Hyperactief ben ik dezer dagen. Vandaag is het zondag, mijn schoonmaakdag. Niet zo erg interessant, wel intensief èn het móét
toch een keer gedaan worden. Stofzuigen,
dweilen en de badkamer soppen. Door dat hyperactieve gaat het allemaal wel een
stuk sneller dan normaal. Maar misschien ook minder grondig als anders. Ik weet
het wel zeker. Ik heb geen zin om me daar zorgen over te maken. O ja, de ramen
moet ik eigenlijk ook nog doen maar dat doe ik dan wel als het minder goed weer
is. Ik wil ook nog voldoende tijd overhouden om te fietsen. Ik wil vandaag naar
Schoonhoven daar heb ik zeker vier uur voor nodig.
Gisteren fietste ik al
naar Gouda. Het was er ook schitterend
weer voor. Gouda en Schoonhoven bij
elkaar toch zeker zo’n honderd kilometer.
Normaal gesproken is het tachtig kilometer maar ik gebruik Google Maps
en dat Maps-stemmetje stuurde me nogal
eens de verkeerde kant op, vandaar.
Over het verschil tussen links en rechts moeten ze bij Google maar eens
goed gaan discusiëren, dat zou mij al zo een hoop kilometers schelen.
Ik was ook duidelijk niet meer gewend om zo veel achter elkaar
te fietsen. Ik werd door zadelpijn geteisterd; pijn aan mijn kont dus. Het is
ook geen wonder, want de laatste vijf, zes jaar heb ik geen meter gefietst. Bij
mijn vorige vriendin hoefde ik daar ook niet mee aan te komen. Die was overal
bang van. Dus ook voor fietsen. Het is zo heerlijk om weer zo van het fietsen
te kunnen genieten. Onderweg komen er allerlei leuke herinneringen boven aan
mijn fietstochten vanuit Rotterdam naar Avignon (Zuid Frankrijk). Ik zal daar
nog wel eens wat over schrijven.
Gedurende deze fietstochten was ik eens keertje helemaal níét
bij de natuur. Ze waren er natuurlijk wel al die mooie planten, bomen, struiken, dieren, lieve kleine beestjes, vlinders en
vogels maar mijn aandacht was daar niet bij. Ik zag ze als het ware niet. Ik ging helemaal op in het fietsen … fietsen
als inspanning … fietsen als bij de les blijven, als concentratie op de weg, op het overige verkeer. Dat was wel
nodig, want het was erg druk,
Ik probeerde mijn hoofd leeg te maken, zodat ik alleen
fietsen was. Meditatief dus. Maar dat viel nog niet mee. Zonder mijn
concentratie te verliezen, zat ik op mijn fietsje woedend te wezen op die gruwel van een Poetin. Wèèr is een gebouw
in Oekraïne getroffen door Poetin-bommen, In dat gebouw zaten tientallen mensen
te schuilen voor het oorlogsgeweld. Gevreesd wordt voor zestig doden. Ik stel me voor dat ik Poetin met elke
pedaaltrap genadeloos op zijn plofkop knal … maar ik moet opletten. Anders ga
ik er straks zelf nog aan onderdoor.
Google Maps heeft me weer eens de verkeerde kant op
gestuurd. Na tien minuten zegt het Google Maps-stemmetje: ‘ga bij de volgende rotonde
terug .. .’ Maps stuurde me eerder naar rechts terwijl ik naar links moest … niks
meer aan te doen.
Weer dwalen mijn gedachten af: Feyenoord – PSV vanmiddag.
Komt rechtstreeks op tv. Kan ik niet zien. Jammer. Ik fiets nog. Ze zijn al een
tijdje bezig. Ik moet nog zeker meer dan een uur fietsen naar huis. Hoeveel zou
het staan? Blijf opletten … ik zie de samenvatting om zeven uur wel. Doorfietsen! Ik ben weer veel te druk.
