Ik heb voor deze zaterdagochtend, de wekker op half zeven gezet. Ik heb een voetbalwedstrijd. Ga zelf geen wedstrijd spelen maar ik ga kijken naar mijn kleinzoon Bent (9). Hij speelt bij de voetbalclub Zwijndrecht.
Als opa Jos móét ik mijn kleinzoon natuurlijk zien spelen!
Ik kan en wil het ook niet missen. Ik vind voetbal hartstikke leuk. Zelf doen
lukt me niet meer zo. Maar ik heb ook veel plezier om naar het spelletje te
kijken. Vooral als je kleinzoon meedoet.
Alleen moeten de wedstrijden van die jonge gassies niet zo achterlijk
vroeg beginnen. Klokslag half negen. Ik moest in Rotterdam
om half acht de deur uit om om tien over acht op station Dordrecht te
zijn. Daar komt mijn oudste zoon me ophalen. Hij gaat ook naar Bent
kijken.
Om half negen belt Ralf, mijn jongste zoon en de vader van
Bent, we zitten dan nog in de auto : ‘Waar blijven jullie nou?’ Komen we verdorie
nog vijf minuten te laat ook. Kejje
nagaan: half zeven kom ik uit bed en pas
om vijf over half negen sta ik langs de lijn.
Zwijndrecht staat dan al met 3 – 0 achter in de wedstrijd
tegen Rijsoord. Bent speelt alleen niet
in de eerste tien minuten. De rest van
de wedstrijd (dertig minuten) wel. Beide teams spelen in blauwe shirtjes spelen.
Alleen de broekjes verschillen per team. Lekker verwarrend zou je denken … maar
’t blijkt geen enkel probleem te zijn. Bent is veruit de langste van alle spelers op
het veld. Hij zou zijn lengte goed kunnen benutten door wat vaker te proberen te
koppen. Zijn inzet is verder geweldig, niet alleen van hem. Van alle spelertjes.
Zwijndrecht is jammer genoeg twee klassen minder dan Rijsoord. Die jongens van Rijsoord kunnen al wat meer
met een bal: ze nemen de bal makkelijker aan, spelen beter samen en kunnen
gerichter en harder schieten.
Dat laatste kan Bent ook goed: hij pakt de bal af
van een Rijsoord-speler, loopt in de richting van het Rijsoord keeper en schiet de bal loeihard op doel. Helaas, net
geen doelpunt. De bal gaat via de kruising achter … heel jammer. Papa Ralf zag
hem er al in gaan. De achterstand van Zwijndrecht is wel inmiddels opgelopen tot 5 – 0.
Het is tien minuten rust voor de spelers. Er is twee maal
tien minuten gespeeld. Voor mij en mijn zonen is het tijd voor een bakkie
koffie.
Ik vergeet het helemaal te vermelden maar het is deze
ochtend prachtig weer! Het is zo dubbel feest om hier langs de lijn te staan.
Het lijkt haast wel lente. Het zou makkelijk ‘rokjesdag’ kunnen zijn. (google
maar als je niet weet wat dat is).
De wedstrijden van de teams van deze leeftijdscategorie
duren vier maal tien minuten. In het laatste deel van de wedstrijd weet
Zwijndrecht te scoren. De eer is tenminste gered! Rijsoord scoort nog wel vier
keer. De eindstand wordt dan: 9 – 1.
Na de wedstrijd zitten de Zwijndrecht-spelers keurig naast
elkaar in de dug-out te smullen van een troostend zakje chips.
Het was een sportieve wedstrijd. Leuk om te zien. Volgende
keer beter Zwijndrecht! Niet alle teams zijn zo sterk als dit Rijsoord.
