Renee (17) had toch om tien voor half tien al thuis kunnen wezen. Misschien is er een metro uitgevallen. Maar dan zou ze wel gebeld hebben. Haar vader Henk zit voor de tv. Als ‘Twee voor twaalf’ afgelopen is bel ik haar wel even. De quiz-kandidaten die voor de derde keer meedoen vinden het goede twaalfletterige woord: ‘paaldanseres’. Ze winnen negenduizend euro. Vette bek! Volda, de hond (3) kijkt even op en beseft meteen, dat het nog geen tijd is voor zijn ommetje.
Hij belt haar nummer maar haar mobiel staat uit. Om kwart
voor tien is ze nog niet thuis. Hij zet de tv op ‘mute’ en belt hij naar de hockeyclub.
Vanavond heeft ze getraind. Daar zijn ze
de boel nog aan het opruimen. ‘Iedereen
is al zeker drie kwartier weg, ook Renee’.
Hij vraagt of ze misschien het mobiele nummer hebben van haar vriendin
Esmée. Dat krijgt hij, hoewel ‘ze dat
eigenlijk niet mogen doen’, zegt de vrouw van de kantine.
De broer van Esmée neemt op. Zijn zus staat onder douche.
Hij loopt wel even naar haar toe. Ze hebben afscheid genomen bij het
metrostation Marconiplein. Esmee moet naar Schiedam, Renee naar Spangen.
Henk hoort zijn vrouw binnenkomen. Ze is wezen bingoën. Een
voorgesneden ontbijtkoek van Pijnenburg heeft ze gewonnen. Lekker! Zouden ze nu de politie al bellen? Het
is inmiddels tien uur. Zit ze bij een van haar nichtjes? Ze is niet zo’n
familiemens. Heel jong speelde ze wel
eens met Brenda, de dochter van zijn zus Marie. Voor alle zekerheid belt hij haar.
Die toont wel gelijk haar bezorgdheid maar ze heeft Renee geen tijden meer gezien
en ze weet ook niet direct waar ze nu zou kunnen uithangen.
Henk zet nu de tv helemaal uit. Het is nu al een uur later dan ze normaal thuis komt.
Henk kan niet zitten afwachten. Hij trekt zijn jas aan, doet Volda aan de lijn:
’ik loop even naar het Marconiplein, Ada’. Hij hoopt vurig haar op die route tegen te
komen. In elke geparkeerde auto werpt hij een terloopse blik. In enkele auto’s
ziet hij wel vrijende stelletjes maar geen Renee.
Volda trekt aan de riem en blaft imponerend naar de luidruchtige
stoeiende donkere jongens in de straat. Uit café ‘Feel happy’ komt een zee van
licht en knoerend harde muziek. Henk wordt door de jankende Volda naar binnen
getrokken. Het café is vrijwel leeg, op zeven wat oudere blanke mannen na. Op
een soort podiumpje in het midden van het café wordt gepaaldanst. Als Henk
dichterbij komt ziet hij dat het zijn dochter is, topless, in haar lila
bikinibroekje. ‘Het is hier verboden voor honden,’ zegt de barman. ‘Ik kom
mijndochter halen’, zegt hij wijzend naar Renee ‘en dan zijn we gelijk weer weg’.
Als Renee haar vader ziet stopt ze de paaldans. Ze kijkt hem
verlegen lachend aan: ‘even omkleden, pap, dan ga ik met je mee’. Tegen de barman: ’ik vind het wel genoeg zo Bob,
laat die 100 euro maar zitten’.
Sorry hoor pap, het leek me zo leuk, ik kon de verleiding
niet weerstaan’. Henk is allang blij dat
hij haar hier ongedeerd heeft aangetroffen.
‘Als je weer eens zo’n gril krijgt, Renee bel ons dan even.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten