een muis-matje met een klein heuveltje voor mijn handstand. Ook mag ik mijn bureau wel eens wat beter schoon houden, want terwijl ik dit type, blijf ik telkens weer met de muis van mijn hand plakken aan een kleefplek (of kan ik dat beter ‘kleven aan een plakplek’ noemen?) Ik kan me nog heel goed herinneren, dat ik, drie weken geleden ongeveer, precies op die plek, een glaasje originele Schiedamse jonge jenever omgestoten heb. Dacht toch echt dat ik alles lekker opgelikt had! Verder staan er twee flessen eau de toilette, een van het merk Guess (bestaat echt!) en een van het merk David Beckham (je weet wel ….). Beide flessen zijn nog bijna helemaal vol. Ik ben geen eau de toilette-man, hè. Ook deodorant is aan mij niet besteed. Ik denk er meestal pas aan als ik al zweet … wat was het ook al weer??...als een, ehhh ....o ja … als een otter!
En tot mijn schrik staat me op die blauwe usb-stick van daar
net toch een schunnig, zeg maar gerust gênant verhaal. Meer dan tien jaar oud. Tóén
kon ik nog wel voor de dag komen met zo’n verhaal. Maar vandaag de dag is
zoiets uit den boze. Helaas kan ik het niet meer terugdraaien. De usb-stick is al
leeggelopen in dit stukje ... hieronder. Sorry.
Die eau de toilette heb ik eens gekocht toen ik mezelf
verkocht aan Anja. Een lelijk oud wijf.
Ik snap nog steeds niet waarom ik met haar in zee ben gegaan. Nou ja, in zee ….
was ik maar de zee in gegaan met haar, want zwemmen kon ze niet. Dan was ik
gelijk in de eerste week al van haar af geweest. Maar goed, ik weet echt wel
waarom ik al die jaren bij haar bleef. Ik had ontelbaar jaren niet of
nauwelijks gevreeën. Ik hunkerde als het ware naar lekkere billen, borsten en een
(chronisch) nat kutje. Anja had ook vele
jaren geen seks gehad. Ze was bloedgeil. Wilde elke dag wel. Kon niet van mij
afblijven. Ze had lekkere tieten, de linker nog lekker stevig, de rechter een
ietsje slapper maar toch nog steeds lekker om te ‘behandelen’ … ‘met mijn ogen
dicht’ ... (dat is toch ook een liedje van Doe Maar?!) Een ding wilde ze absoluut niet: gebeft worden.
Toen ze het na twee jaar gezeik van mij toch eens een keertje toestond, begreep
ik waarom. Nog nooit eerder had ik zo’n misselijk makende zure hondenkotsstank
van zo nabij geroken. Ik wist niet hoe snel ik er ……..
Gelukkig ben ik er nog in geslaagd de rest van die tekst te
verwijderen, want het werd echt té schunnig alles bij elkaar. Dit kan echt niet
meer.
