Juli 2011 was twee graden kouder dan normaal en twee keer zo nat en ja, er was ook twee keer zo weinig zon als gewoonlijk. Maar vandaag 1 augustus 2011 is het dan eindelijk een beetje lekker. Het is weer om relaxed een eindje te recreatie-fietsen samen met mijn geliefde echtgenote. Echt recreatiefietsweer: niet te vergelijken met in de verzengende bloedhitte de aller steilste Franse cols beklimmen, neen, lekker recreatiefietsen in de polder.
Carola, mijn vrouw en ik hebben gisteren stiekem al op weerradar gekeken en toen gezien dat het in onze omgeving mooi weer zou worden en niet alleen vandaag. Dinsdag en woensdag ook. We besloten een tochtje te maken van ongeveer vijfendertig kilometer. Niet om op te scheppen, hoor maar voor mij stelt dat niks voor. Voor C. is dat peaken. Diezelfde zondagavond besloten we ook dat onze fietstocht zou gaan in de richting van Barendrecht, Zwijndrecht. Dan met het pontje over naar Puttershoek; vervolgens weer terug naar Barendrecht en uiteindelijk weer naar Rotterdam; naar huis dus.
Ik ben elke dag om 07.00 uur wakker. Dat is vroeg, Dat komt omdat ik ook vroeg naar bed ga. Zo rond middernacht. C. gaat altijd na 04.00 uur ’s nachts naar bed. Als alle griezel- en dierenfilms op de treurbuis voorbij zijn. Gewoonlijk is ze dan tussen 11.00 en 12.00 uur weer wakker. Voor ons fietsplan van vandaag zou dat veel te laat zijn. Dus we spreken af dat ik haar om 9.00 uur zal wekken.
Tussen 7.00 en 9.00 uur lees ik vandaag de ochtendkrant, terwijl ik ontbijt en maak voor ons een lunch klaar: broodjes met kaas en schijfjes komkommer, voor ieder een appel en een banaan en twee flesjes appelsap. Ik doe het eten samen met twee koelelementen in de koeltas.
C. is om 9.15 uur al haar bed uit en na de gebruikelijk vijf koppen koffie en tien sjekkies vindt ze dat het tijd wordt om zich te gaan poedelen. C. heeft zolang ik haar ken niet gedaan aan ontbijten; ook heeft ze nooit tijd besteed aan zich opmaken. Dus dat doet ze nu ook niet. Dat scheelt tijd. Ze is nog wel een kwartiertje bezig te zoeken naar een geschikte zonnebril, die er niet is. Naar een zonneklep, die er ook niet is en tenslotte zoekt ze naar iets waarvan ze vergeten is wat het is. Pas als we bijna de deur uitstappen, weet het ze het ineens weer: een etuitje met wat pleisters en betadine voor het geval dat een van ons onderuit gaat. Maar dat etuitje ligt niet op de plek waar die zou moeten liggen. Dan gaan we gewoon maar niet onderuit. Om 10.30 uur vertrekken we.
Langs de Oude Maas is het mooi fietsen. Hoewel het nog niet zo warm is, wordt er toch gezonnebaad op het iele strandje langs de rivier. Sommigen wagen zich zelfs in het water. Vanaf de grote vrachtschepen klinkt getoeter als ze de zwemmers passeren. Zijn dit waarschuwingen of is de stuurman een beetje uitgelaten? De zwemmers bij het strandje hadden de boten heus wel gezien en reageren eerst verschrikt op het getoeter maar al gauw wordt er gelachen en zwaaien ze uitbundig naar de bootslui.
Opgeschoten jongelui hebben zich het ponton van het pontje Zwijndrecht-Puttershoek toegeëigend als strandje. Tussen de vele handdoeken die liggen te drogen op het ponton is net plaats genoeg voor de fietser en zijn fiets om aan boord van het pontje te gaan. Voordat de pont aanmeerde, doken de jongens, even vlug, één voor één op de golven veroorzaakt door een zojuist gepasseerde vrachtboot. De pontschipper schijnt de aanwezigheid van de jongelui op het ponton helemaal geaccepteerd te hebben. Hij schakelt ze in bij het vastleggen en losmaken van de pont.
Puttershoek heeft een paar leuke huisjes naast het haventje en een leuk minikerkje maar veel meer ook niet (zie foto). 
Langs de Oude Maas heeft zich een klein meertje gevormd. Brandganzen, futen en eenden leven daar. Rond het meertje groeien vele bomen, struiken en verschillende soorten riet. Midden in het meertje staan tientallen dooie bomen. Echt midden in het meertje. Alle stammen zijn afgekloven. Wit. Kijk de foto’s (gemaakt door C.) maar eens. Een soort spookmeertje….lijkt het zo wel……..hoe zal dat ’s nachts zijn? Luguber misschien wel? We hebben desalniettemin smakelijk geluncht bij deze dooie bomen in het meer. C. vindt dat wel spannend.
Na de lunch gaan we op weg naar de Heinenoordtunnel. Per ongeluk komen we terecht bij de plek waar vroeger de oude brug over de Oude Maas van Barendrecht naar ‘De Eilanden’ lag. Dit was de brug van de ‘Moordenaar’ de bijnaam van de tram die Rotterdam verbond met ‘De Eilanden’ en zijn vele kleurrijke dorpjes. In de eerste helft van de vorige eeuw maakt deze tram nogal wat slachtoffers onder voetgangers en fietsers; het langzame verkeer was nog niet opgewassen tegen deze tram, die vaak onverwacht snel in straten opdook.
Ik leun nu tegen de reling, die staat op de plek waar de ‘Moordenaar’ vanuit Barendrecht over die brug ‘De Eilanden’ op denderde en kijk een tiental meters de diepte in, op het snel stromende licht kolkende water van de rivier. Aan de overkant in Barendrecht zie ik mensen precies het zelfde doen.
We beginnen aan het laatste deel van de rit van vandaag: naar Rotterdam via Barendrecht en de Heinenoord(fiets)tunnel. Die tunnel is gigantisch steil èn vreselijk koud. Ik had de hele dag probleemloos in een t-shirtje gefietst maar voor alleen zo’n t-shirtje is het hier echt te koud. Jammer genoeg zit mijn jasje bij C. in de fietstas en zij rijdt deze keer een paar honderd meter vòòr mij uit. Dan maar kou lijden. Er zit niks anders op.
In Rotterdam kopen we nog wat voor het avondeten en rond vier uur zijn we dan weer thuis. C. was wel een beetje moe maar niet zo erg. Ze had in ieder geval voldoende energie om een nog maaltijd te maken: venkel, camembert, macaroni en een rukola salade met olijven. Zowel Carola als ik vonden dat het niet te vreten was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten