Drieëntwintig bloedspetters tel ik nu op mijn plafond en op de
wanden van mijn slaapkamer. Ook op vier kussenslopen, twee onderbroeken en een
t-shirt zitten bloedvlekken. Op de onderkant van mijn pantoffels hebben ze ook
gezeten maar die heb ik er af gelopen. Ja, ook op mijn handen hebben ze gezeten,
maar petsen doe ik nog zelden. Allemaal bloed van door mij gedode muggen. ’t Is
maar een klein beetje want de meeste krijg ik niet eens te pakken. Ze nemen mij
te grazen!
Middeltjes gebruik ik wel maar ze werken nauwelijks. De
muggen wennen er aan. Aan het ene middel nog sneller dan aan het andere.
Spuiten doe ik. Smeren ook en de mug weet natuurlijk precies het onbedekte
plekje op mijn huid te vinden. Ik gebruik zo’n vaponastrip, waarvan ze zeggen
dat ie kankerverwekkend is. Lekker: tegen de muggen èn kankerverwekkend. Wat een dilemma. Zo’n strip heeft trouwens alleen maar zin als
ramen en deuren potdicht gehouden worden. Lekker, bij een slaapkamertemperatuur
van ruim 20 graden, ’s nachts alles dicht houden.
Ik heb een apparaatje uitgeprobeerd dat een zoemetje
produceert. De mug kan er niet tegen maar ik ook niet. Ik slaap niet met zo’n
geniepig geluidje. Zet de zoem uit en schuif mijn bedje weer in. Welja, daar is
tie weer met zijn gezoem om mijn oren. Ik zie niks maar geef op goed geluk
mezelf een tik voor mijn kop in de hoop dat ik dat kreng raak. Maar helaas.
Tien seconden later komt er weer een aan zoemen. Mijn hoofd gloeit van mijn
eigen gepets.
Met een dodelijk tennisracket moet ik de strijd met de mug
kunnen winnen. Zoals toptennisser Federer uithaalt naar de bal, die
geretourneerd is door tennistopper Nadal, zo geconcentreerd mep ik naar de mij irriterende muggen. Als ik ze raak dan
verbranden ze levend op mijn racket…..tenminste, als ik het verbrandknopje op
het handvat van het racket ingedrukt houd. De geur van gegrilde mug is allerminst
opwindend. Ik heb er wel lol in om die hinderlijke creaturen zo hardhandig te
killen. De muggenracket is wat mij betreft het beste, leukste en meest
bevredigende muggenbestrijdingsmiddel.
Bij de anti-muggenshop weten ze me ook te vertellen dat als
er één dier is dat duidelijk merkbaar geëvolueerd is de laatste tientallen
jaren, dan is dat wel de mug. Nou ja, dat klopt ook wel: ik weet nog wel dat
ik, ruim zestig jaar terug, als kind dus, op klaarlichte dag, met één simpele handbeweging drie muggen
tegelijk ving, plette of bewusteloos sloeg. Ik vond het niet eens een
prestatie; ik deed het als het ware ‘met twee vingers in mijn neus’. Kom daar
anno 2022 nog maar eens om.
Muggen hebben zich de afgelopen tientallen jaren aangeleerd
om zich verdekt op te stellen. Je hoort ze wel maar je ziet ze niet. Vroeger
gingen ze gewoon domweg op iets wits zitten. Plafond, wit stukje behang. Dat
zal je ze nu echt niet meer zo veel zien doen. Ze pakken nu doorgaans zwarte
donkere kastjes, donkere kleding, het raam, als het donker is natuurlijk. Ook
heb ik gemerkt, dat ze tegenwoordig veel meer dan voorheen onder mijn bed gaan
zitten. Tuig!
Muggenbeten op zich zijn nog niet eens het ergste. Dat
gezoem om mijn kop net op het moment dat ik in slaap dreig te vallen, dat vind
ik eigenlijk het ergste.
