Gisteren was het alwèèr zo: ik zit nog geen tien minuten in de bioscoop naar de film Downton Abbey te kijken of ik val in slaap. Tenminste … mijn kin stuit op mijn sleutelbeen en ik ben gelijk weer wakker. Vijf minuten later gebeurt er precies hetzelfde. Na een kwartier wordt ik (zachtjes) gepord door mijn vriend, naast me: ‘Je zit te snurken, man, de hele bios zit mee te genieten.’
Zo gaat het niet alleen in de bios, óók als ik voor de tv
zit. Bij het lezen van de krant of een boek. Zelfs al is het allemaal reuze interessant
wat ik doe: ik val weg. En thuis is er niemand die me wakker kan porren. Tot nu toe wel
het gênantst vond ik, dat mijn ogen ineens dicht vielen tijdens een enthousiaste verhaal, van een
lieve vriendin van me, over haar vakantie in Lapland. Ze zit gelukkig zo diep in haar verhaal, dat
ze niks door heeft.
Zou ik soms te moe zijn? Ik slaap gemiddeld 6,5 à 7 uur per dag. Officieel is dat te
weinig. Iemand van mijn leeftijd moet zo’n 8 uur per dag slapen. Ik kom dus ruim 1,5 uur slaap te kort. Nu kan
ik wel gaan proberen aan die 8 uur te komen door 1,5 uur eerder naar bed te
gaan. Ik ga altijd om half een. Nu ben ik een paar dagen om 11 uur gegaan. En
dan maar hopen dat ik ook snel in slaap val. Dat gebeurt niet dus. Ik lig maar
te piekeren: stel je voor dat al die
slaperige mannen 1,5 uur eerder naar bed gaan. Dat wordt dan een economische
ramp: er wordt door al die mensen 1,5 uur per dag minder gegeten, gedronken,
enzovoorts!
Wat ik zeker zal moeten aanpakken, is het moment dat ik dit
soort stukjes schrijf. Dat is nu tussen
11 en 12 uur. Ik ben er dan, als ik in mijn bed lig, nog een tijdje mee bezig. Ook
zit ik, tot vlak voor mijn slaap, nog met dat felle licht van het computerscherm
in mijn ogen. Ik zal, ter wille van de
concentratie, eerder moeten gaan schrijven: de deadline wordt dus 9 uur.
Zou het misschien door mijn smartphone komen? Die
verminderde concentratie? Ik kijk niet bij elk geluidje op mijn smartphone maar
toch wel vaak … te vaak eigenlijk wel … ben steeds een beetje nieuwsgierig naar
wie of wat er is. En dan leg ik mijn boek, mijn puzzel of mijn Portugese les
even opzij en fingertouch mijn smartphone. Meestal om dan een paar irritante
reclames te zien. Ondertussen ben ik wel mooi uit mijn concentratie
gehaald. Ik hoorde laatst iemand zeggen,
dat het dan zeker 23 minuten duurt, eer je na zo’n onderbreking, weer in je
gewone concentratie zit.
Concentratieverlies en de mate van suiker consumptie hebben
ook wat met elkaar te maken. Daar heb ik
geen last van. Ik gebruik nauwelijks suiker. Ja, een beetje fruitsuikers en
zoetjes. De zoetekauw, zal regelmatig het glucosegehalte in zijn bloed moeten
aanvullen. Het lichaam is streng, duldt geen tekort aan suiker en zal dus hard en meedogenloos de
concentratie breken.
