vrijdag 4 november 2011

Tot in de kleine uurtjes (13)

Inmiddels is komen vast te staan, dat de honden, die verantwoordelijk zijn voor de dood van ome Bram en de twee rechercheurs,  afkomstig zijn uit de kennel van Miech. Beide beesten droegen een chip onder de huid met alle relevante gegevens. Rechercheur Kozijn krijgt die informatie van het hoofdbureau en sluit dit gelijk kort met zijn collega Staal in Portugal.
Volop reden voor Staal om ogenblikkelijk af te reizen naar Coimbra, ware het niet dat hij nog met KeesJan wat moet regelen. Hij kan niet anders dan de Portugese autoriteiten vragen KeesJan nog even vast te houden. Morgen komt Staal met een of twee andere verdachten uit Coimbra en dat stel gaat dan zo snel mogelijk richting Nederland. De Portugezen schikken zich in deze gang van zaken.

Staal neemt een taxi naar Coimbra. Die stad ligt ongeveer 100 kilometer ten zuiden van Porto.   Die taxi-chauffeur rijdt toch hard! Niet alleen op de vlakke weg maar ook op de bochtige gedeelten, bergopwaarts, met uitzicht op zeer diepe ravijnen. Bergafwaarts gaat het nog sneller. Meneer de chauffeur haalt net zo makkelijk in: of er nu wel of geen tegenligger aankomt op het veel te smalle tweebaansweggetje, het interesseert hem allemaal niet. Zijn devies is: vlug,vlug, vlug.  Voor 75 euro is hij in drie kwartier in Coimbra, bij het hondentrainingscentrum ‘Cuidado com o cão’, de  kennel van  Miech. Staal zegt de taxi-chauffeur te wachten. Hij gaat binnen het half uur met zijn taxi weer terug naar Porto.

Miech is op de kennel en loopt Staal tegemoet. De mannen hebben elkaar niet eerder ontmoet. Als Staal zich voorstelt, weet Miech meteen dat hij hier is in verband met de moord op zijn vader Bram.  Miech is er eerlijk over als hij geconfronteerd wordt met de gegevens van de twee honden, de killers van Bram en de rechercheurs. Het waren inderdaad zijn honden. Miech staat perplex, dat deze beestjes dat op hun geweten hebben. Hij is ze nu al een tijdje kwijt. Ze zijn hem ontstolen toen hij een paar dagen in Nederland doorbracht om wat geldzaken te regelen.  Hij heeft er niks van gemerkt. De achterdeur van zijn huis is gewoon open gemaakt; niet geforceerd dus. Er is geen enkele schade. Ik heb geen aangifte gedaan omdat ik dacht dat de honden wel gewoon weer naar me toe zouden komen. Dat gebeurde dus niet. Op een gegeven moment  ben ik zonder mijn honden maar wel met een nieuwe vriendin Sonja, naar Coimbra teruggekeerd. Haar heb ik leren kennen op de dag na verdwijning van de honden. Staal zegt dat hij dat verhaal kent, van zijn collega Kozijn, die sprak met de ex van Sonja. Die man is echt helemaal he-le-maal de weg kwijt.

Miech weet alleen maar uit de krant, dat zijn vader is afgemaakt door twee honden. Dat het zijn honden waren hoort hij nu pas. Zijn vader zal morgen worden begraven. Hij is niet van plan om speciaal voor die gelegenheid naar Nederland af te reizen. 
De relatie tussen Miech en zijn vader is nooit zo best geweest, zeg maar gerust dat de relatie slecht was.  En zeker, zo vertelt hij aan Staal, nadat zijn vader hem weigerde te helpen het faillissement te voorkomen van zijn kennel in Flakkee. Allemaal heel vervelend voor hem natuurlijk maar nog geen reden om de man af te maken.  Uiteindelijk heeft vader Bram wel een paar centen willen investeren in deze nieuwe kennel hier in het Portugese.

Staal wil dat Miech mee komt naar Nederland. De betrokkenheid van zijn honden bij de moorden  is daarvoor al genoeg aanleiding. Sonja kan wel gewoon in Coimbra blijven als ze dat wil en voor de beesten zorgen. Zij kan momenteel, met de beste wil van de wereld, nergens van worden verdacht in deze zaak.  Misschien wordt ze nog opgeroepen als getuige. Dat stemt Miech al gerust genoeg.

Ergens tussen Coimbra en Porta, krijgt Miech een helder moment. Hij heeft het steeds al vreemd gevonden, dat iemand zomaar uit zijn huis zijn honden kon stelen, zonder iets te forceren aan de woning. De woning, waar ik in verbleef,  was vòòr mij bewoond door mijn vader zelf. Het zou best kunnen dat hij alle sleutels van mijn huisje nog in zijn bezit had. Dus……………. het zou ook best eens zo kunnen zijn dat mijn pa zelf de hondjes meegenomen heeft. Of het moet iemand zijn geweest die die huissleutels weer gejat heeft van mijn vader.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten