Zingen doe ik nog steeds elke donderdagmiddag. Het koor is verhuisd naar het nieuwe zorgcentrum in Prinsenland. Die organisatie ziet het wel in ons koortje zitten, want we hebben zomaar een splinternieuwe piano gekregen.
Het is een seniorenkoor.
Het zou me niet verbazen als ik, met m’n 72 jaar, een van de jongsten ben. Het
is niet alleen een koor voor oudjes. Het is tot gisteravond ook een koor voor witte
mensen. Tot gistermiddag: want toen meldde zich een echtpaar van kleur. Ik merk
al snel, dat ook zij bewijzen: ‘iedereen kan zingen’ … en als iedereen zijn best doet, gaat het nog
leuk klinken ook.
Best moeilijk voor die
nieuwe mensen om zo voor de eerste keer mee te zingen, zonder liedteksten. Ik geef ze mijn tekstboek, dan kijk ik mee
bij Piet, die naast me zit. Maar daar is Piet niet van gediend. Piet laat
duidelijk merken dat hij ‘het niet zo heeft op die lui’. Als ik mijn boek zo
nodig aan hun wil geven, moet ik het maar bekijken.
In deze nieuwe ruimte hoor
ik mezelf veel duidelijker zingen dan voorheen; de koorzang klinkt wel wat minder vol. Op het repertoire
staan liedjes als: Sophietje, Edelweiss, Droomland, Hava nagila. Het toppunt
van de avond is het nummer ‘Jungen komm bald wieder’, dat gezongen wordt door ‘alle’
mannen … nu dus door die nieuwe Stanley, Piet en mij. Na afloop van dat lied
applaudisseren de dames voor ons mannen … onze neuzen krullen.
Genoeg bullshit over dat koor.
Heel wat anders nu.
Coma zuipen.
Ik wil het effect van
coma-zuipen eens op mezelf uitproberen. In de koelkast staat, al veel te lang,
een nog ongeopende fles Ketel. Jonge jenever (alcoholpercentage 25%). Die zóú
ik in één teug leeg kunnen drinken, bij wijze van experiment. Toch maar niet.
Ik herinner me, jaren terug,
ik was op een feestje en heb daar in een lekker warme woonkamer flink wat bier zitten
hijsen … en een paar glazen whisky achterover geslagen. Moest daar natuurlijk erg
van plassen. Op die wc daar is het steenkoud … en daar ging ik ‘out’. Door een
andere feestganger werd ik gevonden, liggend voor de wc-pot met mijn plasser in
mijn hand. Hoe ik die avond thuis gekomen ben? Geen flauw idee. Zo deed ik onbewust
mijn eerste en tot nu toe enige coma-zuip ervaring op. Sindsdien houd ik het op
één of twee pilsjes per dag. Bij feestelijke gelegenheden is zes de limit, als
ik tenminste niet hoef te rijden.
