Renault 4

De toestand tussen slapen en waken is zo vaak, zo vreemd, zo verwarrend. Vannacht stapte ik mijn bed uit en belandde pardoes in een auto. Een blauwe Renault 4. Dat dacht ik tenminste maar  ik vond mezelf met mijn blote kont terug op het kouwe zeil naast mijn bed.

Raar!! Want ik heb niet eens een auto.  Ja, dertig, vijfendertig jaar terug had ik wèl een auto, toevallig ook een blauwe Renault 4 (met bijbehorende mooie, lieve, slimme, blonde vrouw en twee heerlijke zoontjes). Renault 4, zo’n auto met  zo’n soort parapluhandvat als versnellingspook,  ja de lelijke eendjes hadden ook zoiets.  

Raar, want ik ga tegenwoordig nooit meer in mijn blote kont naar bed. Dertig 30 jaar al zeker niet meer. Toen in de tijd met die Renault, was ik begin-dertiger en had ik lang niet zo snel last van een koud achterwerk omdat er toen elke avond een dame met een heerlijk warm voorlijf tegen dat achterwerk van mij aan lag ….nou ja, meestal ging het bij ons net andersom maar lekker dat het was, dat lepeltje liggen!

Dus, maar …..en …. wat is er in godsnaam gebeurd tussen tien uur  ’s avonds en tien voor half vier ‘s nachts? Waar  is die auto? Ehhh …. en waar is mijn pyjamabroek gebleven en waar ging ik heen in mijn autootje?  

Ik moet vreselijk pissen. Dus dat ga ik maar eerst  even doen. Vreselijk pissen, dat zeg ik nou wel,  en zo voel ik het ook, maar na  hooguit een vingerhoedje urine vol, stopt  het alweer. Ouwemannenkwaal. Prostaat. Ik denk soms nog wel, dat ik een jonge meid ben maar die gedachte is verdwijnt als ik flink moet zeiken.

Waar nou die pyjamabroek gebleven is? Ik heb hem, zeker weten, aan gedaan. Maar waarom heb ik hem dan nou niet meer aan? O ja, nu daagt me weer wat…..vlak voor ik ging slapen, ben ik gezwicht voor die verleidelijke Fien. Sexfantasietje….. Fien, een kennisje van mijn broer……een zeer begeerlijke vrouw. Ja, dat heb ik dan zo ineens. Van het ene op het andere moment: van doodmoe zijn en moeten slapen tot bloedgeil worden en …………….

Ik zit naar Studio Sport te kijken met mijn bord kapucijners op schoot, lees vervolgens nog even in het boek,’de Gevangene’ van Malika Oufkir, en dan, als een donderslag bij heldere hemel val ik in slaap: mijn hoofd op mijn boek. Wat een geluk dat ik dat bord kapucijners niet meer op schoot had! Ik móét dan naar bed of ik wil of niet….kwart voor tien pas!  Ik heb geeneens zin of fut om mijn tanden te poetsen, sjor in een beweging mijn broek, onderbroek, sokken en pantoffels van mijn lijf; mijn truitjes gooi ik bovenop de klerenhoop op het zeil. Pyjamaatje, vlug-vlug aan; licht uit, leggen en dan ... dan lig ik nog niet eens drie seconden met mijn hoofd op mijn kussen, met die gore kapucijnersmaak nog in mijn mond, of Fientje, die lekkere vriendin van mijn broer staat ineens verleidelijk, met haar half ontblote sappige lichaam te draaien, zo vlak voor mijn neus, midden in mijn kop, ik ben gelijk weer klaarwakker.

Ze maakt aanlokkelijke bewegingen, ontdoet me van mijn pyjamabroek, lacht me toe, knielt voor me neer met verfijnd raffinement en masseert me waar en hoe ik maar wil, terwijl ik nergens om hoef te vragen; ze doet gewoon allerlei dingen, die ik niet eens durf op te schrijven. Ik geniet er van met volle teugen. Met veelstevolle teugen, want als vanouds kom ik klaar voordat ik háár lekker heb kunnen laten genieten. Ik moet welhaast tegelijk met mijn ejaculatie in slaap zijn gevallen, want ik heb niet eens tijd gehad om die Renault 4 weg te zetten en mijn pyjamabroek weer aan te trekken.

Mijn pyjamabroek, die  zie ik pas weer als ik 's ochtends vroeg om 7 uur de wekker indruk; achter het hoofdeind van het bed, op de grond. Iemand anders heeft dan zeker die Renault 4 meegenomen, die zie ik tenminste nergens meer.