Met een min of meer bevriend stel, Rieks en zijn vrouw Beppie, doe ik ergens in mei 1983 mee aan een geheel verzorgd meditatieweekend in een gehucht boven de stad Groningen. Carola, mijn vrouw heeft geen zin in ‘die flauwekul’ zoals ze het noemt en het lijkt mij eerlijk gezegd ook drie maal niks maar Rieks heeft net zo lang aan mijn kop lopen zeuren, tot ik ‘oké’ zeg: ´Schrijf me dan maar in joh, zeikerd´.
Twee nachten blijven we slapen op een tot meditatiecentrum
omgebouwde boerderij. Het is zo’n 'tachtiger-jaren-weekend' met volop wierook, veganistisch
eten, allerlei soorten kruidenthee en surrogaat koffie. Enigszins van slag door
de alternatieve sfeer, loop ik aarzelend wat rond te neuzen.
Opeens komt Beppie enthousiast op me afgerend, vliegt me om
me nek en drukt zich stevig tegen me aan; haar benen klemt ze om mijn
bovenbenen: ´O, Jee, ik vind je toch zo´n lieverd!´.
Ik ben er helemaal beduusd
van. Terwijl zij aan mijn lijf hangt, zie ik Rieks even verderop surrogaat koffie
proeven. Ik weet niets beter te doen dan haar maar een beetje vast te houden, een
beetje onbenullig, een beetje knullig. Ze zoent me op beide wangen, vol op mijn
mond, springt van me af en samen lopen we naar Rieks, die duidelijk staat te
genieten van zijn bakkie slootwater.
Beppie heeft een lekker lijf: volslank, stevige ronde borsten, dito billen,
slanke benen maar een uitgesproken lelijke kop met ultra dunne lippen en een
brilletje. Ze heeft halflang blond haar; dat dan weer wel. Haar stem is zwoel,
rustgevend en contrasteert met de bijna hysterische
blik in haar spleetoogjes. Een spontaan type.
Ze is kleuterleidster. Ik had haar één keer eerder gezien. Op ons werk.
Ze kwam Rieks ophalen. ‘Hoe is het mogelijk dat zo’n leuke vent als Rieks op zo´n
lelijk wijf valt’.
Om een lang verhaal wat korter te maken: midden in de nacht
kruipt Beppie (ik herken haar stem) bij mij in mijn slaapzak. Ze heeft een lekker
geurtje op (Chanel nr5?). Haar lichaam voelt zacht en warm. Zo in het donker
slaagt ze er in een handomdraai in, me op te winden. Beppie is ook razendsnel
op temperatuur en dat maakt dat we een kort maar krachtig feestje vieren op die zolder. Even snel als ze
bij me is, verdwijnt ze ook weer: ´Ik ga weer naar Rieks, bye, bye, Jee.´
Ik ben zelf niet zo´n ervaren overspeler. Ik hou eigenlijk helemaal
niet zo van dat spelletje, dat vrijwel altijd alleen maar verliezers kent. Maar
Rieks en ik gaan op het werk zoals gewoonlijk met elkaar om. Alsof er niks
gebeurd is. Hij wéét waarschijnlijk ook van niks … of wel …en voert hij onverhoopt
iets in zijn schild … om mij terug te pakken. Dat kan ik haast niet geloven.
Een week of zes later op het werk, we zitten aan de koffie,
zegt Rieks, dat sinds het meditatieweekend zijn relatie met Beppie sterk
verbeterd is. ‘Het klinkt misschien raar, Jee,’ zegt hij tegen mij, ‘maar ik
wil jou daar toch even voor bedanken, want mede dankzij jou is dat weekend zo’n
succes geworden voor ons.’
Een opgewekte Rieks komt op de zaak met een doos tompoezen: ‘Beppie
is zwanger, Jee … eindelijk … ik heb het er hier nooit over gehad … we waren al
drie jaar bezig … tevergeefs … maar nu …
in februari is ze uitgerekend. ‘Geweldig Rieks van harte! Feliciteer Beppie óók
van me!´
Op 23 februari komt hun
dochter Chantal ter wereld.
´Wat een lekker mollig poppetje,’ zegt mijn Carola, als we op kraamvisite zijn. ‘Ik kan alleen echt niet zeggen op wie van
jullie ze lijkt’.. en in een flits kijkt mijn vrouw me héél indringend aan: ’Wat
vind jij, Jee?’
’Sprekend de melkboer’, zeg ik gekscherend. En daar moeten
we alle drie hartelijk om lachen.
