Geen krant meer

Uit bezuinigingsoverwegingen heb ik per 1 april jl. mijn abonnement op de Volkskrant opgezegd. Dat is een besparing van vijfentachtig euro per kwartaal. Niet niks als je moet rond zien te komen van een tamelijk klein pre-pensioentje.

Tja, de laatste vijf jaar worden de pensioenen al niet meer geïndexeerd terwijl de prijzen toch zeker elk jaar omhoog gaan met minstens drie procent. Gelukkig zit ik bij een pensioenfonds dat nog redelijk goed gedraaid heeft. Dus puur op dat pensioen hoefde ik niks in te leveren. Wel komt dan onze leuke regering op de proppen met een verhoging van de loonheffing voor mensen met een inkomen zoals ik: dat scheelt me weer eens vijfeneenhalf procent. Wanneer houdt het eens op? Misschien moet ik binnenkort wel weer een baantje gaan zoeken. Een krantenwijk … of bij de post misschien … ik zie tegenwoordig legio ouderen, vooral mannen, in dienst van zo’n nieuw postbedrijf, de post bezorgen. Bij Post NL, de geprivatiseerde opvolger van de PTT, heb ik weinig kans zo begreep ik laatst uit een krantenbericht: ze moeten daar kosten besparen en gaan dan onder andere goedkopere arbeidskrachten inzetten: de voormalige werkers van de sociale werkplaatsen en bijstandstrekkers die hun handen moeten laten wapperen voor hun uitkering.

Maar goed, ik zit dus nu al vanaf 30 maart zonder ochtendkrant. Hoezo, zou u zeggen, het kwartaal eindigt toch op 31 maart. Ja dat klopt: maar op 31 maart en 1 april was het Pasen en dan komt er nooit een krant en 30 maart was het zaterdag en toen is de krant, die hele dikke zaterdagkrant, alvast maar  niet meer bij me bezorgd. Ik was met ingang van 30 maart alvast uit het abonneebestand geschrapt.

‘Dat was een foutje …’ kreeg ik te horen van de dame van de afdeling bezorgklachten van de Volkskrant, ’het zou een beetje omslachtig zijn om u nu weer als abonnee aan te melden voor deze ene bezorgklacht’,  dus vroeg  ze of ik ermee akkoord kon gaan dat me een stel kranten-tegoedbonnen zouden worden toegestuurd. Nou ja, vooruit dan maar… en vandaag ontving voor die ene niet bezorgde zaterdagkrant 6 kranten-tegoedbonnen waarvan één voor de dikke zaterdagkrant. Die krant van zaterdag 30 maart heb ik dus zelf maar gekocht en betaald. Dat kostte ook nog 2,90 euro ... niet mis voor één krantje.

In feite waren gisteren en vandaag, 2 en 3 april dus, de eerste twee echt ochtendkrantloze dagen en ik moet zeggen: dat valt me tegen. Ik heb echt afkickverschijnselen:

… toch nog even kijken in de brievenbus of tie misschien stiekem wel bezorgd is …  een oude krant pakken en doorbladeren … beetje rusteloos door het huis lopen … naar het nieuws op tv kijken … voor het raam gaan staan en doelloos naar buiten staren. Dat is overigens geen wonder, want ik heb die krant ruim 35 jaar elke ochtend  bij mijn onbijtje gelezen.

‘De krant kun je niet missen. Geen dag!’ was vroeger dè reclameslogan en dat blijkt ook wel te kloppen. Toevallig had ik dinsdag 2 april   een afspraak in de bibliotheek en óók geheel toevallig viel mijn oog toen op de krantenpilaar van de bieb ... de Volkskrant stond daar al heftig naar mij te lonken. Direct na mijn afspraak daar ben ik naar de krantenpilaar gelopen en heb ik ruim een uur, tussen allemaal andere pensionado’s, de krant zitten lezen.

Ik  besloot op dat moment gelijk maar om, als het enigszins mogelijk is met andere afspraken, elke dag minstens een uurtje de bieb in te wippen. Want nu al blijkt dat ik de krant geen dag kan missen.