Lekkerrrr!

Onze jongste zoon Bart, nauwelijks drie maanden oud, draait zich voor het eerst om van zijn buik op zijn rug. We zitten dan in een huurcaravan op Texel. Een korte extra vakantie. Het waait er veel en hard. De lucht is blauw; veel zon dus. Vanochtend heb ik een afspraak met de dokter. Ik heb veel last van mijn rechterknie tijdens het hardlopen. Zelfs als ik zit heb ik last. De dokter schrijft me pillen voor: dagelijks drie innemen, gedurende tien dagen. De eerste neem ik gelijk in.

Vanmiddag gaan we met zijn allen bramen plukken. Bart kan dat natuurlijk nog niet maar Koos, onze oudste, die nu drie-en-een-half is,  wel. Helemaal verrukt is hij van oogsten: aardbeien, appels, rozenbottels, aardappels. Voorafgaand aan de ‘pluk’ gaan we met elkaar een ijsje eten. Mijn zus Diana, die ook mee is, trakteert. We nemen allemaal oubliehoorns met drie bollen in verschillende smaken. Koos wil alleen groene bolletjes pastiche ijs.. Vijfenzeventig cent per hoorn, das toch voor niks, nietwaar?

Tegenwoordig  betaal je zeker vijf euro voor zo’n ijsje. Ik heb al drie jaar geen ijsje meer gekocht en als dat niet goedkoper wordt dan hoeft dat ijs voor mij helemaal niet meer. Moge dit soort ijsboeren en masse door hun ijs zakken! Maar dit terzijde. 

Die superkleine Bart krijgt natuurlijk zelf geen ijsje maar hij  mag af en toe het ijs aflikken dat door z’n moeder, Carola op zijn lipje wordt gesmeerd. Zijn glimoogjes, zijn ongeduldig zwaaiende armpjes en trappelende beentjes maken het overduidelijk: dit vindt Bartje heerrrrrlijk. Net als Koos. Herhaaldelijk zegt hij: ‘Lekkerrrrrrrrrr’. 

Het bramen plukken is voor ons allen een feest. Zoveel bramen en dan nog wel zulke grote als hier op Texel; dat hebben we nog nooit gezien. Bart ligt nu te pitten. Wij kunnen nu beginnen met de jam. Wij stoppen alle geplukte bramen in een bak. Wassen ze en morgen maken we de jam af. 

Koos schrokt al zijn bramen achter mekaar op. Het is maar goed dat we hem z’n oude kloffie hebben aangedaan. Hij propt zijn mond veel te vol, zó vol, dat ie zowel zijn slabbetje als zijn truitje onderkwijlt. Er is jammer genoeg geen enkel wasmiddel krachtig genoeg tegen de bramenvlekken. Dat truitje kan weg.

Koos geniet met volle teugen van de bramen: ‘Lekker.’

 

Morgen deel 2.

HEERLIJK GESLAPEN.

Het was lang geleden, dat ik zo heerlijk uitgeslapen wakker werd als vanochtend. Zo lekker zelfs dat ik móést weten hoe dat nou mogelijk was.Wat had ik gisteren en in het bijzonder gisteravond anders gedaan dan gewoonlijk. Niks bijzonders eigenlijk: koffie gedronken, koek gegeten, pilsje gedronken, nootje geknabbeld, naar het journaal gekeken en een podcast beluisterd.

Op het NOS journaal waren heel gruwelijke beelden  te zien van de puinhopen en slachtoffers van de oorlog tussen Oekraïne en Rusland.  Absoluut geen televisiebeelden om goed op te slapen, integendeel. Dus daar zat het hem niet in.

Verder hoorde ik op de podcast  ‘Ze is van mij’ mannen praten over ‘seks en vrouwen’. Bij de twee presentatoren, Waldemar Torenstra en  Maxim Hartman, zijn altijd twee mannen te gast. Deze  keer waren dat: Arie Boomsma en Tygo Gernant. Zij verklapten o.a. of ze ‘billen- of borstenmannen’ waren, met hoeveel vrouwen ze in hun leven naar bed waren geweest en of ze, als ze zijn vreemd gegaan, dat ook eerlijk zeggen tegen hun partner. Nou daar gaat dat dus over. Ik geloof echt niet dat ik van deze podcast beter zou gaan slapen.

Maar natuurlijk, dat is het! Wat stom. Nu weet ik het ineens! Dat ik daar nou niet eerder aan gedacht heb. Ik heb vannacht zo lekker geslapen door mijn spiksplinternieuwe pyjama. Gekocht bij Zeeman voor 12,99 euro. Maar nu begrijp ik pas waarom ik zo lekker sliep.  Wat een heerlijk warme pyjama, met die grijze broek en dat shirt met de smalle grijs-wit-groen-zwarte strepen over dwars.

Ik bedacht me dat die oude pyjama  nogal wat heeft meegemaakt door de  jaren heen!  Hij is toch zeker wel tien jaar meegegaan. Al die tijd was hij mijn getuige, steun en toeverlaat, elke nacht opnieuw.  Mijn oude pyjamajasje heeft heel wat zweet geabsorbeerd. Mijn oude pyjama was al die jaren getuige van wat zich onder het dekbed afspeelde.

Hij was nu ook wèl hard aan vervanging toe. In dat pyjamajasje zaten slijtageplekken onder de oksels, van het zweet, zal wel. Dat bijt en slijt daar allemaal. Die broek helemaal. Die zakte de laatste tijd zowat van mijn kont, met dat verslapte elastiek. Bovendien heeft die nadruppelende urine zijn vernietigende werk gedaan: uitgevreten gaatjes in het kruis van de pyjamabroek.

Ik vond het zo sneu om die ouwe trouwe pyjama zo rücksichtslos in de  vuilcontainer te gooien. Eerst had ik nog het plan om hem een lekker sopje te geven en daarna netjes te verknippen, zodat ie nog een tijdje in het huishouden dienst zou kunnen doen, als dweiltje of  werkdoekje om bijvoorbeeld onze fietsen mee schoon te maken. Maar dat vond mijn vrouw niet zo’n fris idee.  Haar fíéts wilde er al helemáál niets van weten!