Bios (10)

Duusjo speelt altijd alleen maar dertien, met één fiche tegelijk, dertien, zijn geluksgetal, althans dat maakt hij zichzelf wijs. Hij verspeelt de eerste zes fiches…………. zal het dan eindelijk bij de zevende keer raak zijn? 

‘Rien ne va plus’ zegt de chef-croupier en het balletje aarzelt, wordt het zes, wordt het zevenentwintig of  wordt het elf? Neen, het wordt:

‘Treize…..dertien’ zegt de chef-croupier……mooi vijfendertig keer vijf is honderdvijfenzeventig gulden min de inzet van honderd: dat is vijfenzeventig winst. Met een uitermate zuur gezicht schuift de croupier de vijfendertig fiches in de richting van Duusjo, die zondigt tegen de regel, dat van elke volle winst (een op vijfendertig) één fiche fooi gegeven wordt aan de casinomedewerkers.  Duusjo is alleen maar met zichzelf bezig …..tip geven komt geen moment bij hem op. Hij besluit van vanaf nu drie fiches per ronde te gaan spelen dit keer zet hij steeds in op 7. Hij heeft nu achtendertig fiches waarmee hij nog 12 rondes mee kan draaien. Duusjo wordt bijna gek, als vlak na zijn winst op de dertien het balletje nogmaals in de dertien valt, dat komt zó zelden voor zo’n herhaling. Het wordt echt spannend. Een struise dame met een wulps oker jurkje, aan de andere kant van de tafel, loopt ineens binnen: ze had tien fiches op de dertien gezet. Het leek wel of ze spontaan klaarkwam, zulk soort geluiden stootte ze tenminste uit ………… toen het balletje weer op de dertien tot stilstand kwam…….maar goed, ik kan me er wel wat bij voorstellen, als je in een klap zeventienhonderdvijftig guldentjes rijker wordt…..gil maar lekker meisje! Opvallend is dat het hosanna-moment van die okere dame , geen spoor van vreugde op de tronies van de andere heren gokkers teweeg brengt. Het is een spelletje: ‘roulette’ maar het is een spel dat veelal geen vreugde in de mens teweegbrengt. Met stalen, bittere, verbeten koppen staan (vooral) de mannen de bewegingen van het balletje te volgen alsof hun leven er vanaf hangt…..en misschien is dat in sommige gevallen ook wel zo. Duusjo heeft nog acht fiches te gaan als het balletje eindelijk  op zeven valt: kassa! Drie maal vijfendertig maal  vijf is vijfhonderd vijfentwintig. Genoeg!

Duusjo doet het ervoor. Hij loopt naar de kassa, wisselt zijn fiches in en incasseert voor zijn honderd dertien fiches vijfhonderd vijfenzeventig gulden. Als hij daar zijn inleg van honderd gulden vanaf trekt is zijn winst vierhonderd vijfenzeventig gulden. Mooi en netjes op tijd gestopt deze keer. Hij stopt vijf briefjes van honderd apart in zijn broekzak. De rest gaat in zijn portefeuille.

Met dezelfde gehaaste tred als waarmee zijn pauze aanving gaat hij nu weer in de richting van Lumière. De anderen zijn gaan eten. Waarschijnlijk, zoals gewoonlijk,  in de Eend, waar een lekkere en voordelige maaltijd wordt geserveerd en voor één gulden heb je er een parmantig wijntje.

Het is nu half vijf; ze zullen nog wel even wegblijven, schat Duusjo in. Hij spoedt zich naar het buffet en haalt zijn zojuist gewonnen vijf briefjes van 100 uit zijn broekzak en legt ze onder een stapel schone theedoeken. Hij laat één honderdje met een klein stukje onder de stapel uitkomen…..zodat de eerste die een schone theedoek pakt wel meteen móét zien dat daar iets ligt wat er niet thuis hoort.

Duusjo maakt nu snel dat hij het theater weer uitkomt en zet zijn pauze voort op de Coolsingel; hij besluit om even wat te gaan neuzen bij de ramsj van de Slegte, waar je van die prachtige boeken voor een prikkie kan kopen. Tegen de tijd dat de kaartverkoop voor de avondvoorstelling loopt zal hij zijn neus weer laten zien misschien is tegen die tijd het vijftal honderdjes ook al ontdekt.