Gezellige drukte

Heel veel mensen waren zondag op de been in het centrum van Rotterdam. De dag van de marathon. Tienduizenden mensen verdeeld over de hele marathonroute waarvan het merendeel op de Coolsingel. Veel lopers, veel bezoekers. Toen ik aankwam op het Hofplein waren de echte wedstrijdlopers al ruim een half uur op weg. Vlak voordat ik van huis ging, had ik op de tv gezien dat, een groepje van 11 Afrikanen, voornamelijk bestaande uit Kenyanen en Ethiopiërs, heel lichtvoetig, een ruime voorsprong had genomen op de rest van het lopersveld. De tv-verslaggever voorspelde, dat in dat groepje ook de toekomstige winnaar zou zitten. Hij kreeg nog gelijk ook.

Op het Hofplein waren hekken geplaatst om lopers en toeschouwers van elkaar te scheiden. De deelnemers aan de kortere afstanden waren zojuist vertrokken en de met duizenden groene reklametasjes behangen hekken deden ook dienst als kapstok voor de jasjes, shirtjes, soms ook schoenen van de deelnemers aan de wedstrijd. 

Vanaf de Coolsingel, waarover de gehele lengte tribunes geplaatst waren, die allemaal goed bezet waren, schalde de stem van een enthousiaste man die enerzijds de lopers van de kortere afstanden aanmoedigde en anderzijds levendig verslag deed van DE GROTE BELANGRIJKE WEDSTRIJD. De stem moedigde het talrijke publiek aan hard te klappen en te juichen voor de voorbij hollende lopers.

Ik ben meestal juist niet op deze plek als het als het zo druk is als nu. Normaal gesproken mijd ik dit soort drukte. Toen Feyenoord, in 1970 alweer … dat is me lang geleden … de Europa Cup voor landskampioenen had gewonnen, was ik daar ook. Toen was er ook zo’n menigte. Maar toen stonden de mensen vlak voor het stadhuis naar boven te kijken, naar het bordes, alwaar de Feyenoordspelers de gewonnen Europa Cup aan het verzamelde volk toonden. Zoiets zullen we nooit meer meemaken. Heel misschien als Feyenoord ooit nog eens kampioen van Nederland wordt maar een ding is nu al zeker: dit jaar zal dat in ieder geval niet meer gebeuren na dat armzalige gelijke spelletje van gisteren tegen RKC.

Tja … destijds was het dus maar zo’n klein stukkie Coolsingel … gisteren liep de HELE Coolsingel vol. Er waren misschien wel meer verschillen met toen … die helikopers bijvoorbeeld … ik kan me niet herinneren dat er 1970 zo veel van die dingen in de lucht waren als gisteren en … die eettentes … het aantal vreettentjes is dacht ik wel vertien- of vertwintigvoudigd sindsdien.

 Die helikopters kunnen  me trouwens gestolen worden zeg, die waren ook op zaterdag al de hele dag al aan het oefenen geweest; dat kan ik weten, want ik woon heel dichtbij de Coolsingel en ook op de dag van de marathon was het zeker vanaf half negen ’s ochtends al een teringherrie van jewelste in het luchtruim boven mijn huis … slapen was vanaf toen finaal onmogelijk … ach ja, we moeten er wat voor over hebben …

Ik heb per fiets een stuk van de route aan de noordelijk kant van de Maas gereden. Zo heb ik misschien maar een kwart van de route gezien. Op dat kleine stukje stonden heel wat vrijwilligers in groene hesjes het verkeer te regelen zodat de lopers zonder problemen overal hard door konden hollen. Er waren ook verschillende drumbands actief die de lopers moesten inspireren om alsmaar lekker door te zetten.  Ik zag ook een groep allemaal in het geel geklede mensen vlak langs het parcours zitten rondom om een grote tafel met daarop volop losse bananen … nog wel in de schil … er  lagen ook appels en er stonden bekers sap op die tafel, zal wel van een hardloopvereniging geweest zijn. En verder heb ik al fietsend heel veel mensen namen horen roepen en vrolijk zien zwaaien naar de hardlopers en af en toe dan zwaaide er ineens een, die blijkbaar zijn naam had gehoord, terug.

Het was zulk lekker weer ook! Daarom zag ik natuurlijk zoveel ik tevreden gezichten: toekijkend vanuit een bovenraam, leunend over een hek of zittend in  een groepje op het gras of op een klapstoeltje langs de route en maar  applaudisseren voor de mannen en vrouwen, die zo hun stinkende best deden om op een goede eindtijd uit te komen … of toch op zijn minst op een nieuw persoonlijk record.