De markt

Kopen op de markt doe ik niet graag. Vandaag zeker al niet, want het is waterkoud en druilerig. Voor het eerst sinds drie, misschien wel vier weken regent het een beetje. De laatste neerslag hiervoor was een buitje van mini-sneeuwvlokjes. Met dit weer is het gelukkig nooit zo druk op de markt. Ook nu dus niet. Dat vind ik dan wel weer fijn.

Ik weet precies wat ik nodig heb: gepelde, gezouten amandelen, meer niet, dus ik stop bij de eerste de beste kraam waar die noten te koop zijn. Logisch.  Voordelig zijn ze niet, die amandelen. Bij deze verkoper, een Noordafrikaan zo te zien, zijn ze drie euro per half pond maar vergeleken met de Hollandse kraam een paar honderd meter verderop scheel dat toch wel wat …daar betaal ik weliswaar óók 3 euro maar dan per 2 ons met dat verschil, dat die Hollander de amandelen al voorverpakt heeft in een plastic bakje en de Noordafrikaan een plastic zakje met dat half pond vol schept.

Het vreemde met mij is dat ik dan ook helemaal niets anders meer zie ... ik heb die amandelen, draai me om en loop linea recta naar mijn fiets en rij richting huis.

Maar goed, ik begon met op te schrijven dat ik niet graag op de markt koop. Dat komt omdat ik die marktkooplui niet vertrouw. Het was meestal zo, dat wanneer ik tien sinasappelen wou hebben, de marktverkoper er wel even tien voor me uitzocht, ze in een zak deed en het geld in ontvangst nam. Niet zelden waren van de tien gekochte stukken fruit er minstens twee rot. De laatste tijd is dat over het algemeen wat beter georganiseerd. Steeds meer groente- en fruithandelaren zijn er toe overgaan om kleine zelfbedieningszaken te maken van hun kraam. De klant pakt dan een plastic zak, doet er het fruit of de groente naar zijn of haar keuze zelf in, levert de zak(ken) bij de marktkoopman in, die weegt het voor je, noemt de prijs … je betaalt en klaar is Kees. Zitten er dan rotte vruchten bij dan is het je eigen rotschuld ... hebbie niet goed opgelet met pakken.

Dat is misschien ook een van de redenen waarom ik niet zo graag op de markt koop: je moet zo op je qui vive zijn. Of ze het expres doen of niet dat weet ik natuurlijk niet, maar het is me nergens zo veel als op de markt overkomen, dat ik verkeer geld terug kreeg. … ik betaal met tien euro en de markvrouw geeft terug van vijf of ik betaal met twee euro en ik krijg terug van een euro ... het gebeurt nooit eens andersom. Natuurlijk, die lui hebben het ook druk .. zijn ook maar mensen, maar toch ...

Het zijn niet alleen de marktkooplui waarvoor je op je hoede moet zijn. Hoe vaak wordt er, vooral ’s zomers, niet omgeroepen dat je er attent op moet zijn dat er zakkenrollers op de markt  rondlopen.

Trouwens er is nog iets wat mijn  aversie tegen de markt voedt: het afdingen… zeker op de rommelmarkt verwachten die kooplui van jou, dat je afdingt op de vraagprijs … nou, als ik ergens slecht in ben dan is het wel daarin!

Nu ik toch zo vreselijk aan het zeuren ben: … ik verbaas mezelf er wel eens over wat een agressiviteit het in me losmaakt, wanneer op zo'n superdrukke marktdag, oma of opa  weer eens tegen me hielen op botsen met die kut-scootmobilen van ze of dat een trotse vader of moeder met zo’n kolossale tweelingkinderwagen de vrije doorloop belemmert.

Eigenlijk ben ik dus gewoon geen marktmens, ik kan niet tegen al die vermelde dingen en al zeker niet tegen die vreselijke drukte als het een keertje goed weer is. Dan wordt ik weer afgeleid en een beetje chaotisch van al die drukte om me heen. Vandaar dat ik meestal mijn boodschappen maar veilig en rustig doe, vroeg in de ochtend, bij Bas van der Heijden om de hoek. Wel een stuk duurder daar; dat dan weer wel.