Met Thom ben ik een jaartje omgegaan. Hij is dertien; ik elf.
Van zijn kant is ‘het vriendschapsgevoel’ groter dan dat van
mij. De ‘liefde’ komt van één kant. Als we naar de haven lopen legt hij vaak
zijn arm om mijn schouder, kijkt vriendelijk glimlachend naar me en leunt een
beetje op mij. Hij komt me thuis veel
ophalen om buiten te spelen. Ik heb geregeld tegen hem geroepen, dat ik
geen zin heb, zelfs als ik me thuis rot verveel.
Waarom?? Ik weet het nog steeds niet precies ….Thom was wat meisjesachtig … misschien daarom … hij houdt
niet van voetbal, überhaupt niet van
sporten, nou ja … wandelen en vissen doet ie wel eens. Als je dat tenminste sporten
wil noemen. Hij wil eigenlijk alleen maar praten, zitten, tv kijken (bij hem
thuis), snoepen, naar de bioscoop en wat hij vooral graag en veel doet is achter
de meiden aan gaan. Mij heeft hij daarbij niet nodig. Ik hoef ook niet zo
nodig. Later gaat hij mij erover vertellen. Bijvoorbeeld hoe lekker tongzoenen is. ‘Moet je toch ook
eens een keertje proberen, Jee.’
'Tongen? Wat is dat nou weer?' Het is rustig in het
wijkparkje waar we op een bankje zitten. Thom kijkt even vluchtig om zich heen.
Er sluipt een kat naar een stel nietsvermoedende duiven; er ligt nogal wat
zwerfvuil. Als hij verder geen kip ziet, gaat hij me leren wat tongzoenen is. Hij
slaat ruw zijn armen om me heen en in een flits is zijn hoofd heel dicht bij
mij … hij zet zijn mond op mijn mond en glipt met zijn tong tussen mijn lippen
door … gatver … nou, niet alleen maar gatver, ik moet er zowat van kotsen. Zijn
tong glijdt uit mijn mond als ik mijn hoofd naar achteren doe. Goor vind ik het.
‘Vuile viezerik!’ Ik vlieg op, spuug hem in zijn gezicht, schop hem tegen zijn schenen
en ren hard weg … naar huis. Zo boos ben ik nog nooit op iemand geweest. Ik loop
te janken. ’t Is voor het eerst dat ik
iemand schop of bespuug. Hij komt gelukkig niet achter me aan.
Mijn moeder ziet wat aan me; ze vraagt wat er is. Ik zeg: ‘Niks.’
Daar ga ik niet over praten. Ik ben bang voor Thom’s reactie. Maar die komt
niet. Hij negeert me. Misschien weet ie zelf ook wel dat ie iets stoms heeft gedaan.
Een paar maanden na mijn woede uitbarsting verhuist hij.
Dat lucht op.
